JONATHON LONG - JONATHON LONG

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

De Amerikaan Jonathon 'Boogie' Long' uit Baton Rouge, Louisiana werd geboren met de bluesmuziek. Opgegroeid in een Southern Baptist gemeenschap, begon hij op zijn zesde gitaar te spelen en leerde zichzelf nummers aan uit het oude evangelie. Toen hij tiener was trok hij wekelijks naar bluesclubs in de stad om er concerten bij te wonen. Op zijn veertiende verliet Jonathon de school en begon hij te toeren met lokale legendes zoals Henry Turner Jr. & Flavour. Daarnaast toerde hij ook met Chris Duarte, Kenny Wayne en Tyree Neal in het Chitlin' Circuit. Jonathon deelde het podium met grote muzikanten zoals Dr. John, Rockin 'Dopsie, Monte Montgomery, Ellis Hall, Kenny Neal, Larry Garner, Henry Gray, Lil Ray Neal, Warren Haynes, Gov't Mule, Jimmy Vaughn, Greg Allman, ZZ Top en Lou Marini van de Blues Brothers Band. In 2011 won Jonathon Long de Guitar's King Of The Blues, een wedstrijd voor niet professionele blues gitaristen, waaraan meer dan vierduizend gitaristen deelnamen. In 2013 werkte Jonathon mee aan een driedelige instructie DVD over fundamentele bluesstijlen. In datzelfde jaar mocht hij vier weken openen tijdens de tournee van BB King. Ook mocht hij op het bluespodium het New Orleans Jazz Fest afsluiten. Nog in 2013 verscheen zijn debuutalbum Jonathon Boogie Long & The Blues Revolution. Drie jaar later was de opvolger 'Trying To Get There' klaar. Beide albums verschenen bij Louisiana Redhot Records. Op zeven september verscheen zijn nieuwe album 'Jonathon Long' op Wild Heart Records en met Samantha Fish als producer. Behalve 'The River' schreef Jonathon alle nummers voor het album.

 

 

 

 

 

 

Het album van Jonathon Long opent met 'Bury Me', dat met een knappe gitaar riff van Jonathon op zijn Gibson wordt op gang getrokken. Eenmaal de ritmesectie, met drummer Julian Civello en bassist Chris Roberts, hun frontman komen versterken is deze midtempo Southern rocker definitief vertrokken. Long heeft een uitstekende stem en hij weet 'Bury Me', een nummer dat over trouw zijn aan jezelf gaat, met veel overtuiging te brengen. 'Bury Me' heeft een knap refrein en halfweg het nummer geeft Jonathon het nummer nog een uitstekende surplus met een geweldig mooie melodieuze gitaar solo. Ook producer Samantha Fish draagt op 'Bury Me' haar steentje bij op de gitaar. In de tedere Southern country ballade 'Shine Your Love', een song die over verlies en verlangen gaat, horen we Jonathon bijna smeken om hulp. Het nummer wordt op een prachtige wijze gedragen door de Hammond klanken van Phil Breen en in zijn gevoelvolle snarensolo weet Jonathan dezelfde emotie en wanhoop te leggen als in zijn tekst en stem. Er wordt een tandje bijgestoken voor de aanstekelige soulvolle bluesrocker 'That's When I Knew'. Het nummer heeft dankzij drummer Julian Civello en bassist Chris Roberts een stevige en mooie groove en Jonathon legt nogmaals heel zijn ziel en hart in zijn stem wanneer hij zingt dat het leven en de liefde onvoorspelbaar zijn. De toetsen van Phil Breen zijn weer uitdrukkelijk aanwezig en de sublieme gitaren van Samantha en Jonathon zorgen elk op hun manier weer voor een enorme meerwaarde. Drummer Civello neemt met ritmisch slagwerk de intro van 'The Light' voor zijn rekening. In dit folk/Americana nummer, dat herinneringen oproept aan de muziek van Simon & Garfunkel' is er een hoofdrol weggelegd voor een uitstekende Michael Harvey die met zijn fiddle de sfeer van deze song bepaalt, ook de akoestische gitaar van Jonathon kan erg bekoren. Het bluesnummer 'Living The Blues' begint traag en rustig, maar barst na vijfenveertig seconden helemaal open, dankzij de geweldige ritmeversnelling voor het erg aantrekkelijke refrein. Dit scenario herhaalt zich nog een paar maal en elke keer weet dat moment me te pakken. Het trieste 'Living The Blues' wordt veelvuldig gekruid met vingervlugge en vlijmscherpe gitaar riffs.

 

 

 

 

 

 

 

Daarna worden alle registers open getrokken voor de radiovriendelijke rocker 'Natural Girl', waarin Phil Breen weer onweerstaanbaar is op de toetsen en waarin Jonathan verschroeiend en weergaloos uithaalt op zijn sixstring. Ik denk niet dat er iemand bij deze lofzang voor het knappe meisje zonder make up kan blijven stilzitten. Dit is pure onvervalste rock'n roll die elke zaal of weide in vuur en vlam kan zetten. Het duet 'The River', dat geschreven werd door Kenneth Tudrick (The Detroit Cobras), is een ballade die door Jonathon en Samantha gezongen wordt. Beide leggen veel emotie en tristesse in hun stem en ook in hun gevoelvol gitaarwerk weten beide dezelfde emoties te leggen. De ene doet zijn gitaar huilen en janken met vervormd snarenwerk en de andere doet dat met de bottleneck. Pakkende en prachtige ballade. Dat Jonathon Long zich niet vaspint op één muziekstijl hoorden we al in de vorige songs en dat doet hij zeker met 'Pour Another Drink', een hedendaags burlesk, sfeervol drinkebroerslied, waarin instrumentaal de drums en de piano centraal staan. 'The Road' is een rauwe midtempo rocker, die een paar erg knappe sfeerwisselingen heeft en waarin Jonathon met een epische gitaarsolo, zelf de kers op de taart zet. In de soulvolle popsong 'Where Love Went Wrong' horen we weer een andere muzikale kant van Jonathon Long. Het is een minder nummer op dit uitstekend album en gelukkig herpakt Long zich in de afsluitende rauwe Southern rocker 'Pray For Me', waarin de gitarist uit Louisiana nogmaals enorm sterk en verschroeiend uithaalt op zijn gitaar. Deze rauwe song eindigt op een verrassende wijze met knap vingerwerk van Jonathon op de akoestische gitaar. Jonathon Long zijn debuutalbum op Wild Heart Records mag zeker en vast een voltreffer genoemd worden. Hopelijk brengt Samantha Fish hem bij haar volgende Europese tournee mee naar hier, zodat ook wij kunnen genieten van een concert van Jonathon Long. (8/10)

 

 

 

 

Walter Vanheuckelom

 

 

 

01. Bury Me

02. Shine Your Love

03. That’s When I Knew

04. The Light

05. Living The Blues

06. Natural Girl

07. The River

08. Pour Another Drink

09. This Road

10. Where Love Went Wrong

11. Pray For Me

 

Jonathon Long - Elektrische en akoestische gitaren en zang

Julian Civello - Drums

Chris Roberts - Bas

Michael Harvey - Fiddle op #4, #7

Samantha Fish - Gitaar op #1,#3 en #7, Zang op #7

Phil Breen - Toetsen