JOHN MAYALL'S BLUESBREAKERS - LIVE IN 1967 VOL.3

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

John Mayall werd geboren in Macclesfield op 29 november 1933 en is een Brits gitarist, toetsenist, mondharmonicaspeler en componist en één van de mensen die de bluesmuziek in de jaren zestig immens populair maakte. De carrière van Engeland's grootste witte blues exponent en vader van de Britse blues overspant nu al meer dan zes decennia. In de invloedrijke, door hem opgerichte band John Mayall's Bluesbreakers, hebben muzikanten gespeeld als Eric Clapton, Jack Bruce, Peter Green, John McVie, Mick Fleetwood, Mick Taylor en Walter Trout. Zijn liefde voor de blues en de jazz kreeg hij door het beluisteren van zijn vaders verzameling achtenzeventig toerenplaten van jazz en blues. Een bluesman die hem inspireerde was J.B. Lenoir. Zijn eerste band heette The Hounds Of Sound. Hij richtte deze band op in 1955, toen hij nog op de universiteit zat. Het repertoire verschoof geleidelijk van jazz naar blues. Daarna volgde de band Blues Syndicate en met zijn volgende band John Mayall & The Bluesbreakers schreef John Mayall geschiedenis. John Mayall kan goed componeren en arrangeren, zijn bluescomposities blijven niet hangen in de geijkte bluesschema's. In 1965 verscheen zijn debuut album 'John Mayall Plays John Mayall', een live album. Een jaar later volgde het album 'The Bluesbreakers with Eric Clapton', dat overal lovende kritieken kreeg en nog steeds geldt als één van de klassiekers onder de blues en bluesrock albums. De rest is geschiedenis. Het recentste studioalbum 'Talk About That' verscheen op 27 januari 2017 en in maart 2018 verscheen er een nieuw live album van John Mayall, dat de titel 'Three For The Road' meekreeg. Het album bevat negen nummers en de opnames werden gemaakt in Stuttgart en Dresden op 24 en 26 maart 2017. De nu bijna negenentachtigjarige John Mayall heeft meer dan zestig albums uitgebracht en deed tot voor kort jaarlijks nog verscheidene tournees. De ouderdom leek geen vat te hebben op Mayall als hij op het podium stond. Op 22 februari 2019 verscheen met 'Nobody Told Me' een studio album, met daarop tien songs. John Mayall liet zich muzikaal weer bijstaan door zijn vaste ritmesectie met Jay Davenport op drums en Greg Rzab op bas. Op elk van de tien songs speelde een gastgitarist mee en ze zijn niet van de minste. Zo zijn Joe Bonamassa, Larry McCray, Carolyn Wonderland, Todd Rundgren, Steven Van zandt en Alex Lifeson te horen op 'Nobody Told Me'. Met saxofonist Ron Dziubla, trompettist Mark Pender en trombonespeler Richard Rosenberg was er ook een beresterke blazerssectie aanwezig en tenslotte was er ook nog ritmegitarist Billy Watts. In het begin van 2022 verscheen 'The Sun Is Shining Down', dat werd genomineerd voor Beste Traditioneel Bluesalbum voor de Grammy Awards van 2022.  'John Mayall's Bluesbreakers - Live In 1967 Vol. 3' dat nu voor me ligt is het laatste van drie live albums met optredens in Londense clubs in 1967. Tom Huissen, een fan van de band, had in 1967 verschillende concerten in Londense clubs opgenomen op een mono recorder en ze bewaard voor het nageslacht. Ongeveer tien jaar geleden kocht John Mayal de opnames ongeveer over en bewerkte ze en bracht ze vervolgens uit. Men moet deze opnames niet kopen voor het geluid, want het is geen topgeluid. De muziek zelf daarentegen is prachtig. 

 

 

 

 

 

 

 

 

Het eerste album van 'Live In 1967' verscheen in 2015, volume twee verscheen in 2016 en op 8 september 2023 verschijnt het derde en final album uit de serie 'Live In 1967'. Op dit laatste album staan acht songs die opgenomen zijn in Manor House (4), Bromley (2), Ram Jam (1) en Klooks Kleek (1). John Mayall's Bluesbreakers bestond in die periode, met gitarist Peter Green, drummer Mick Fleetwood en bassist John McVie, uit drie kwart muzikanten die later Fleetwood Mac zouden vormen. Voor degenen die het ganse verhaal willen kennen, volgt hier de korte samenvatting. Peter Green had in 1966 samen met Mick Fleetwood gespeeld in Shotgun Express, een R&B band waarin Rod Stewart de zang voor zijn rekening nam. Nog in datzelfde jaar verliet Green deze groep om Eric Clapton te vervangen in John Mayall's Bluesbreakers. Hier was John McVie de basgitarist. Mick Fleetwood voegde zich begin 1967 ook bij John Mayall's Bluesbreakers. Nog datzelfde jaar stapten Green, Fleetwood en McVie uit John Mayall's Bluesbreakers om een nieuwe band op te richten en dat werd Fleetwood Mac. Het album opent met de stevige bluesrocker 'Brand New Start', waarin bassist John McVie en drummer Mick Fleetwood voor een heerlijke groove zorgen. Peter Green met verschroeiend en scheurend gitaarwerk en John Mayall met zijn uitstekende mondharmonica en  toetsensolo zorgen voor de instrumentale hoogstandjes. Het tempo vertraagt voor de bijna zeven minuten durende slowblues 'Tears In My Eyes'. John Mayall zingt het nummer met veel gevoel en hij draagt de melodie van 'Tears In My Eyes' met zijn warme orgelklanken. Peter Green, de gitarist die altijd bekend zal staan voor zijn subliem en gevoelvol gitaarwerk, imponeert ook in deze machtige slowblues op zijn sixstring. Zoals altijd weet hij hier ook altijd weer de juiste snaar te raken. Dat het publiek dit waardeert hoor je aan het applaus na zijn wondermooie solo.   

