HUGHES TAYLOR - MODERN NOSTALGIA

 

 

 

 

 

 

https//www.facebook.com/thehughestaylor

 

 

 

 

 

 

 

 

De Amerikaanse gitarist, zanger en songwriter Hughes Taylor is afkomstig uit Macon, Georgia. Hughes wist vanaf zijn dertiende dat muziek zijn levensdoel was. Opgesloten in zijn kamer oefende hij urenlang door mee te spelen met zijn favoriete gitaarhelden en begon al snel zijn eigen materiaal te schrijven. Op veertienjarige leeftijd nam hij demo's op in de kelder van zijn ouders, terwijl hij tegelijkertijd zijn live act ontwikkelde door overal en altijd met iedereen te spelen. Voordat hij legaal kon rijden, trad Hughes professioneel op en tegen de tijd dat hij aan de universiteit begon, was het maken en uitvoeren van muziek zijn primaire bron van inkomsten. In 2016 bracht Hughes zijn debuutalbum 'Hear My Melody' uit. Nadat hij eind 2017 cum laude afstudeerde in de richting marketing aan de Universiteit van North Georgia, bracht Hughes zijn tweede album 'Restless' uit. Vlak voordat hij in 2018 met de liefde van zijn leven trouwde bracht Hughes met The Hughes Taylor Band het blues album 'Good BluesFast' uit, met daarop een aantal klassiekers die Hughes hadden beïnvloed. The Hughes Taylor Band is een bluesrock power trio, dat doet denken aan de Jimi Hendrix Experience, Stevie Ray Vaughan & Double Trouble, Cream en onontkoombaar beïnvloed door Hughes' helden uit zijn geboortestad, The Allman Brothers. Bijgevolg zijn lange improvisaties en jams een hoofdbestanddeel van elk live Optreden van de Hughes Taylor Band. In januari 2020 toerde Hughes met zijn band door het Verenigd Koninkrijk ter ondersteuning van de Heather Findlay Band. Het trio won onmiddellijk aan populariteit en kreeg positieve recensies in de muziekpers. Ze moesten noodgedwongen hun tournee stopzetten en terugkeren naar de USA op het moment dat de pandemie alle tournees en lokale optredens stopte. Gelukkig kon Hughes de laatste paar shows van de tour opnemen om het 'Live In The UK' album samen te stellen dat begin 2021 werd uitgebracht. Nu is er het vierde studioalbum 'Modern Nostalgia', met daarop twaalf nummers, gaande van blues, bluesrock en Southern rock. Het album werd geschreven tijdens de Covid 19 pandemie en het werd opgenomen in de legendarische Capricorn Sound Studios.

 

 

 

 

 

 

Drummer Greg Sassman trekt met een uitstekende drumintro de funky getinte rocker 'Treat Me Right' op gang. Er zijn heel wat Stevie Ray Vaughan invloeden in deze heel aantrekkelijke opener. De knappe steeds weerkerende gitaar riffjes van Hughes Taylor bepalen de sound van 'Treat Me Right' en zijn pittige snarensolo is van uitstekende kwaliteit. Bassist Ben Alford zorgt met een mooie lopende baslijn voor de heerlijke groove. 'Prettiest Thief' ligt in het verlengde van zijn voorganger, alleen krijgen we met Toetsenist Tom Wilson, nog een extra geluid. Hij is het gehele nummer uitdrukkelijk en uitstekend aanwezig op de Wurlitzer en met een wervelende solo zet hij zelf de kroon op zijn knappe instrumentale prestatie. Met een splijtende en vlijmscherpe snarensolo bewijst Hughes Taylor nogmaals dat hij een uitstekende gitarist is. Bovendien bezit hij een goede en aangename stem. De intro van 'Wicked Woman' roept herinneringen op aan 'Driver's Seat' van Sniff 'N' The Tears, een wereldhit in de late jaren zeventig. Ook in de rest van het nummer blijft de geest van 'Driver's Seat' rondwalen. Tom Wilson is weer schitterend op de toetsen. Tijdens zijn geweldige solo's doet hij soms aan het psychedelische orgelwerk van Ray Manzarek van The Doors denken. Dit radiovriendelijke nummer heeft alles om een hit te worden. Het ritme vertraagt voor het mooie, ietwat dromerige 'Dreamily', waarin Hughes vrouw Evie Somogyi de backing vocals voor haar rekening neemt. Het knappe percussiewerk komt van Sean Williams en het gevoelvolle gitaarwerk van Hughes past als gegoten in het nummer.

