JIMMIE VAUGHAN - BABY, PLEASE COME HOME

Album Review

Album: 
JIMMIE VAUGHAN - BABY, PLEASE COME HOME
Artist: 
Jimmie Vaughan
Record Label: 
The Last Music Company
Style: 
Blues
Date: 
17/05/2019
Reviewed by: 
Walter Vanheuckelom
JIMMIE VAUGHAN - BABY, PLEASE COME HOME
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Jimmie Lawrence Vaughan werd geboren op 20 maart 1951 in Oak Cliff, Dallas County, Texas, Verenigde Staten. Opgegroeid in Dallas, Texas, verhuisde Vaughan naar Austin in de late jaren zestig en begon te spelen met musici als Paul Ray en WC Clark. De Three Kings (Albert, Freddie en B.B. King) en Johnny 'Guitar' Watson hebben een opvallende invloed gehad op de speelstijl van Jimmie. In het begin van de jaren zeventig richtte hij samen met Lou Barton en Kim Wilson The Fabulous Thunderbirds op. Jimmie Vaughan verliet de band in 1990 en maakte daarna samen met zijn jongere broer Stevie Ray Vaughan onder de naam The Vaughan Brothers, het album 'Family Style'. Nog voor de release van het album stierf Stevie Ray samen met drie leden uit Eric Clapton's entourage in East Troy, Wisconsin in een helikopter ongeluk op 27 augustus 1990. Het album werd een maand na het ongeluk vrijgegeven. In 1994 bracht Jimmie zijn eerste soloalbum 'Strange Pleasure' uit, met daarop het nummer 'Six Strings Down', dat was gewijd aan de nagedachtenis van zijn broer. In 1997 maakte Fender een speciale Jimmie Vaughan Tex-Mex Stratocaster. In 2001 verscheen het album 'Do You Get the Blues', maar daarna was het negen jaar wachten op het volgende album 'Plays Blues, Ballads & Favorites'. Datzelfde jaar speelde Jimmie Vaughan met Eric Clapton, Robert Cray, BB King, Hubert Sumlin en anderen tijdens het Crossroads Guitar Festival 2010. Nu was het ook weer lang wachten op een nieuw album van Jimmy, maar op 17 mei verscheen bij het label The Last Music Company het album 'Baby, Please Don't Go', met daarop elf favoriete covers van Jimmy. Al de covers komen uit de jaren vijftig en zestig van de vorige eeuw en Jimmy Vaughan is zelf de producer van het album.
 
 
 
 
 
 
Jimmie Vaughan opent het album met de titeltrack 'Baby, Please Come Home', een cover van Lloyd Price uit 1957. Hij blijft erg kort bij de originele versie en het nummer klinkt ook of het zestig jaar geleden werd opgenomen. In dit vloeiende en erg dansbare blues nummer met duidelijke rhythm & blues invloeden is het genieten van de stuwende ritme sectie met drummer George Rains en bassist Ronnie James. Doug James op de bariton saxofoon weet te bekoren met een prachtige sax solo. Natuurlijk mag een solo van Jimmie niet ontbreken en Vaughan etaleert zijn klasse als gitarist met een knappe pittige snarensolo, die als gegoten in het nummer past. Het hoge vintage gehalte beheerst ook het tragere 'Just A Game', een cover van Jimmy Donley, die geschreven werd door Hue Meaux. Deze zeemzoete ballade wordt gedragen door de warme Hammond klanken van Mike Flanigin. Jimmie zingt het nummer met veel gevoel en zijn gitaarwerk is weer van topkwaliteit en doet bij momenten aan blues legende BB King denken. De blazers met Doug James op bariton sax en Greg Picollo op tenor sax zijn het gehele nummer door weer uitstekend aanwezig. Lefty Frizell zijn 'No One To Talk To But The Blues' klinkt veel beter in de versie van Jimmie Vaughan. Er zit heel wat twang in het gitaar geluid van de Texaan in dit zeemzoete nummer. Het twangy gitaar geluid is ook van de partij in de Richard Berry cover 'Be My Lovely Dovey'. Het is het enige nummer waarin, met Emily Gimble en Georgia Bramhall, backing vocals aanwezig zijn. Chuck Willis zijn 'What's your Name' wordt door Jimmie Vaughan ietsjes sneller gespeeld en het heeft daardoor een echte rock'n roll vibe. De tenor sax van Greg Piccolo en de bariton sax van Doug James gaan hier hand in hand en blazen de song het nodige leven in. Het rock'n roll gevoel wordt nog versterkt dat het aanstekelige gitaarwerk van Jimmie Vaughan. 'Hold It' is een cover van Bill Dodgett uit 1958. Dit instrumentale nummer werd live opgenomen in de C Boys Heart And Soul in Austin Texas in juni 2018. Buiten Jimmie op gitaar is er alleen het slagwerk van George Rains en het wervelende toetsenwerk van Mike Flanigin op het Hammond te horen.
 