 

 

 

 

 

 

 

 

Het korste nummer op het album is 'Stand Back Baby', een nummer dat al op veertien juli uitkwam als single om het album te promoten. Het is een swingend nummer met andermaal Peter Green en zijn gitaar in een glansrol. Mick Fleetwood en John McVie bewijzen nogmaals dat ze een sterke en betrouwbare ritmesectie zijn in het instrumentale 'Greeny', dat door Peter Green geschreven werd. Als gitaarliefhebber is het weer met volle teugen genieten van het heerlijke sublieme snarenwerk van de Britse gitaarvirtuoos. Ook John Mayall is het gehele nummer uitstekend aanwezig op zijn orgel. Met een erg knappe toetsensolo zet hij zijn uitstekende instrumentale prestatie nog meer in de kijker. Top nummer. De eerste drie nummers werden door John Mayall geschreven en het vierde nummer door Peter Green. De overige vier songs, met JB. Lenoir's 'Talk To Your Daughter', Sonny Boy Williamson's 'Your Funeral And My Trial', Freddie King's 'The Stumble' en Otis Rush's 'Double Trouble' zijn covers. Voor 'Talk To Your Daughter', de eerste cover op het album keren John Mayall's Bluesbreakers terug naar 1955. Het quartet blijft vrij dicht bij de originele versie van JB. Lenoir. Het is een nummer dat voor de nodige ambiance zorgt en dat uitstekend geschikt is om het publiek te laten meezingen. Dat lukt blijkbaar niet zo goed tijdens dit concert in de Klooks Kleek club. Dan volgen met 'Your Funeral And My Trial' en 'The Stumble' twee waanzinnige nummers. Met zijn mondharmonica trekt John Mayall het schitterende 'Your Funeral And My Trial' op gang. John Mayall's Bluesbreakers maken een verschroeiende versie van deze in 1958 verschenen song van Sonny Boy Williamson. Met scheurend en spetterend mondharmonicaspel speelt de Britse Gotfather of The Blues zich in een glansrol. 

 

 

 

 

 

 

 

Het Quartet blijft vol gas geven tijdens de Freddie King cover 'The Stumble', uit 1961. Het is een instrumentaal nummer waarin de vier muzikanten alle registers opentrekken. Toch wil ik een speciale vermelding maken voor het snedige en spetterende gitaarwerk van Peter Green. Het album wordt afgesloten met de machtige slowblues 'Double Trouble', een cover van Otis Rush uit 1958. John Mayall draagt de melodie van dit bijna zeven minuten durend pareltje met zijn warme orgelklanken. 'Double Trouble' is op het lijf geschreven van gitaarvirtuoos Peter Green, die het hele nummer gretig rondstrooit met prachtige gitaarvullingen en zijn gevoelvolle snarensolo's zijn andermaal een lust voor het oor. 'Double Trouble' is meer dan een waardige afsluiter voor het album 'Live In 1967 Vol. 3' van John Mayall's Bluesbreakers en dat hoor je ook aan het enthousiaste applaus van het publiek.  Zoals ik hierboven al schreef is de geluidskwaliteit niet wat het moet zijn, maar als je weet hoe deze opname tot stand kwam dan heeft John Mayall er nog een goed resultaat mee geboekt. 'Live In 1967 Vol. 3' moet je kopen voor de muziek die op het album staat en voor de unieke band, met John Mayall, Peter Green, Mick Fleetwood en John McVie, die er op te horen is. Het is een must have voor elke John Mayall fan en bij uitbreiding voor elke bluesliefhebber. (8/10)

 

 

 

 

 

 

Walter Vanheuckelom

 

 

 

 

Brand New Start (Manor House) 

Tears In My Eyes (Manor House) 

Stand Back Baby (Bromley) 

Greeny (Ram Jam)

Talk To Your Daughter (Klooks Kleek) 

Your Funeral And My Trial (Manor House) 

The Stumble (Manor House) 

Double Trouble (Bromley)

 

 

 

John Mayall: Zang, mondharmonica en orgel

Peter Green: Gitaar

John McVie: Bas

Mick Fleetwood: Drums