 

 

 

 

 

 

'Quarantaine Blues' is een heel aantrekkelijke bluesrocker. Het scheurend psychedelisch overstuurd gitaarwerk van Hughes, tijdens het instrumentale gedeelte, is een lust voor het oor en vormt een groot contrast met het zachter gezongen gedeelte. Tom Wilson draagt op met zijn warme orgel klanken de melodie en de baslijn van Ben Alford is weer van uitstekende kwaliteit. Er wordt nog een tandje bijgestoken voor de stevige rocker 'Highwayman'. Het heeft een catchy refrein en Hughes strooit het ganse nummer gretig rond met vette slide riffjes en ook met zijn bottleneck gestuurde solo kan erg bekoren. Een ander hoogtepunt op het album is 'The Refugee', een nummer dat de Britse band Bad Compagny doet herleven. De sterke ritmesectie, met bassist Ben Alford en drummer Jonathan Benton, bewijst nogmaals hun enorme waarde. Tom Wilson is weer uitdrukkelijk aanwezig op de toetsen en de schitterende vingervlugge gitaarsolo van Hughes is weer om duimen en vingers af te likken. Het relaxte 'Waiting' is een bluesnummer, waarin we Zotan SomoGyi, de fluitende vader van Hughes Howard horen. De ballade 'No Evil Love' kent een mooie opbouw. Het begint akoestisch en explodeert gedurende de machtige elektrische snarensolo van Hughes, waarna het nummer terug eindigt in de akoestische sfeer zoals het begon.

 

 

 

 

 

 

In het swingende bluesje 'She's My Everything' krijgen we knap jazzy gitaarwerk van Hughes en uitstekend solo saxofoonwerk van Sam Nelson. In 2020 tourde Hughes Taylor in het Verenigd Koninkrijk met Nate Lee op bas en Adriana Thomas op drums. Zij vormen de ritmesectie in de stevige rocker 'Trouble'. Met zijn soulvolle stem zingt Hughes Taylor het nummer met veel overtuiging en met subliem solowerk op de gitaar etaleert hij nogmaals zijn grote klasse als gitarist. Het album 'Modern Nostalgia' wordt afgesloten met de meer dan acht minuten durende slowblues 'No Excuses'. Hughes strooit het gehele nummer gretig rond met gevoelvolle, BB King getinte gitaar riffjes en zijn gevoelvolle snarensolo is één lang gerekt orgasme voor het oor. Ook Tom Wilson laat zich niet onbetuigd op de toetsen. Hij begint zijn solo op de piano en eindigt hem mat wervelend orgelwerk op de Wurlitzer. 'Modern Nostalgia' van Hughes Taylor is een meer dan uitstekend album en een aanrader voor iedere bluesrock en gitaar liefhebber. Hopelijk vergeet Hughes Taylor de Benelux niet, wanneer hij opnieuw op tournee gaat doorheen het Verenigd Koninkrijk. 

Hughes Taylor is een sublieme gitarist, heeft een goede stem en het album bevat bijna allemaal erg sterke songs. (8,5/10)

 

 

 

 

 

Walter Vanheuckelom

 

 

 

01. Treat Me Right (2:40)

02. Prettiest Thief (3:33)

03. Wicked Woman (4:28)

04. Dreamily (5:39)

05. Quarantine Blues (4:15)

06. Highwayman (3:27)

07. The Refugee (4:41)

08. Waiting (4:06)

09. No Evil Love (5:04)

10. She's My Everything (3:50)

11. Trouble (5:55)

12. Excuses (8:08)

 

 

Hughes Taylor : Zang en gitaar

Ben Alford: Bas behalve op #11

Greg Sassman: Drums op #1, 6, 10 en 12

Jonathan Benton: Drums op #2, 3, 4, 5, 7, 8 en 9

Tom Wilson: Rhodes, Wurlitzer en piano behalve op #1 en 11

Evie  Somogyi: Backing vocals op #4

Emily Lynn: Backing vocals op #2, 4, 5, 7 en 8

Jessie albright: Backing vocals op #2, 6 en 8

Sam Nelson: Saxofoon op #10

Sean Williams: Percussie op #4

Zotan Somogyi : Whistle op #8

Nate Lee: Bas op #11

Adriana Thomas: Drums op #11