JOHN MAYALL - THREE FOR THE ROAD

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

John Mayall werd geboren in Macclesfield op 29 november 1933 en is een Brits gitarist, toetsenist, mondharmonicaspeler en componist en één van de mensen die de bluesmuziek in de jaren zestig immens populair maakte. De carrière van Engeland's grootste witte blues exponent en vader van de Britse blues overspant nu al meer dan vijf decennia. In de invloedrijke, door hem opgerichte band John Mayall's Bluesbreakers, hebben muzikanten gespeeld als Eric Clapton, Jack Bruce, Peter Green, John McVie, Mick Fleetwood, Mick Taylor en Walter Trout. Zijn liefde voor de blues en de jazz kreeg hij door het beluisteren van zijn vaders verzameling achtenzeventig toerenplaten van jazz en blues. Een bluesman die hem inspireerde was J.B. Lenoir. Zijn eerste band heette The Hounds Of Sound. Hij richtte deze band op in 1955, toen hij nog op de universiteit zat. Het repertoire verschoof geleidelijk van jazz naar blues. Daarna volgde de band Blues Syndicate en met zijn volgende band John Mayall & The Bluesbreakers schreef John Mayall geschiedenis. John Mayall kan goed componeren en arrangeren, zijn bluescomposities blijven niet hangen in de geijkte bluesschema's. In 1965 verscheen zijn debuut album 'John Mayall Plays John Mayall', een live album. Een jaar later volgde het album 'The Bluesbreakers with Eric Clapton', dat overal lovende kritieken kreeg en nog steeds geldt als één van de klassiekers onder de blues en bluesrock albums. De rest is geschiedenis. De nu vierentachtigjarige John Mayall heeft meer dan zestig albums uitgebracht en doet jaarlijks nog verscheidene tournees. De ouderdom lijkt geen vat te hebben op Mayall als hij op het podium staat. Het recentste studio album 'Talk About That' verscheen op 27 januari 2017. Eind februari 2018 verscheen er een nieuw live album van John Mayall, dat de titel 'Three For The Road' meekreeg. Het album bevat negen nummers en de opnames werden gemaakt in Stuttgart en Dresden op 24 en 26 maart 2017.

 

 

 

 

 

 

 

Opmerkelijk aan dit album is dat er geen gitarist op het album aanwezig is. John Mayall heeft talloze jonge gitaarvirtuozen in zijn band gehad en die waren steeds heel bepalend in de muziek van Mayall. Dat er nu geen gitarist meer bij de band is heeft een toevallige reden. De Texaanse gitaarvirtuoos Rocky Athas kon vanwege allerlei stakingen en annuleringen van de luchtvaartmaatschappijen niet aanwezig zijn op een optreden van John Mayall op een festival. Er zat voor John Mayall, bassist Greg Rzab en drummer Jay Davenport op dat moment niets anders op dan op te treden als trio. Tijdens dat concert ontdekte John dat het samenspel en de dynamiek een persoonlijker geluid creëerden. De bijna vijventachtigjarige Brit was zo tevreden over het geluid tijdens dat concert, dat hij besloot om zonder gitarist op tournee te gaan. Het gebrek aan snedig en pittig snarenwerk vangt John Mayall in de opener 'Big Town Playboy' zelf op met sterk solo werk op de mondharmonica en het keyboard. 'Big Town Playboy' werd geschreven door Eddie Taylor en het was tevens de titeltrack van het album dat Mayall in 1981 uitbracht. Bassist Greg Rzab en drummer Jay Davenport zorgen voor de aanstekelige, stuwende groove en frontman John Mayall kleurt met zijn instrumentale virtuositeit het nummer op een perfecte wijze in. Ook de stem van John Mayall lijkt niets van zijn kracht en aantrekkelijkheid te verliezen. Natuurlijk klinken de nummers helemaal anders zonder gitarist maar Joh Mayall weet als slimme en klasrijke muzikant dat heel goed op te vangen. In 1962 had Lightning Hopkins een hit met 'I Feel so Bad'. Natuurlijk drukt Mayall zijn eigen stempel op het nummer en op dit album nemen de toetsen het werk van de gitaar volledig over. Al vanaf de eerste noot van 'I Feel So Bad' zijn de toetsen al uitdrukkelijk aanwezig en dat blijft zo het gehele nummer. Natuurlijk weet de Brit ook weer te imponeren met erg knap blaas en zuigwerk op de mondharmonica en dat maakt dat deze meer dan halve eeuw oude bluessong nog niets van zijn aantrekkelijkheid heeft verloren.

