IMPERIAL CROWNS - THE CALLING

 

 

http://www.imperialcrowns.com/

 

https://nl-nl.facebook.com/TheImperialCrowns/

 

 

 

Imperial Crowns ontstonden toen twee liefhebbers van de blues, JJ Holiday en Jimmie Wood, elkaar tegen kwamen en een gesprek begonnen. JJ Holiday is een erg talentrijk gitarist en liefhebber van de oude pure blues zoals die op de achtenzeventig toeren platen staat, waarvan hij trouwens een echte verzamelaar is. Bluesharpspeler Jimmie Wood ontdekte op twaalfjarige leeftijd zijn roeping toen hij een concert bijwoonde van Lightnin' Hopkins. Voor hun ontmoeting met elkaar speelden beide muzikanten samen met heel wat bekende artiesten. JJ Holiday deelde de planken met Bruce Springsteen, Bob Dylan en Gregg Allman om er een paar op te noemen. Jimmy Wood was twee jaar lid van de Mick Taylor Band. Op het moment van hun ontmoeting speelde Jimmy in zijn eigen band Jimmy Wood & The Immortals, JJ was lid van Black Patty en Billy Sullivan was drummer bij The Black Sedans. Ze speelden met hun respectievelijke bands regelmatig in dezelfde clubs in Los Angeles en leerden elkaar daar kennen en ook waarderen. In 1997 begonnen Jimmy en JJ samen te werken aan de soundtrack van een film in de opname studio in het huis van Billy. De muziek van het duo werd door de producers van de film niet aanvaard. Om hun woede af te reageren begon het duo in de studio muziek te maken en Sullivan zette zich achter zijn drumstel. Ze schreven een aantal nummers en namen die ook dadelijk op. Pas nadat de nummers waren opgenomen werd besloten om samen een band op te richten.  Imperial Crowns waren geboren. Toch is het wachten tot 2000 eer hun titelloze debuutalbum verscheen bij Outside Records. Het album werd overal positief ontvangen en Imperial Crowns werd de toekomst van de nieuwe blues genoemd. Blikvanger op het album was ondermeer het overweldigende 'Preachin' The Blues'. Daarna was het vier jaar wachten eer de opvolger 'Hymn Book' op de markt kwam. In 2015 was er het live album 'Preachin' The Blues Live' en in 2007 het studio album 'Star Of The West'. Daarna werd het stil rond Imperial Crowns, een band die het toch vooral van hun spectaculaire en energieke optredens moest hebben. In 2015 doken ze terug op in Nederland als begeleiders van Kent Burnside op het Moulin Blues Festival. Momenteel staat de band er helemaal terug met een nieuw album 'The Calling' dat in oktober verscheen en ze hebben een hele reeks optredens achter de rug die het album moesten promoten. Het grote publiek was Imperial Crowns na hun lange stilzwijgen nog niet vergeten, want hun optredens lokten volle zalen en ook de band had nog niets van hun energie en eigenheid verloren. Hun muziek omschrijven is niet zo gemakkelijk omdat er veel invloeden te bespeuren zijn in hun muziek. Blues is zeker de basis en de ziel van hun muziek en daar voegen ze op hun manier wat rock, soul, rock'n roll en psychedelische swampy funk aan toe. 'The Calling' bevat twaalf originele songs en werd opgenomen in de Sullystone Music Studio in North Hollywood, CA.

 

 

 