 
 
 
 
 
De oudste cover op het album is 'I'm Still In Love With You', waarmee T-Bone Walker in 1949 een radiohit had. Het is een één tegel slowtje dat door Jimmie met veel gevoel gezongen wordt. De knappe diepe baslijn van Billy Horton zorgt voor de rustige groove en met Mike Flanigin op Hammond en T. Jarrod Bonta op piano zijn er twee toetsenisten aanwezig. Vooral deze laatste kan bekoren met zijn korte, maar erg fijne piano riffjes. De vijfkoppige blazerssectie, met John Mills op bariton sax, Randy Zimmerman op trombone, Kaz Kazanoff op tenorsax en de twee trompettisten Al Gomez en Jimmy Shortell, zorgt samen met de piano voor de instrumentale afwerking. 'It's Love Baby (24 Hours A Day)' is een vloeiende blues shuffle, waarin George Rains met strak slagwerk op zijn snare trom voor de juiste groove zorgt. Zowel de saxofoon solo van Doug James als de snaren solo van Jimmie Vaughan zijn weer van uitmuntende kwaliteit en bovendien passen ze weer perfect in het nummer. De cover waarin Jimmie Vaughan het verst van het origineel af dwaalt is de Fats Domino cover 'So Glad'. Dit nummer weet hij met behulp van zijn uitstekende muzikanten helemaal naar zijn hand te zetten. Drummer George Rains en bassist Ronnie James zorgen voor de stuwende shuffle groove waarop de saxofonisten Doug James en Greg Piccolo zich weer de longen uit hun lijf kunnen blazen en waarin Jimmie nogmaals zijn klasse etaleert op zijn sixstring. Met de titel 'Midnight Hour' denken veel muziekliefhebbers aan het soulnummer van Wilson Pickett, maar hier gaat het over 'Midnight Hour' van Clarence Gatemouth Brown uit 1954. Het is een nummer dat op het lijf van gitarist Jimmie Vaughan geschreven is en hij krijgt dan ook uitgebreid de kans om al zijn kunnen te tonen. Ook op de Jimmy Reed cover 'Baby, What's Wrong With You' weet Jimmie Vaughan zijn stempel te drukken. Het Hammond orgel van Mike Flanigin is weer het gehele nummer uitstekend aanwezig en ook Jimmie sluit het album mooi af met een goede vocale prestatie en prima snarenwerk. 'Baby' Please Come Home' is een absolute aanrader voor de muziekliefhebbers die van oudere blues houden en eigenlijk voor elke bluesliefhebber. (7,5/10)
 
 
 
Walter Vanheuckelom
 
 
 
 
 
01. Baby, Please Come Home (Lloyd Price; 1957)
02. Just a Game (Jimmy Donley; written by H. Meaux, W. McGill; 1964)
03. No One to Talk to But the Blues (Lefty Frizell; written by Wayne P. Walker, George Terry; 1957)
04. Be My Lovey Dovey (Written by Richard Berry)
05. What’s Your Name? (Chuck Willis; 1953)
06. Hold It (Bill Dodgett; written by Clifford Scott, Billy Butler; 1958)
07. I’m Still in Love With You (T-Bone Walker; 1949)
08. It’s Love Baby (24 Hours a Day) (Louis Brooks and his Hi-Toppers; written by Ted Jarrett; 1955)
09. So Glad (Fats Domimo; 1955)
10. Midnight Hour (Clarence “Gatemouth” Brown; 1954)
11. Baby, What’s Wrong? (Jimmy Reed; 1961)