JEFF FETTERMAN - 9 MILES TO NOWHERE

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Jeff Fetterman is een Amerikaanse zanger, gitarist en songwriter. In het begin wilde Jeff drummer worden, maar omdat hij van zijn ouders geen drumstel kreeg koos hij voor de gitaar. Eenmaal Jeff zijn gitaar had telde de rest niet meer. Hij verwaarloosde zijn huiswerk en zijn vrienden die niet met muziek bezig waren, alles stond in het teken van de gitaar en de muziek. Een paar maanden later trad Jeff al op en hij was nog maar dertien toen hij met zijn eigen band Cypress een jamboree mocht spelen in het Corydon Hotel. In de jaren tachtig speelde Jeff lead gitaar bij The Gunners, één van de meest succesvolle bands uit de streek. The Gunners hadden veel optredens en dus was Jeff steeds onderweg in New Jersey, New York, Ohio en heel Pennsylvania. The Gunners gingen uiteen omdat iedereen zijn eigen weg wilde gaan. Na de split richtte Jeff al zijn pijlen op het creëren van eigen nummers. Hij wilde niet meer in band spelen om songs van anderen te coveren, hij wilde zijn eigen songs spelen. Het eerste album van The Jeff Fetterman Band was 'Ordinary Man' uit 1999, een album dat Jeff schreef in het tumult van zijn echtscheiding. Het titelnummer is geschreven om zijn zoon Jeffrey uit te leggen wat er met zijn wereld gebeurde. De muziek was volgens Jeff de enige weg waarop hij zijn gevoelens tegenover zijn zoon kon ventileren. Dankzij dit album won Jeff de Tri State Award (OH, NY, PA) als beste nieuwkomer en beste Bluesrock gitarist. In 2001 verscheen de opvolger 'The Long Hard Road' en met het nummer 'Hellbound Train' dat op dat album stond scoorde Jeff een radio hit. Het nummer werd ook gebruikt in de Spaanse film 'Tough Guy'. Het meest succesvolle nummer van het album was 'These Arms Of Mine', waarmee Jeff verschillende muziekwedstrijden won. Dankzij het succes van 'The Long Hard Road' mocht Jeff een platencontract tekenen bij Transition Music Corporation in Californië. Jeff mocht openen voor 38 Special, Chuck Berry, Chris Duarte en Molly Hatchet. In 2013 mocht Jeff Fetterman Band in Pittsburg openen voor de wereldbekende blues gitariste Ana Popovic in het Hard Rock Café en voor Kenny Wayne Sheperd in de Carnegie Library Music Hall. In 2015 verscheen 'Bottle Full Of Blues' en in het najaar van 2017 het recentste album van Jeff, dat de titel '9 Miles To Nowhere' meekreeg en dat tien songs bevat.

 

 

 

 

 

 

Het album '9 Miles To Nowhere' van Jeff Fetterman opent met het aanstekelige en opwindende 'Somebody Get Me A Doctor'. Deze mix van rock, blues, soul en funk is een stevig nummer dat erg knap gezongen wordt door de rauwe rasperige bariton stem van Jeff Fetterman. Samen met gitarist Eric Brewer zorgt Jeff ook voor het pittige en snedige snarenwerk in deze prachtige song. In 'Somebody  Get Me a Doctor' is Jeff op zoek naar een arts omdat zijn vrouw haar verstand is kwijtgeraakt en dreigt te crashen. Jeff zingt dat hij veel meer geeft in zijn relatie, dan de liefde die hij van zijn partner terugkrijgt in 'Something Just Ain't Right'. Hier is het vooral genieten van de twee gitaristen die allebei de sound van het nummer bepalen op hun sixstring. De ene doet dat met Wah Wah gedreven riffs, de andere met afgekapte funky riffs. De pittige vingervlugge snaren solo plaatst de kers op de taart in 'Something Just Ain't Right'. Drummer John McGuire en bassist Ralph Reitinger III zorgen voor de stevige Southern rock groove. Het ritme vertraagt bij de intro van het mysterieuze 'Devil  Knockin' At My Door', maar na anderhalve minuut barst het nummer open. Het geweldig vet slide werk van Jeff en zijn rauwe raspende stem zijn tillen deze Southern bluesrocker nog een niveau hoger. De mislukte zoektocht van de duivel naar de ziel van Jeff Fetterman leverde een uitstekende song op. 'Brand New Day', voor mij het beste nummer op het album, is een stomende en beukende bluesrocker van meer dan zes minuten, waarin Jeff verschroeiend en vlijmscherp uithaalt op de gitaar. Daarna wordt het gaspedaal fors ingeduwd voor de swingende Roadhouse bluesrocker 'Lover Man'. Zowel Jeff Letterman als Eric Brewer halen fors uit op de sixstring en dat geeft deze erg dansbare song nog wat meer pit.

 

 

 

 

 

 

De dwingende militaire drumbeat en de imponerende slide gitaar domineren de sound van het erg korte swampy Delta blues nummer 'Goodbye John Brown'. De ruige en rauwe stem van Jeff leent zich uitstekend om dit soort songs te zingen. Dit had wat mij betreft best wat langer mogen duren. De meeste songs op dit album gaan over vrouwen en relaties en de blues ballade 'Broken Hearted' vormt daar geen uitzondering op. Jeff smeekt in deze pakkende ballade voor nog een extra nacht vol romantiek en liefde. Dat smekende gevoel is ook te horen in het gevoelvolle snarenwerk van de Amerikaan. Deze blues ballade doet dadelijk aan de muziek van blueslegende BB King denken. Drummer John McGuire en bassist Ralph Reitinger III zorgen voor de stuwende groove in de stomende rocker 'Early Grave'. Ook hier zijn de twee gitaristen op een uitstekende wijze aanwezig met hun verschroeiende gitaar riffs. Wie de beentjes wil uitslaan kan dat best op de rocker 'Bad Feeling'. Het nummer slingert ons terug naar de rock van de sixties, maar daar is niets mis mee. Deze energieke voetstampende boogie is een uitstekend nummer, waarin Jeff Fetterman nogmaals laat horen dat hij een uitstekende gitarist is. Afsluiten doet Fetterman met de melodieuze slow 'These Arms Of Mine', een nummer uit het album 'The Long Hard Road' uit 2001. De warme zang en het intense beklijvende snarenwerk zorgen gegarandeerd voor kippenvel. Judy Kessler zorgt voor prachtige backing vocals.  '9 Miles To Nowhere' van Jeff Fetterman is een uitstekend en gevarieerd album. Jeff is een uitstekend songwriter en weet zijn songs op een prachtige wijze te vertolken. (7,5/10)

 

 

 

 

 

Walter Vanheuckelom

 

 

 

 

Jeff Fetterman - Gitaar en zang

Ralph Reitinger III - Bas

John McGuire - Drums

Judy Kessler - Zang en percussie

Eric Brewer - Gitaar