JOHNNY FINK AND THE INTRUSION – JFI

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Johnny Fink en The Intrusion is een Amerkaanse bluesband uit Ohio, die vroeger bekend stond als 'Best Kept Secret in de Midwest Blues Scene' bij het plaatselijke blues en classic rock publiek. Voor het begin van de band moeten we terug gaan naar de winter van 1992 toen The Blue Intrusions werden opgericht. Na twee jaar nam gitarist Johnny Fink, de enige van het hedendaagse trio die toen al in de band zat, het heft in handen en hij veranderde de naam naar Johnny Fink And The Intrusion. Hij leidde de band naar een nieuw tijdperk als een strakkere driedelige blueseenheid. Na wat wisselingen in de bezetting kwam in 2005 drummer Doug Moore en in 2007 bassist Matt Newman bij de band. Zowel Johnny, als Doug en Matt zijn elk al meer dan vijfendertig jaar professioneel met muziek bezig en ze delen alle drie dezelfde passie voor klassieke rock en blues uit de klassieke oudheid. Ze kregen meer en meer naambekendheid toen ze in 2015 de Cincy Blues Society band challenge wonnen. Ze geraakten tot in de halve finale maakte in de International Blues Challenge 2016 in Memphis. Ze waren ook finalisten in de CEA-entertainmentprijzen 2015 voor beste bluesband. Vervolgens won Johnny zelf de 2016 Cincy Blues Society Challenge in de categorie solo artiest en om het helemaal af te maken, won de band de 2016 Dayton Ohio blues challenge, daardoor mochten ze voor de tweede maal naar de International Blues Challenge 2017 in Memphis en ze plaatsten zich daar bij de acht beste bands. Op zeventien oktober 2017 verscheen hun debuutalbum 'JFI', met daarop negen nummers die door Johnny Fink werden geschreven.

 

 

 

 

 

 

Johnny, Matt en Doug openen hun debuutalbum met goed hoorbare stappen van iemand die door een kamer loopt. Daarna nemen ze officieel de start met de boogie rocker 'Oh No', die herinneringen oproept aan John Lee Hooker zijn 'Boom Boom'. Drummer Doug Moore en bassist Matt Newman zorgen voor de swingende groove en frontman Johnny Fink, die over een erg goede stem beschikt, pakt uit met verschroeiend gitaarwerk. Met ritmisch getik op de rand van zijn snare drum bepaalt drummer Doug Moore het ritme tijdens de intro van 'Hey, Hey, Hey', dat na een veertigtal seconden verandert in een swingende shuffle. Frontman Johnny Fink laat zich in dit erg dansbare nummer weer opmerken met een paar erg pittige solo's op de gitaar. Daarna gaat het drietal op de rem staan voor 'The Fall', een parel van een slowblues. 'The Fall' is het verhaal van twee geliefden, waarvan één partij weet dat de toekomst niet zo rooskleurig is en die bang is voor de gevolgen. Het wordt op een prachtige wijze en met veel passie gezongen door Johnny Fink, die ook op de gitaar weer weet te schitteren. De bluesharp van frontman Johnny Fink zorgt voor een schitterende intro van 'Let's Hear Some Blues', de single van het album en tevens het nummer waarmee Johnny Fink And The Intrusion furore maakten op de International Blues Challenge 2017 in Memphis. 'Let's Heart Some Blues' is een erg aanstekelijk nummer met heel wat sfeerwisselingen en prachtig vet slide werk en gruizige bluesharp. De vergelijkingen met de muziek en riffs van Elmore James en Freddie king zijn niet ver te zoeken in dit geweldige nummer.

 

 

 

 

 

 

 

De imponerende tweede slowblues op het album is 'Damn Broke'. Gastmuzikant Jimmy Rogers is uitdrukkelijk en uitstekend aanwezig op het Hammond, terwijl de diepe bas klanken van Matt Newman je buik doen kriebelen van genot. Natuurlijk is frontman Johnny Fink met zijn geweldige stem en zijn intens en gevoelvol snarenwerk weer heel bepalend in dit trage nummer. Vet slide werk van Fink trekt 'Knew She Was Looking' op gang en eenmaal dat Doug Moore op drums zijn intrede doet is deze fantastische rocker helemaal vertrokken. Met zijn honky tonky piano spel zorgt Jim Rogers voor een frisse inbreng. Tijdens de live optredens zal deze 'Knew She Was Looking' en 'Let's Hear Some Blues' gegarandeerd voor heel wat ambiance zorgen. Terwijl Fink zich de vraag stelt waarom ze hem verliet in 'Go Away', krijgt hij weer alle ruimte en tijd om zijn klasse op de gitaar te etaleren. Het langste nummer op het album is, met zijn meer dan zeven minuten, de gevoelvolle blues ballade 'Pain'. Deze song over dagelijks verdriet en schaamte heeft een erg mooie opbouw en de epische, scheurende gitaar solo in het slot geeft 'Pain' nog meer cachet. Johnny Fink, Doug Moore en Matt Newman zijn duidelijk tevreden over hun debuutalbum 'JFI', want ze sluiten hun album af met de rocker 'It's Alright', waarin de drie muzikanten zich voor de laatste keer op deze CD mogen uitleven. Het nummer sluit a capella heel mooi af. Het debuutalbum 'JFI' van Johnny Fink And The Intrusion is een heel aangename kennismaking geworden. (7,5/10)

 

 

 

 

 

Walter Vanheuckelom

 

 

 

01. No No

02. Hey Hey Hey

03. The Fall

04. Let’s Hear Some Blues

05. Damn Broke

06. Knew She Was Looking

07. Go Away

08. Pain

09. It’s Alright

 

 

Johnny Fink: gitaar, mondharmonica en zang

Matt Newman: bas

Doug More: drums & percussie

 

special guests:

Jimmy Rogers: keyboards op #5,6

Drew Lanius, Ben Watz: backing vocals op #2,4,9

Jeff Cahill, Marianne Cahill, Stephanie Thomas, Doug Moore and Matt Newann: back up yelling op #4