JOE BONAMASSA - AN ACOUSTIC EVENING, LIVE AT CARNEGIE HALL ( 2CD, DVD, Blue-ray and Vinyl)

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Joe Bonamassa werd geboren op 8 mei 1977 in Utica, New York. Zijn vader was gitaar handelaar en de jonge Bonamassa begon al erg vlug gitaar te spelen. Op zijn elfde gaf hij zijn eerste optreden. Hij stond toen samen met B.B. King op het podium. B.B. King ontfermde zich over de jonge kerel en nam hem mee op zijn tournees en hij leerde Joe het vak als muzikant. Wanneer Joe veertien was ontmoette hij Berry Oakley Jr. en samen richtten zij de band Bloodline op. In 2000 verscheen het eerste Joe Bonamassa album 'A New Day Yesterday'. De opvolger 'So It's Like That' uit 2002 belandde op nummer één in de Amerikaanse Billboard Blues Chart. Vanaf dat moment verscheen er op regelmatige basis een album van Joe. In 2006 kwam 'You And me', Joe's vijfde album uit en daarmee kwam hij in de USA nogmaals op nummer één terecht. De trein was voorgoed vertrokken en is tot op heden nooit meer ontspoord. Iedereen kent wel de albums 'Sloe Gin', 'The Ballad Of John Henri','Dust Bowl', Fifferent Shades Of Blue' en 'Blues Of Desperation', om er maar enkele te noemen. Naast zijn carrière als solo artiest heeft Joe altijd tijd gemaakt voor een paar andere projecten, zo nam hij met Beth Hart een paar albums op en ze tourden ook samen. In de jazz, funk, rock fusion band, Rock Candy Funk Party speelt Joe Bonamassa ook een belangrijke rol samen met zijn vriend en drummer Tal Bergman. 'Different Shades Of Blue', verscheen op 22 september 2014 en het was het eerste album van Bonamassa waarop geen enkele cover te vinden was. Op 25 maart 2016 verscheen het recentste studio album ‘Blues Of Desperation’, dat in een recordtempo van vijf dagen werd opgenomen. Een half jaar later verscheen het live album 'Live At The Greek Theatre'. Op 28 april 2017 was Joe nog te gast in een laaiend enthousiaste Lotto Arena in Antwerpen en nu op 23 juni verschijnt met 'An Acoustic Evening, Live At Carnegie Hall', zijn tweede akoestische live album. Het dubbel album bevat zestien songs.

 

 

 

 

 

 

Op 21 en 22 januari 2016 gaf Joe Bonamassa twee unieke shows in de iconische Carnegie Hall In New York City. De twee akoestische concerten werden beide gefilmd met het idee om er achteraf een live album van te maken. Nu is het zover, op 23 juni verschijnt deze dubbelaar. Op het album staan bekende songs met nieuwe arrangementen, maar er staan ook een paar nummers op die nog nooit zijn verschenen op een CD of DVD van Bonamassa. Zoals gewoonlijk was Joe Bonamassa ook nu weer omringd door uitstekende muzikanten, zoals de Chinese celliste Tino Guo, de Egypitische percussionist Hossan Ramzy en Eric Brazilian die de mandoline, saxofoon, hurdy gurdy en akoestische gitaar bespeelt. Verder ook nog de bekende namen zoals drummer Anton Fig en toetsenist Reece Wynans. Tenslotte mogen we ook Mahalia Barnes, Juanita Tippins en Gary Pinto,  de drie backing vocals niet vergeten te vermelden. Het concert begint met Reese Wynans op piano die de intro van Jethro Tull hun grootste hit 'Locomotiv Breath' speelt. De laatste noot van deze intro is nog niet uitgestorven of Bonamassa en zijn muzikanten beginnen al aan een geweldige versie van 'This Train', met knap slide en vingerwerk werk van Joe. Celliste Tino Guo helpt meteen haar stempel te drukken op dit nummer. 'This Train' blijft zowel elektrisch als akoestisch een geweldig nummer, waarin de backing vocals voor de vocale afwerking zorgen. Ook de volgende nummers komen uit 'Blues Of Desperation', het recentste studio album van Joe. 'Drive' krijgt een Oosters tintje door het gebruik van de hurdy gurdy of draailier van Eric Brazilian. Mochten er nog mensen twijfelen aan de klasse van Bonamassa als gitarist dat ze dan maar eens luisteren naar het fijn snarenwerk van de Amerikaan op zijn akoestische gitaar. Het oorverdovend applaus is dan ook meer dan terecht. De Chinese celliste Tino Guo, de Egypitsche percussionist Hossan Ramzy en toetsenist Reece Wynans kleuren de sound van 'The Valley Runs Low'. Joe's stem komt in dit nummer erg goed tot zijn recht en de sterke backing vocals zorgen er mee voor dat dit vocaal één van de beste songs op het album is.