 

 

 

 

 

 

'The Sum Of Something' is een Curtis Salgado nummer uit het album 'Strong Suspicion' uit 2004. Natuurlijk is de stem van Mayall niet vergelijkbaar met de prachtige, volle soulstem van Curtis Salgado. Het siert Mayall dat hij dit door de toetsen gedragen nummer op zijn eigen wijze weet te zingen. John etaleert nogmaals zijn klasse als toetsenist tijdens deze blues shuffle. Greg Rzab zorgt met een aanstekelige stuwende baslijn voor de dansbare groove en drummer Jay Davenport imponeert naar het einde toe met een klasrijke drum solo.  We moeten wachten tot 'Streamline' voor het eerste John Mayall nummer op dit live album. Dit nummer dateert uit de late jaren zestig en de periode met The Bluebreakers. In het origineel was de gitaar nog heel bepalend, maar hier krijgt dit vloeiende blues nummer een hele gedaante verwisseling. In plaats van de gitaar is het orgel het instrument dat de sound van dit nummer bepaalt. John Mayall weet iedereen te beroeren met boeiend en wervelend toetsenwerk op het orgel en krijgt dan ook een verdiend en langdurig applaus van het enthousiaste publiek. De meer dan negen minuten durende blues ballade 'Tears Came Rolling Down', met een grandioze frontman John Mayall op de piano,  is één van de absolute hoogtepunten van dit prachtige live album. In het stomende 'Riding On The L & N' krijgen we nogmaals een grootse John Mayall te horen op de mondharmonica. In het midden van deze blues klassieker is het alleen het enthousiast ritmisch handgeklap van het publiek dat John's begeesterende blaas en zuigwerk begeleid. Greg Rzab is met een geweldige baslijn weer erg aanwezig in deze 'Riding On The L & N'.

 

 

 

 

 

 

Het mondharmonica mag even aan de kant voor de trage boogie blues 'Don't Deny Me', waarin de meester weer heel bepalend is op het orgel. Het mysterieuze 'Lonely Feeling' heeft een Latijns getint ritme en is een John Mayall song uit de jaren tachtig. John zorgt zelf op zijn xylofoon voor de mysterieuze geluiden. De kers op de taart plaatst hij zelf met een prachtige solo op de mondharmonica. John Mayall, Jay Davenport en Greg Rzab sluiten dit album af met het meer dan elf minuten durende 'Congo Square'. John Mayall begint deze Sonny Landreth song solo op de mondharmonica. Het opwindende percussieve slagwerk van Jay Davenport vormt de ideale basis waarop John Mayall nogmaals zijn klasse op de mondharmonica en toetsen kan etaleren. Niet alleen John Mayall speelt zich in de kijker, want deze bijna vijventachtigjarige bluesman weet als geen ander dat hij zijn muzikanten nodig heeft en hij geeft ze dan ook de nodige ruimte en vrijheid om zich instrumentaal uit te leven. Bassist Greg Rzab en drummer Jay Davenport zijn uitmuntende muzikanten en ze benutten die vrijheid dan ook om hun instrumentale virtuositeit te tonen. 'Three For The Road' is een prachtig live album dat ons een andere John Mayall laat horen dan we gewend waren. Geen scheurende en verschroeiend gitaarwerk op dit album, wel een beresterk trio dat met de mondharmonica, het keyboard, de drums en de basgitaar er moeiteloos in slaagt om het publiek te boeien. Prima album en a must have voor elke John Mayall fan. (8/10)

 

 

 

 

 

Walter Vanheuckelom

 

 

 

01. Introduction

02. Big Town Playboy

03. I Feel So Bad

04. The Sum Of Something

05. Streamline

06. Tears Came Rolling Down

07. Riding On The L&N

08. Don’t Deny Me

09. Lonely Feeling

10. Congo Square

 

John Mayall (vocals, keyboards, mondharmonica)

Greg Rzab (bas)

Jay Davenport (drums)