JIM KELLER - BY NO MEANS

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Jim Keller kreeg jaren geleden voor het eerst aandacht toen hij, als leadgitarist van de San Francisco band Tommy Tutone, samen met Alex Call het nummer '867-5309 (Jenny Jenny)' schreef, een klassiek powerpop nummer dat in mei 1982 tot op plaats vier van de Billboard Hot 100 geraakte en tot nummer één in de Billboard Hot Mainstream Rock Tracks-hitlijst van april 1982. Nadat de band uit elkaar ging verhuisde Keller naar New York. In 1992 kruiste Jim Keller het pad van de beroemde componist Philip Glass. Het klikte tussen die twee en iets later mocht Keller de uitgeverij van Glass beheren. Keller werkt vandaag de dag nog steeds voor Glass als directeur van diens uitgeverij Dunvagen Music Publishers, evenals bij de beheermaatschappij 'St. Rose Music', die hij samen met Glass heeft opgericht. In 2005 begon Jim Keller terug liedjes te schrijven en op te nemen. Sindsdien nam Keller met 'Sunshine In My Pocket' (2005), 'Soul Candy' (2011) en 'Heaven Can Wait' (2014) al drie albums op. Kellers optredens in de Lakeside Lounge in New York en The Rockwood Music Hall zijn legendarisch. Als de beste muzikanten in de stad niet met hem op het podium stonden, zaten ze in het publiek mee te zingen. Op 28 mei 2021 verscheen met 'By No Means' zijn vierde soloalbum. Er staan elf songs op het album, die voor het grootste gedeelte geschreven zijn door Jim Keller en Byron Isaacs ((The Lumineers, Levon Helm). Mitchell Froom bekend van zijn werk met Los Lobos, Crowded House en Randy Newman is de producer van het album. Los Lobos gitarist David Hidalgo verzorgt het gitaarwerk op 'By No Means'.

 

 

 

 

 

 

Het maakt niet uit waar ik naartoe ga zingt Jim Keller in de opener 'Easy Rider'. Er zitten duidelijke invloeden van JJ Cale en Mark Knopfler in deze tijdloze folkrock song. Jim heeft een prachtige diepe stem en zingt het nummer op een heel relaxte wijze. Bob Glaub schittert met een heel knappe baslijn. Het wordt gevaarlijker als de easy rider besluit om liggend op de treinsporen alcohol te gaan drinken in 'Laying On The Tracks'. Ook hier weer die heel relaxte manier van zingen. Drummer en percussionist Michael Urbano is heel belangrijk voor de sound van het nummer en het ingetogen gitaarwerk van David Hidalgo versterkt de donkere sfeer nog meer. Met veel emotie en verdriet in zijn stem zingt Jim Keller dat hij niet meer wil vechten voor zijn relatie in het blues/pop getinte 'I Don't Want To Fight'. Buiten het vocale gedeelte is Keller ook heel aanwezig op de akoestische gitaar.

 

 

 

 

 

 

In 'Mistakes' kijkt Keller terug in de tijd en naar de foute beslissingen die hij maakte in het verleden. Het nummer heeft een vrolijke Zuid Amerikaanse groove. Het instrumentale gedeelte geeft je een zomers gevoel. 'Find My Shadow' maakt je meteen blij en het refrein heeft een hoog meezing gehalte. Het nummer lijkt me uitermate geschikt om s'avonds met een hoop vrienden te zingen aan een kampvuur, met begeleiding van een akoestische gitaar en wat percussie. De melodie van het trieste liefdeslied 'Maria Come Home' wordt gedragen door de warme orgelklanken van Mitchell Froom. Een vergelijking met de muziek van de grote Willy Deville is hier niet ver weg. 'Don't Get Me Started' verscheen al eerder op single. Het is duidelijk dat dit nummer geschreven werd in volle lockdown periode van Covid 19. De song heeft een lekkere stuwende groove, toch klinken de woorden van Keller weemoedig en weinig hoopvol.'Don't Get Me Started' heeft een heel knappe en lange instrumentale outro.

 

 

 

 

 

 

Jim Keller neemt ons met het vintage pop/rock nummer 'Pretending' mee naar de jaren zestig van vorige eeuw. Het lied is opgedragen aan Ricky Nelson, die in 1986 het leven liet bij een vliegtuig ongeluk. Het soulvolle 'Wild Love' heeft dankzij bassist Bob Glaub en drummer Michael Urbano een uitstekende groove. Zangeres Vonda Shepard zorgt voor de knappe backing vocals en maakt zo het vocale gedeelte helemaal af. Het laatste nummer 'Done Walking The Line' begint met de volgende woorden: One For The Money, Two For The Show. Degenen die een portie stevige rock verwachten komen bedrogen uit. 'Done Walking The Line' is een aantrekkelijke song met een gezapig ritme. David Hidalgo levert een gevoelvolle gitaarsolo af, die voorzien is van de nodige twang. Jim Keller zingt ook deze afsluiter op zijn gekende relaxte wijze. Jim Keller heeft met het album 'By No Means' een heel aangenaam luisteralbum gemaakt. Jim Keller bezit een prachtige en diepe stem. Ze straalt rust en gemoedelijkheid uit en het is een genot om naar die stem te luisteren. De meeste songs zijn Americana geïnspireerd. (7,5/10)

 

 

 

 

Walter Vanheuckelom

 

 

 

 

 

01. Easy Rider (2:23)

02. Laying on the Tracks (2:32)

03. I Don't Want to Fight Anymore (2:37)

04. Mistakes (3:35)

05. Find My Shadow (2:20)

06. Maria Come Home (2:56)

07. Don't Get Me Started (3:40)

08. Pretending (2:59)

09. Love on the Line (2:48)

10. Wild Love (2:03)

11. Done Walking the Line (2:14)

 

 

Jim Keller - Akoestische gitaar en zang

Bob Glaub - Bas

Michael Urbano - Drums en Percussie

David Hidalgo - Gitaar en backing vocals

Mitchell Froom - Keyboards

Vonda Shepard - Backing vocals op 'Wild Love'