HOT'N'NASTY – DIRT

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Hot'N'Nasty bestaat al sinds het begin van de jaren 90 en behoort tot de eerste categorie van de Duitse blues- en rockscene. De band ontving in 2009 de Duitse Rock and Pop Award in de categorieën Beste Rhythm & Blues Album (1e plaats) en Beste Rhythm & Blues Band (2e plaats).De kwaliteit en de kracht van de band zorgden er ook voor dat internationale bekende rockgrootheden zoals. Wishbone Ash, Dr. Feelgood, Walter Trout, Ana Popovic en Chris Farlowe zich bewust waren van de kwaliteiten van Hot'N'Nasty. Dat de Duitse band herhaaldelijk mocht openen voor deze grote namen was dan ook een logisch gevolg. De talrijke concerten in Duitsland en in het buitenland, plus de verschillende tv-specials zorgden voor een grote schare fans. De band geniet van een cultstatus in het Ruhrgebied, waar de muzikanten vandaan komen. In 2011 kreeg de band prominente steun van Colosseum gitarist Clem Clempson, die het nummer 'Hot'N'Nasty' met hen uitvoerde. Clempson componeerde samen met Steve Marriott het nummer 'Hot'N'Nasty' voor de legendarische band Humble Pie. Ook Peter Rüchel, de man achter Rockpalast, werd zich bewust van de klasse van Hot'N'Nasty en na een live optreden van de band was hij zo onder de indruk dat hij sindsdien vaak concerten van de band heeft bezocht. Hot'N'Nasty bestaat momenteel uit zanger Robert Collins, gitarist Malte Triebsch, bassist Jakob Müller en drummer Dominique Ehlert. Na 'Electrified' uit 2005 en 'Boost' uit 2012 is 'Dirt', het derde album van Hot'N'Nasty. Het album bevat vijftien songs die allemaal door Malte Triebsch werden geschreven. 'Dirt' werd opgenomen in de Megaphone Studios met Martin Meinshäfer als producer.

 

 

 

 

 

 

Hot'N'Nasty openen hun nieuwe album 'Dirt' wel op een heel speciale wijze, namelijk met het ultra korte instrumentale 'Daylight'. Het nummer duurt nog geen minuut en die wordt gevuld met akoestisch slide werk van Malte Triebsch, terwijl we op de achtergrond tjirpende krekels horen. 'Daylight' is alleen maar stilte voor de storm, want met de verschroeiende bluesrocker 'Shake The Devil's Hand' trekken de jongens van Hot'N'Nasty alle registers open. Drummer Dominique Ehlert en bassist Jacob Müller zorgen voor een verschroeiende groove in deze oorlogszuchtige song. In deze song die over leven of dood gaat gaan de scheurende zware gitaar riffs met de bottleneck van Malte Triebsch door merg en been en zanger Robert Collins bewijst dat hij een fantastische rock zanger is. De jongens laten weten dat ze terug zijn in de stomende melodieuze rocker 'Back On The Track', een nummer dat zeker tijdens de concerten voor vuurwerk zal zorgen. Hot'N'Nasty voegen een grote dosis blues aan hun heavy rock toe en dat resulteert in het prachtige 'Somewhere' Somehow, Someday', met het vlijmscherpe snarenwerk van Malte Triebsch in de hoofdrol. Met erg knap slagwerk zorgt Dominique Ehlert voor een schitterende rock groove in'Take A Ride', waarin Triebsch laat horen over goede vingers te beschikken met vingervlug snarenwerk. De meer dan acht minuten durende slowblues 'It's Only Money' is zonder meer één van de hoogtepunten op dit album. Het intense en gevoelvolle gitaarwerk roept herinneringen op aan de veel te vroeg overleden gitaargod Gary Moore. Ook zanger Robert Collins weet heel zijn hart en ziel te leggen in deze prachtige ballade.

 

 

 

 

 

 

'It's Only Money' is niet de enige ballade waarin Hot'N'Nasty hun gevoelens op een weergaloze wijze kunnen uiten. Ook in 'Almost Like You’re Here' slagen Robert, Malte, Jacob, Dominque en Sascha daar met glans in. 'Almost Like You’re Here' is een eebetoon aan Patrick Pfau, de vroegere zanger en frontman van de band, die in 2013 overleed. Na deze twee ballades wordt het gaspedaal weer helemaal ingedrukt voor de verschroeiende ruige rocker 'Real Thing'. 'Cruisin' heeft een lange akoestische intro, maar barst na tachtig seconden toch open dankzij het uitstekende en opwindende blaas en zuigwerk van Robert Collins op de mondharmonica. 'So Much Better Than This' is een erg sterke power ballade met een epische gitaar solo van Malte Triebsch. Met 'Drifting' keren Hot'N'Nasty terug naar de eenvoud met een akoestische ballade. Ook van pure rock'n roll is deze Duitse band niet vies, luister maar eens 'Go To The Woman', dat uitnodigt om de beentjes uit te slaan. Robert Collins is hier nogmaaals uitstekend aanwezig op de bluesharp. Hot'N'Nasty waarschuwt voor de schijnheiligheid en de leugens van bankiers en politiekers in de ruige en rauwe midtempo rocker 'Land Of A Thousand Lies'. Ook hier zorgen Dominique Ehlert en Jacob Müller voor een verschroeiende groove en de Wah Wah gedreven gitaar riffs en solo van Malte versterken dat ruige en rauwe gevoel nog meer. Gastmuzikante Sascha Stiehler levert erg knap toetsenwerk af. Het album wordt afgesloten zoals het begon, namelijk met het instrumentale 'Daylight (Reprise)' en natuurlijk zijn de akoestische slide gitaar en de tjirpende krekels weer van de partij. 'Dirt', het derde album van de Duitse formatie Hot'N'Nasty is een uitstekend rockalbum. (7,5/10)

 

 

 

 

 

Walter Vanheuckelom

 

 

 

01. Daylight

02. Shake The Devil’s Hand

03. Back On The Track

04. Somewhere Somehow Someday

05. Take A Ride

06. It’s Only Money

07. Almost Like You’re Here

08. Real Thing

09. Cruisin’

10. So Much Better Than This

11. She Talks

12. Drifting

13. Go To The Woman

14. Land Of A Thousand Lies

15. Daylight (Reprise)

 

Robert Collins (vocals, harmonica)

Malte Triebsch (electric guitar, acoustic guitar, slide guitar)

Jacob Müller (bass)

Dominique 'Gaga' Ehlert (drums, percussion)

Guest:

Sascha Stiehler (keyboards)