 

 

 

 

 

 

'Dust Bowl' is een power song, in de akoestische versie is dat natuurlijk wat minder, maar ook in deze versie blijft het nummer heel wat kracht uitstralen en dat is voor een groot deel te danken aan het knappe percussiewerk van Anton Fig en Hossam Ramzy. Dat alle songs ook in de akoestische versie een erg hoog niveau bereiken is vooral de verdienste van de sterkte van de nummers en dat betekent dus een pluim op de hoed van songwriter Bonamassa. Het is een genot om te luisteren hoe hij de arrangementen veranderd heeft voor de akoestische versie van 'Driving Towards The Daylight', met de backing vocals en toetsenvirtuoos Reece Wynans in de hoofdrol. De frontman zelf verzorgt met knap vingerwerk en met de bottleneck de lange uitgesponnen intro van het Delta blues nummer 'Black Lung Heartache'. Ook het oudere, onheilspellende 'Blue Evil' uit 2010 past perfect in het akoestisch plaatje. Aan 'Livin' Easy' moest niet veel veranderd worden, want deze song is origineel een akoestisch nummer. Multi instrumentalist Eric Brazilian is groots op de saxofoon en Reece Wynans laat zich weer van zijn beste kant horen met erg knap vingerwerk op de toetsen. Voor de backing vocals is in deze 'Livin' Easy' eveneens een grote rol weggelegd, maar voor de geweldige stemmen van Mahalia Barnes, Juanita Tippins en Gary Pinto vormt dat geen enkel probleem. Mahalia Barnes neemt een groot deel van de vocals voor haar rekening in het stomende 'Get Back Tomorrow', het heeft dankzij Anton Fig en Hossam Ramzy een indrukwekkende percussie. Het publiek begeleidt dit nummer trouwens met spontaan ritmisch handgeklap. Reece Wynans eist weer een hoofdrol op in het fenomenale 'Mountain Time'. 'How Can A Poor Man Stand Such Times And Live?' is een Amerikaanse folk/gospel song die al bijna een eeuw oud is. Hij werd in 1929 opgenomen door Blind Alfred Reed, die het nummer ook schreef. Wij kennen de song vooral in de versies van Ry Cooder en Bruce Springsteen. Ook Joe Bonamassa heeft nu een ijzersterke akoestische versie van het nummer gemaakt, met nogmaals een geniale Reece Wynans in dit door vier verschillende stemmen gezongen nummer. Jawel, zowel Joe, als Mahalia, Gary en Juanita nemen een deel van het vocale gedeelte voor hun rekening. Bonamassa zorgt nog met een uitstekende akoestische solo voor de kers op de taart.

 

 

 

 

 

 

 

We vinden Led Zeppelin invloeden terug in het epische 'Song Of Yesterday', een nummer van Black Country Communion. Het nummer blijft elke seconde boeiend dankzij de knappe sfeerwisselingen, het uitstekende percussiewerk van Anton Fig en Hossam Ramzy, en de stuwende backing vocals. De Chinese celliste Tino Guo mag hier nogmaals volop in de schijnwerpers en maakt daar dankbaar gebruik van om haar klasse te etaleren. 'Woke Up Dreaming' wordt gekenmerkt door het boeiende heroïsche instrumentale gevecht tussen de cello van Tino en de akoestische gitaar van Joe. Op DVD gaat dat nog veel mooier zijn dan op CD, het oorverdovend applaus van het publiek die het schouwspel hoorde en zag spreekt boekdelen. Na het wakker worden uit de muzikale droom van 'Woke Up Dreaming', krijgen we als afsluiter de B.B. King klassieker 'Hummingbird', dat een heel nieuwe invulling krijgt in deze Bonamassa versie. Het heeft alles om een soundtrack van een film te zijn. Van een soundtrack gesproken, voor zijn toegift gaat Bonamassa met 'The Rose' terug naar de film die gebaseerd was op het leven van Janis Joplin. Bette Midler had toen een mega hit met 'The Rose', Joe maakt er een meer dan vijf minuten durende versie van, die niet echt kan bekoren. Dikwijls is de toegift één van de beste nummers van het concert, maar hier is het juist het tegenovergestelde. Op vijftien songs één misstap is geen doodzonde, 'An Acoustic Evening, Live At Carnegie Hall' is een meer dan uitstekend live album geworden. Joe Bonamassa is iets minder dominant aanwezig op de gitaar, maar daardoor komen de andere fantastische muzikanten ook meer aan bod. (9/10)

 

 

 

 

 

 

Walter Vanheuckelom

 

 

 

 

 

01. This Train

02. Drive

03. The Valley Runs Low

04. Dust Bowl

05. Driving Towards The Daylight

06. Black Lung Heartache

07. Blue And Evil

08. Livin’ Easy

09. Get Back My Tomorrow

10. Mountain Time

11. How Can A Poor Man Stand Such Times And Live

12. Song Of Yesterday

13. Woke Up Dreaming

14. Hummingbird

15. The Rose