JEFF HEALEY - HOLDING ON

 

 

http://jeffhealey.com/

 

https://www.facebook.com/jeffhealeyofficial/

 

 

 

Norman Jeffrey Healey werd geboren op 25 maart 1666 in Toronto, Canada. Jeff werd tijdens zijn eerste levensjaar blind door een retinoblastoom, een tumor in het oog. Zijn ogen moesten geamputeerd worden, maar dit weerhield hem niet om gitaar te leren spelen. Hij viel op door zijn unieke speelstijl, meestal zittend op een stoel en de gitaar plat op zijn schoot. Toen hij vijftien werd richtte hij de band ‘Blue Direction’ op, waarmee hij vooral covers speelde. In 1985 werd hij voorgesteld aan bassist Joe Rockman en drummer Tom Stephen en met hen vormde Jeff het trio, The Jeff Healey Band. Het trio kreeg een contract bij Arista Records en in 1986 verscheen de eerste single 'Adrianne/See The Light' en in 1988 lag het debuut album 'See The Light' in de winkelrekken. Een jaar later krijgt Jeff een rolletje in de film ‘Roadhouse’ van Patrick Swayze. In 1990 verscheen het tweede album 'Hell To Pay' van de Jeff Healey Band, waarmee hij definitief doorbrak. Hij tourde over gans de wereld en was ook in België en Nederland te gast. In 1990 won The Jeff Healey Band de Jumo Award voor beste Canadese band. De albums 'Hell To Pay' en zijn opvolger 'Pay And feel' leverden tussen 1990 en 1994 een tiental singletjes op die hoog genoteerd stonden in de Canadese hitlijsten. In 2000 verscheen met 'Get Me Some', het vijfde en laatste studio album van The Jeff Healey Band. Daarna volgden nog een reeks verzamel albums, live albums en nog werk van persoonlijke projecten. In 2005 werd er kanker vastgesteld in de benen van Jeff en in 2007 ook in beide longen. Aan dit laatste stierf de muzikant op twee maart 2008 in zijn thuishaven Toronto. Hij was amper eenenveertig jaar oud. Op vijfentwintig maart 2016, de dag dat Jeff vijftig jaar zou geworden zijn verscheen het album 'Heal My Soul', met nieuwe onuitgegeven Jeff Healey songs. Dit album werd samengesteld en is uitgebracht met de volledige goedkeuring van de Jeff Healey Estate. Christie Healey en Roger Costa, de beheerders van Jeff Heale Estate lieten in een gezamenlijke verklaring weten dat zij al jaren rondliepen met het idee voor dit project. Dit was een verloren album met materiaal dat opgenomen werd in één van Jeff’s meest creatieve rock periodes. Op 9 december 2016 verscheen 'Holding On', het tweede album van dit project. 'Holding On' bevat vijf zeldzame studio tracks uit de periode 1996 -1998, de andere tien nummers komen uit een concert dat opgenomen is in de Rockefeller Music Hall te Oslo, Noorwegen op 18 juli 1999.

 

 

 

