JIMMIE VAUGHAN - THE PLEASURE'S ALL MINE

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Jimmie Lawrence Vaughan werd geboren op 20 maart 1951 in Oak Cliff, Dallas County, Texas, Verenigde Staten. Opgegroeid in Dallas, Texas, verhuisde Vaughan naar Austin in de late jaren zestig en begon te spelen met musici als Paul Ray en WC Clark. The Three Kings (Albert, Freddie en B.B. King) en Johnny 'Guitar' Watson hebben een opvallende invloed gehad op de speelstijl van Jimmie. In het begin van de jaren zeventig richtte hij samen met Lou Barton en Kim Wilson, The Fabulous Thunderbirds op. Jimmie Vaughan verliet de band in 1990 en maakte daarna samen met zijn jongere broer Stevie Ray Vaughan onder de naam The Vaughan Brothers, het album 'Family Style'. Nog voor de release van het album stierf Stevie Ray samen met drie leden uit Eric Clapton's entourage in East Troy, Wisconsin in een helikopter ongeluk op 27 augustus 1990. Het album werd een maand na het ongeluk vrijgegeven. In 1994 bracht Jimmie zijn eerste soloalbum 'Strange Pleasure' uit, met daarop het nummer 'Six Strings Down', dat was gewijd aan de nagedachtenis van zijn broer. In 1997 maakte Fender een speciale Jimmie Vaughan Tex-Mex Stratocaster. In 2001 verscheen het album 'Do You Get The Blues', maar daarna was het negen jaar wachten op het volgende album 'Plays Blues, Ballads & Favorites'. Datzelfde jaar speelde Jimmie Vaughan met Eric Clapton, Robert Cray, BB King, Hubert Sumlin en anderen tijdens het Crossroads Guitar Festival 2010. Nu was het ook weer lang wachten op een nieuw album van Jimmy, maar op 17 mei 2019 verscheen bij het label The Last Music Company het album 'Baby, Please Don't Go', met daarop elf favoriete covers van Jimmy. Al de covers komen uit de jaren vijftig en zestig van de vorige eeuw. Nu verschijnt bij Last Music Co. de dubbel CD (ook verkrijgbaar op drie elpee's) 'The Pleasure's All Mine', met daarop eenendertig songs. Al deze songs nam Jimmy Vaughan tien jaar geleden al op voor de succesrijke albums 'Jimmy Vaughan plays Blues, Ballads & Favorits' uit 2010 en 'Jimmy Vaughan Featuring Lou Ann Barton - Plays More Blues, Ballads & Favorites' uit 2011. Tegelijkertijd met 'The Pleasure's All Mine' zal ook 'Live At C-Boy's' van het Jimmie Vaughan Trio featuring Mike Flanigin opnieuw uitgebracht worden op vinyl.

 

 

 

 

 

 

De eerste CD opent met de knappe titeltrack 'The Pleasure's All Mine. Buiten het fijne gitaarwerk van Jimmie schitteren ook de saxofonisten Greg Picollo en Kas Kasenoff. 'Come Love' is een Jimmy Reed klassieker en wordt hier een duet tussen Jimmie Vaughan en Lou Ann Barton. De vintage sound blijft behouden en instrumentaal is het genieten van het prachtige mondharmonica solo van Jimmie Vaughan en het knappe toetsenwerk van Bill Willis op zijn Hammond B3. De zeemzoete ballade 'I'm Leaving It Up To You' werd geschreven door het duo Don Harris & Dewey Terry. Het werd een Amerikaanse nummer één hit in de versie van Dale and Grace eind 1963. Andere bekende versies zijn die van Linda Ronstadt uit 1970 en Donny en Marie Osmond scoorden er in 1974 nog een wereldhit mee. De versie van Jimmie Vaughan is een duet tussen hem en Lou Ann Barton. De twee stemmen matchen erg goed bij elkaar en instrumentaal laat Jimmie Vaughan horen dat hij een erg begaafde en fijne gitarist is. De saxofonisten Greg Picollo en Kas Kasenoff en trompettist Ephraim Owens verrijken de sound van dit melodieuze en meeslepende duet. Het enige nummer dat Jimmie Vaughan zelf schreef voor dit album is 'Comin' And Going''. Het is swingend instrumentaal nummer met Jimmie en zijn gitaar in een glansrol. Hij etaleert nogmaals zijn klasse op zijn sixstring. Met een knappe pulserende baslijn zorgt bassist Ronnie James voor een heerlijke groove. Bill Willis draagt met zijn warme Hammond klanken de melodie van de meeslepende ballade 'Wheel Of Fortune', dat hier door Lou Ann Barton gezongen wordt. De driekoppige blazerssectie kruidt het lied met knappe riffs, maar het is toch gitaarvirtuoos Jimmie Vaughan die alle aandacht naar zich toetrekt met zijn klasrijk en gevoelvol snarenwerk.

