JOHN MURRY - THE STARS ARE GOD'S BULLET HOLES

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

De in 1979 geboren Amerikaanse muzikant, singer/songwriter, componist en producer John Miller Murry komt uit Tupelo, Mississippi en woont momenteel in Kilkenny, Ierland. Hij begon in de kerk te zingen op vijfjarige leeftijd. Als tiener verhuisde John naar Memphis, Tennessee, waar hij in het begin van de eenentwintigste eeuw bij verscheidene bands speelde. Murry verhuisde in 2004 naar de Bay Area of California en begon solowerk uit te voeren. In 2006 bracht John in samenwerking met Bob Frank bij Bowstring Records het album 'World Without End' uit. Na verschillende samenwerkingsopnames met Bob Frank bracht Murry in 2012 zijn debuut soloalbum 'The Graceless Age' uit. Het was meteen een schot in de roos. Uncut plaatste het album bij de tien beste albums uit 2012. Een jaar later stond 'The Graceless Age' ook in de top tien van beste albums bij Mojo. The Guardian nam het op in hun Top 50 van 2013 en American Songwriter nam het op in hun Top 5 van 2013. Kort na de release van 'The Graceless Age' overleed Murry's mentor Tim Mooney en Murry verhuisde uiteindelijk naar Ierland. In 2017 verscheen met 'A Short History Of Decay', het tweede album van John Murry en ook dit album werd door de muziekpers overladen met lovende kritieken. Vier jaar later, op 26 juni verschijnt het derde album van John Murry. Het kreeg 'The Stars Are God's Bullet Holes' als titel en het bevat tien songs. Murry's vorige twee albums waren reacties op specifieke trauma's. In het verbazingwekkende 'Little Colored Balloons' uit zijn debuutalbum 'The Graceless Age' vertelt Murry over zijn bijna dood door een overdosis heroïne en de opvolger 'A Short of History Of Decay' werd opgenomen in de nasleep van zijn mislukte huwelijk. 'The Stars Are God's Bullet Holes', zes jaar nadat Murry de VS verliet voor Ierland, is het resultaat van een periode van stabiliteit, hoewel dit in het geval van Murry allemaal relatief is.

 

 

 

 

 

 

In de opener 'Oscar Wilde (Came Here To Make Fun Of You)' heeft een sterke en strakke beat en een warme bas. Tel daar nog de geweldig onderscheidende stem bij van John Murry en een mooie melodie en je krijgt een typisch John Murry nummer. Het is een van de vele momenten op de plaat waarop geweld (emotioneel of fysiek) opduikt. Het geweld in de liedjes van Murry zou komen uit persoonlijke ervaringen uit het verleden van de muzikant. 'Oscar Wilde (Came Here To Make Fun Of You)' verscheen eerder al op single en de video, met een poppenversie van Murry, die Aidan Gillen voor deze single maakte is wel heel opvallend. We horen een vertellende Murry in het ietwat dromerige 'Perfume & Decay'. In het begin van het nummer weet Murry te bekoren met heerlijk vingerwerk op de gitaar en in het tweede gedeelte zijn de strijkers een heel mooie aanwinst. De toetsen zijn het gehele nummer uitdrukkelijk en uitstekend aanwezig. De mooie en diepe vrouwelijke backing vocals van Nadine Khouri matchen erg goed met de stem van Murry. Er komt meer tempo in het album met de rockende titeltrack ''The Stars Are God's Bullet Holes', waarin Murry met zijn fuzzy gitaargeluid een beetje de Billy Gibbons weg opgaat. 

 

 

 

 

 

 

Voor 'Di Kreutser Sonata' graaft John Murry weer in zijn eigen verleden. Hier heeft de zanger het over zijn relatie met zijn adoptiegezin. Hij beleefde er een slechte jeugd en verweet zijn adoptieouders dat ze hem niet geadopteerd hebben, maar gekocht. De boosheid tegenover zijn adoptieouders is duidelijk te horen in het laatste couplet van het donkere 'Di Kreutser Sonata', waarin Murry zingt: I will prune this family tree / Cause there’s nothing left but greed / Blood money and property / Love doesn’t mean a thing / When your last name is Murry / And / Should been swindle.De gitaar van Murry gaat door merg en been in de boeiende rocker 'I Refuse To Believe (You Could Love Me)'. 