Imperial Crowns openen hun album zoals we dat hen mogen verwachten, namelijk met de ranzige rauwe bluesrocker 'I Gotta Right', waarin de energie weer van de rauwe swampy sound afdruipt. Het begint met een felle riff van JJ op zijn sixstring. De rauwe en gedreven zang die we van Jimmy gewoon zijn, wordt op een erg knappe wijze ondersteund door Rachel C. Wood. De scheurende mondharmonica eist zoals verwacht ook een belangrijk deel van het nummer op en het solide en strakke slagwerk van Billy Sullivan houdt alles goed samen. I gotta right to wear this rock ‘n roll shoes zingt Jimmy in deze verscheurende opener en wie zijn wij om hem tegen te spreken. Er wordt wat gas terug genomen voor de psychedelische titeltrack 'The Calling', dat dankzij de knappe baslijn van Bob Glaub en het strakke slagwerk van Billy een heel mooie groove heeft. De mysterieuze en psychedelische riffjes op de gitaar kleuren het nummer. 'Grace Under Pressure' is een heel verzorgde en melodieuze blues ballade die weer op een imponerende wijze gezongen wordt door frontman Jimmie Wood. Het fijne slide werk van JJ Holiday is om duimen en vingers af te likken. 'Wasn't Love At First Sight' zou zo op een Rolling Stones album kunnen staan. Zowel de sound als de stem van Jimmie doet denken aan Mick Jagger en Keith Richards. JJ neemt in deze song buiten de slide gitaar ook de basgitaar voor zijn rekening. Rachel Wood blijft ook in deze funky blues song voor goede en gepaste backing vocals zorgen. In de swampy boogie 'Love N'The Devil' wordt gebruikt gemaakt van een driekoppige blazerssectie met Mike Rocha op trompet, Ryan Dragon op trombone en Peter Slocombe op saxofoon. Hoewel ze niet constant aanwezig zijn zorgen ze toch voor een serieuze meerwaarde. De ritme sectie met Bob Glaub op bas en Billy Sullivan op drums stelen hier de show, al mogen we het uitstekend slide werk van JJ natuurlijk niet vergeten. In de gevoelige ballade 'Something Of Value' is het genieten van het samenspel van het magische slide werk van JJ met de gruizige bluesharp van Jimmie.

 

 

 

In 'The Mark Of Cain', een mix van blues en funk zorgt bassist Andre Berry voor de funky basgroove en is Benmont Tench knap aanwezig op de elektrische piano. We schreven al dat 'Wasn't Love At First Sight' zo op een Rolling Stones album kon, maar ook het volgende 'Miz Aphrodite' draagt veel Stones invloeden in zich. Stevige uptempo bluesrock met Jimmie die vocaal weer schittert. Deze onweerstaanbare rocker krijgt nog meer kleur dankzij de hamerende pianoklanken van Benmont Tench, de scheurende bluesharp van Jimmie, het uitmuntend gedreven gitaarwerk van JJ en het weer uitstekend werk van de driekoppige blazerssectie. Ook de stem van Rachel C. Wood is weer een meerwaarde in deze 'Miz Aphrodite', dat samen met de opener 'I Gotta Right' het beste nummer van het album is. 'Third World War' is een stevige rocker waarin Imperial Crowns teruggaan naar een vierkoppige band. Het is alleen bassist Andre Berry die Jimmie, JJ en Billy komt ondersteunen. Geen tierlantijntjes, maar pure rechtdoor rechtaan rock, die met een enorme gedrevenheid gebracht wordt. 'Papa Lawd' doet me een beetje aan een slechte versie zonder blazers van Peter Gabriel zijn 'Sledgehammer' denken. Het album sluit af met de uptempo rocker 'Question Mark' waarin we voor de laatste keer kunnen genieten van het gitaarwerk van JJ en het blaas en zuigwerk van Jimmie. 'The Calling' is een goed album, met een paar erg sterke nummers, maar spijtig genoeg kunnen ze niet altijd dat hoge niveau van die paar songs behouden. Imperial Crowns is voor mij in ieder geval meer een live band, dan een studio band. Op het podium brengen ze elke keer weer dat tikkeltje extra dat ik hier soms mis.

(7/10)

 

 

Walter Vanheuckelom

 

 

 

01. I Gotta Right

02. The Calling

03. Grace Under Pressure

04. Wasn't Love At First Sight

05. Love n' The Devil

06. Something Of Value

07. The Mark Of Cain

08. Miz Aphrodite

09. Liberate

10. Third World War

11. Papa Lawd

12. Question Mark

 

 

Jimmie Wood (vocals, harmonica, guitar)

J.J. Holiday (slide guitar, vocals)

Billy 'Champagne' Sullivan (drums)

additional personnel

Andre Berry (bass)

Bob Glaub (bass)

Benmont Tench (piano)

Rachel C. Wood (backing vocals)

Mike Rocha (trumpet)

Ryan Dragon (trombone)

Peter Slocombe (saxophones)