 

 

 

 

 

 

Met 'How Can You Be So Mean' gaan Jimmie en zijn band weer de swingende weg op. Natuurlijk mag ook hier geen knappe gitaarsolo ontbreken. 'Just A Little Bit' werd geschreven door Roscoe Gordon. Het heeft een heel aantrekkelijke beat en instrumentaal is het genieten van het weer uitstekende gitaarspel van Jimmie en van de machtige sax solo van Kas Kasonoff. De Charlie Rich cover 'Lonely Weekends' is één van de bekendste liedjes op deze eerste CD. Jimmie en Lou Ann Barton maken er een heerlijk duet van en net als in het voorgaande nummer zijn de solo's van gitarist Vaughan en saxofonist Kasonoff weer van uitstekende kwaliteit. De bluesshuffle 'I Miss You So' is een liefdevol duet tussen Jimmie en Lou Ann. 'RM Blues' is een jazzy getint bigband nummer met de gitaren van Jimmie Vaughan en Derek O'Brien in de hoofdrollen. Beide heren zorgen voor spetterend gitaar vuurwerk. Ook de gedempte trompetsolo van Ephrahim Owens zal menig muziekliefhebber kunnen bekoren. Daarna wordt er stevig op het gaspedaal geduwd voor de swingende rocker 'Roll, Roll, Roll'. Ann Lou Barton zingt met veel passie de liefdesballade 'Send Me Some Lovin'', waarin we weer een knappe sax solo krijgen, waarna Jimmie met veel klasse overneemt op de gitaar. Het trieste en meeslepende liefdeslied 'Why, Why, Why' werd geschreven door Doug Sham, die in the sixties en de seventies grote bekendheid verwierf als frontman van Sir Douglas Quintet. Ook hier etaleert Jimmie zijn grote klasse op de gitaar met erg fijn en gevoelvol snarenwerk. In de swingende rocker krijgen uitstekend solowerk op de gitaar en saxofoon. Vaughan sluit CD één af met een erg mooie en lange versie van de Willie Nelson cover 'Funny How Time Slips Away'. Bill Willis schittert in deze ballade niet alleen op het Hammond, hij neemt ook de zang voor zijn rekening.

 

 

 

 

 

 

CD twee opent met de aantrekkelijke rocker 'I Ain't Never' dat geschreven werd door het duo Webb & Tillis. Jimmie Vaughan op gitaar en Doug James op saxofoon geven het nummer een extra touch door hun prachtige solo's. Tenor saxofonist Greg Picollo en bariton saxofonist Doug James blazen de nodige power in het heerlijke duet 'No Use Knocking'. Jimmie en Lou Ann Barton maken er weer een vocaal meesterwerk van en net als in 'I Ain't Never' zorgen de saxofoon en de gitaar hier voor heerlijk solo werk. Er zit heel wat verdriet en weemoed in de stem van Jimmie in het treurige 'Teardrop Blues'. Met zijn gevoelvol snarenwerk weet hij datzelfde gevoel ook weer te geven met zijn gitaar. Hetzelfde kan gezegd worden over de prachtige versie van 'I Hang My Head And Cry'. 'It's Been A Long Time' is één van de hoogtepunten op CD twee en dat is zondermeer de verdienste van gitaarvirtuoos Jimmie Vaughan die de sound van dit aantrekkelijk nummer weer kleurt met prachtig gitaar werk. Jivin' Gene And The Jokers hadden in 1958 een hitje met het zeemzoete 'Breaking Up Is Hard To Do'. Jimmie Vaughan en Lou Ann Barton maken er een knap country getint duet van. De saxofonisten Greg Picollo en Doug James zijn weer heel belangrijk voor de sound van de meeslepende ballade 'What Makes You So Tough'. Het amper honderddertig seconden durende instrumentale swingende 'Greenbacks' biedt nog genoeg ruimte voor saxofonist Doug James en gitarist Jimmie Vaughan om hun instrumentale virtuositeit te etaleren. Lou Ann Barton neemt de lead vocals voor haar rekening in 'I'm In The Mood For You' en Jimmy Vaughan de backing vocals.