 

 

 

 

 

 

Deze meest radiovriendelijke song is voor mij het hoogtepunt op dit album. 'Ones + Zeros' werd jaren geleden geschreven. Murry nam het samen met Tim mooney van American Music Club op als een schets of als demo. Het was het laatste wat beide heren samen opnamen, want een paar dagen later overleed Tim Mooney. Nu bijna tien jaar later nam Murry het nummer op voor zijn nieuwe album. Hij kwam tot de conclusie dat sommige dingen in de loop der jaren waren veranderd terwijl andere dingen dat niet hadden gedaan. Hij realiseerde zich dat niets binnen onze controle ligt, dat we gewoon een beetje dansen met de tijd. De emotie die John uitdrukt in 'Ones + Zeros' is vrij duidelijk, en het is ook duidelijk dat dit nummer hem na aan het hart ligt. Dat ook hier de tekst vrij donker en somber is hoor je in de volgende zin: I stare at the ceiling while they fall asleep, I wish I was dead, you wish it weren’t me… lying still, learn to love or don’t. Rond die tekst heeft Murry een mooie piano melodie geweven en het ritmisch getik geeft tikkende klok weer. De prachtige warme stem van Nadine Khouri is de perfecte tegenpool voor de weemoedige bariton stem van John Murry. 

 

 

 

 

 

 

 

Het blijft donker in de vloeiende rocker 'Time & A Rifle', waar de geweldige gitaar riff heel bepalend is voor de sound. Het laatste gedeelte is instrumentaal, met knap gruizig gitaarwerk van Murry. Het einde komt abrupt en onverwacht. Dan volgt een grimmige en ingetogen cover van Duran Duran's 'Ordinary World'. Dat Murry juist deze cover op zijn nieuwe album plaatst is niet verwonderlijk. Net als Simon Le Bon toen is John Murry op zoek naar een gewone wereld om te leren overleven. In zekere zin heeft hij die al gevonden, want hij zegt zelf dat hij zijn plaats in het leven heeft geaccepteerd en dat is muziek maken. Met als belangrijkste doel het maken ervan, in plaats van wat de resultaten zouden kunnen zijn. Hij realiseert zich nu dat hij terug kan komen van dingen als trauma en de beslissingen die hij heeft genomen. Het is gewoon een kwestie geworden van accepteren wie hij is ten opzichte van wat hij doet.

 

 

 

 

 

 

 

'1(1)1' is een, nog geen honderd seconden durend, chaotisch instrumentaal nummer. Het album wordt afgesloten met 'Yer Little Black Boot'. Het gehele nummer worden we verrast door onverwachte effecten en geluiden. Met de gruizige rocker 'You Don't Miss Me' krijgen de fans van John Murry nog een extra hidden track. 'The stars Are God's Bullet Holes', het derde album van John Murry, is geen album voor een gewone wereld, want het is geen gewoon album. Het is een album om diep in te duiken en jezelf in onder te dompelen, en om uit het besef te komen dat deze wereld een opmerkelijke plek is, en dat John Murry een opmerkelijke artiest is. Murry wordt dikwijls vergeleken met existentiële songwriters als Nick Cave, Leonard Cohen en Scott Walker en tot op zekere hoogte kan ik me daar wel in vinden, want Murry heeft ook een rijke bariton, schrijft prachtige ballades en is half verliefd op de dood. (7,5/10)

 

 

 

 

Walter Vanheuckelom

 

 

 

 

01. Oscar Wilde (Came Here To Make Fun Of You)

02. Perfume & Decay

03. The Stars are God’s Bullet Holes

04. Di Kreutser Sonata

05. I Refuse To Believe (You Could Love Me)

06. Ones + Zeros

07. Time & A Rifle

08. Ordinary World

09. 1(1)1

10. Yer Little Black Book