'Holding On' wordt op de cover aangeprezen als de companion van het 'Heal My Soul' album. Het album opent met de vijf zeldzame studio tracks. 'Love Takes Time' is een typische Jeff Healey rocker, waaruit de energie, de gedrevenheid en het enthousiasme van Jeff zo afdruipt. Healey's stem klinkt goed en vol en de spetterende gitaar riffs zijn als kogels die afgevuurd worden uit een automatisch geweer. Healey laat het tempo wat zakken voor 'Every Other Guy', een knappe melodieuze mix van blues en rock. De ritme sectie is in grote doen tijdens 'Dancing With The Monsters' en op de strakke en stevige groove die zij neerzetten kan Jeff naar hartenlust zijn lusten botvieren op de gitaar en wees gerust, dat doet hij weer met grote klasse. Met een drum intro wordt 'All That I Believe' op gang getrokken, het nummer barst meteen open wanneer Jeff met een verschroeiende gitaar riff overneemt. Instrumentaal scheert het nummer weer hoge toppen en wanneer Jeff alleen op het knappe ritme van het slagwerk begint te zingen creëert hij toch weer een speciale sfeer in deze krachtige rocksong. De laatste studio song 'CNIBlues' duurt amper iets meer dan één minuut, toch is dit instrumentaaltje, dat een heerlijke mix heeft van de akoestische en de elektrische gitaar, een streling voor het oor. Het live concert wordt geopend met 'Hey little Girl' uit het album 'See The Light', dat de grote doorbraak betekende voor Jeff Healey. In zijn gekende stijl, met gedreven en spetterende gitaar riffs, neemt dit concert een schitterende start. Natuurlijk had Jeff een schitterende ritme sectie met Tom Stephen op drums en Joe Rockman op bas, zij zorgden voor de stuwende groove waarop de blinde gitaargod zich naar hartenlust kon uitleven. Aan het talent en de instrumentale virtuositeit van Jeff twijfelde niemand en ook het enthousiasme en de kracht waarmee hij de songs zong straalde zoveel energie uit dat het bijna onmogelijk was om niet in de ban te raken van Jeff en zijn muziek. De klassieker 'Dust My Broom' van Elmore James kent ongekende hoogtes. De Jeff Healey Band geeft deze song een andere dimensie. Het nummer staat bol van sfeer en ritme wisselingen en blijft je na elke wending verrassen. Het slide werk van Jeff is magistraal en gaat door merg en been. 'How Blue Can You Get' is een andere klassieker die Jeff Healey volledig naar zijn hand zet. Deze twaalf bar blues song werd in 1949 opgenomen door Johnny Moore's Three Blazers, maar werd wereldberoemd in de versie van BB King. De gitaar van Jeff huilt, schreeuwt en tiert dat het een lust is voor het oor. De Jeff Healey Band speelt hier een adembenemende versie van deze klassieker.

 

 

 

'I Think I Love You Too Much', dat geschreven werd door Dire Straits frontman Mark Knopfler, is een melodieuze bluesrocker, waarin Healey weer heel zijn hart en ziel legt in zijn zang en zijn vingerwerk op de snaren van zijn gitaar. De Stealers Wheel cover 'Stuck In The Middle Of You' kent een heel lange intro en ook hier slaagt Jeff Healey er in om het nummer een eigen accent te geven met vlijmscherp en meeslepend slide werk. Ook in gevoelige ballades weet Jeff te bekoren met zijn stem en gitaar. Luister maar naar 'Macon Georgia Blue' uit het album 'Get Me Some' en je zal dadelijk begrijpen wat ik bedoel. Healey slaagt er in om erg veel gevoel te leggen in zijn stem en fijn vingerwerk op de snaren. Daarna wordt het gaspedaal volledig ingeduwd voor de zinderende rocker 'I Can't Get My Hands On You', met de gekende ingrediënten, namelijk een pompende en stuwende ritme sectie en scheurend gitaarwerk. Jeff maakt ook The Beatles cover 'Yer Blues' onsterfelijk. Het rauwe, trage begin dat halfweg een versnelling hoger schakelt en waarin Healey nogmaals zijn klasse als gitarist etaleert, bewijst wat een briljant muzikant Jeff was. De titeltrack 'Holding On' was een première op het Rockefeller Music Hall te Oslo, want na het nummer zegt Jeff heel enthousiast tegen het publiek: Geloof me, jullie zijn niet de enigen die dit nummer voor het eerst horen, ook voor ons is dit de eerste keer. 'Holding On' is een topper en bevat alles wat een Jeff Healey song moet hebben. Het concert sluit af met 'See The Light' en in de lange instrumentale intro maakt Jeff gretig gebruik van de Wah Wah pedaal om zijn solo nog wat meer kracht bij te zetten. De extra gitarist is geweldig complementair met Jeff en beiden zorgen ze, samen met bassist Joe Rockman en drummer Tom Stephen voor een rollercoaster van geweldige klanken. Wie ooit op een concert van Jeff Healey was, weet wat ik bedoel als ik zeg dat een concert van Jeff Healey een geweldige muzikaal spektakel was, dat je vanaf het eerste nummer bij je nekvel pakte en je pas losliet nadat de laatste noot uitgestorven was. Dat gevoel had ik ook weer bij het beluisteren van de tien live nummers van het Rockefeller Music Hall concert te Oslo, Noorwegen op 18 juli 1999. Uitstekend album dat een plaats verdiend in elke muziekcollectie. Aanrader. (9/10)

 

 

 

Walter Vanheuckelom