 

 

 

 

 

 

Het ritme gaat de hoogte in voor de swingende rocker 'I Ain't Gonna Do It No More'. In de liefdesballade 'Cried Like A Baby' strooit Jimmie Vaughan het gehele nummer kwistig rond met pittige gitaar riffs. Hij zet zelf de kers op de taart met een gevoelvolle en intense gitaar solo. De saxofoon en de gitaar spelen opnieuw een glansrol tijdens 'Oh, Oh, Oh'. Jimmie Vaughan maakt van Jimmy Reed zijn 'I'm A Love You' een swingend en heel dansbaar nummer. Het is een aanstekelijke song waarbij het heel moeilijk is om op je luie stoel te blijven zitten. Na dit swingend nummer mag je, je partner korter tegen je aan trekken voor het melodieuze slowtje 'The Rains Came'. Vaughan blijft voor een aantrekkelijke mix van swingende en trage nummers zorgen. Hij drijft het ritme weer op voor de Amos Milburn cover 'Bad Bad Whiskey'. 'Shake A Hand' is het afsluitende nummer van CD twee en het is een live opname die opgenomen werd tijdens de uitreiking van The Grammy Awards in Los Angeles, CA. Lou Ann Barton is de zangeres van dienst tijdens deze smaakvolle ballade. Met 'The Pleasure's All Mine' heeft Jimmie Vaughan al zijn favoriete songs en ballades opnieuw uitgebracht en deze keer verzamelde hij ze op een dubbel CD en op drie elpee's. Vooral voor mensen die heimwee hebben naar de muziek uit de jaren vijftig en zestig van vorige eeuw is deze verzamelaar een aanrader. Maar ook de liefhebbers van het fijne en gevoelvolle gitaarwerk komen met 'The Pleasure's All Mine' aan hun trekken. De fantastische toon van Jimmie Vaughan zijn gitaar is heel herkenbaar en de combinatie van die toon met zijn ongelofelijke timing maakt van Jimmie Vaughan een fantastische gitarist, die je steeds weet te boeien met zijn snarenwerk. (8/10)

 

 

 

 

Walter Vanheuckelom

 

 

 

CD 1

01. The Pleasure's All Mine (3:43)

02. Come Love (3:16)

03. I'm Leavin' It Up To You (3:08)

04. Comin and Goin' (2:55)

05. Wheel Of Fortune (4:04)

06. How Can You Be So Mean (2:54)

07. Just A Little Bit (3:05)

08. Lonely Weekends (2:37)

09. I Miss You So (2:49)

10. Rm Blues (3:55)

11. Roll, Roll, Roll (2:53)

12. Send Me Some Lovin' (2:56)

13. Why, Why, Why (4:31)

14. She's Got The Blues for Sale (2:39)

15. Funny How Time Slips Away (5:34)

 

CD 2

01. I Ain't Never (3:04)

02. No Use Knocking (3:27)

03. Teardrop Blues (4:47)

04. I Hang My Head And Cry (3:41)

05. It's Been A Long Time (3:33)

06. Breaking Up Is Hard To Do (2:46)

07. What Makes You So Tough (3:38)

08. Greenbacks (2:11)

09. I'm In The Mood For You (2:22)

10. I Ain't Gonna Do It No More (3:50)

11. Cried Like A Baby (3:55)

12. Oh Oh Oh (4:00)

13. I'm A Love You (2:49)

14. The Rains Came (2:52)

15. Bad Bad Whiskey (2:34)

16. Shake A Hand (4:23)

 

Jimmy Vaughan : Gitaren op alle nummers, zang op alle nummers behalve op #104, 105, 109, 110, 112, 115, 208, 215 en Mondharmonica op #102, 103,

George Rains : Drums

Ronnie James : Bas

Billy Pitman : Ritme gitaar op #101, 104, 106, 112, 114, 115, 201, 202, 203, 204, 205, 207, 208, 209, 210, 211, 212, 214, 215 en 216

Greg Picollo : Tenor sax op alle nummers behalve op #102 en 213

Kas Kasonoff : Bariton sax op alle nummers van CD één, behalve op #102, 111 en op CD twee alleen op 214

Doug James: Bariton sax op alle nummers van CD twee behalve op #213 en 214

Ephraim Owens : Trompet op alle nummers van CD één, behalve op #101, 102, 107, 108, 111, 112, 114 en op CD twee alleen op #214

Lou Ann Barton : Zang op 102, 103, 105, 108, 109, 112, 202, 206, 209 en 216

Bill Willis: Zang op #115, Hammond B3 op #102, 105, 107, 110, 113, 115, 213,

Derek O'Brien : Gitaar op #103, 107, 110, 113, 206, 

Mike Flanigin : Hammond B3 op #108 en 214