THE HITMAN BLUES BAND - THE WORLD MOVES ON

 

http://www.hitmanbluesband.com/

 

https://www.facebook.com/The-Hitman-Blues-Band-161108200630460/

 

De Amerikaan Russell Alexander is de oprichter en bedenker van The Hitman Blues Band. Hij groeide op met zijn heel muzikale vader Ray Alexander, die jazz drummer was en speelde met heel wat jazz grootheden. Ray ontving een Lifetime Archievment Doctoraat aan het Long Island Five Towns College. Op dertien jarige leeftijd begon Russell te werken als roadie voor Stuart White van Steven Scott Music, een groot amusement management met enkele tientallen bands. Op vijftien werd hij professioneel muzikant bij een coverband. Zijn eerste zelf opgerichte band was Childhood's End, een progressieve rockband, daarna kwam Candy een new wave band die lokaal heel populair was. In 1989 richtte Russell, The Hitman Blues Band op waarmee hij al verschillende albums opnam. Het debuut album 'Blooztown' verscheen in het jaar 2000, de opvolger 'Angel In The Shadows' volgde drie jaar later en in 2006 verscheen het live album 'Live At Stonybrook University'. Het leverde de band ook buiten de USA erkenning op en er volgden tournees in de UK in 2004, 2005 en 2006. Een grote Europese tournee volgde twee jaar later in 2008. Hun meest succesrijkste album 'Pale Rider' verscheen in 2009, het was in de running was voor vier grammy nominaties. Er werden meer dan vierduizend cd's van verkocht en meer dan 100.000 digitale verkoop en downloads. 'Blues Enough' uit 2013 kon dat succes niet bevestigen en nu verschijnt op 14 mei 'The World Moves On' met dertien songs, waarvan er twaalf geschreven zijn door de frontman. Het album werd opgenomen in de Parcheesi Studios in Huntington New York en Bob Stander is de producer. Buiten Russell Hitman Alexander die de zang en de gitaar voor zijn rekening neemt bestaat de band nog uit toetsenist Kevin Bents (Spin Doctors, Boz Scaggs), bassist Mike Porter, drummer Guy La Fontaine, de tenor saxofonist Mikey Vitale en de bariton saxofonist Nick Clifford. Verder zijn er nog wat gast muzikanten en de backing vocals met Nancy Hampton en Joanne Alexander.

 

De opener 'Bad Bad Man' begint met een vette slide intro en neemt ons mee naar de zuidelijke staten in de VS. Buiten de slide gitaar, zijn de monotone basdrum en keyboards van Kevin Bents bepalend in deze rauwe song. Van heel rauw naar het jazzy en bluesy 'That's What's It's Like To Be A Man' is een kleine stap voor Russell en hij laat duidelijk horen blij te zijn dat hij een man is. De blazers Mikey Vitale en Nick Clifford zijn erg aanwezig, maar het is toch weer Kevin Bents die met honky tonk riffjes op de toetsen het nummer kleurt. The Hitman Blues Band verandert weer van stijl in de swingende uptempo rocker 'Don't You Tempt Me. De stuwende ritme sectie met Mike Porter op bas en Guy La Fontaine op drums leggen de basis en de blazers en de toetsen zorgen voor de instrumentale virtuositeit. Kevin Bendts is weergaloos op het Hammond in 'Moving On' en ook Russell Hitman Alexander pakt uit met een scheurende solo. De ballade 'The World Moves On' is één van de beste songs op dit album. De stem van Hitman is erg overtuigend, net als zijn gitaarwerk. In dit nummer smelten alle instrumenten en de tekst samen tot één harmonisch geheel. Ook de door de toetsen gedragen shuffle 'Hammer Down' kan bekoren. Het heerlijke ritme maakt je blij net als de korte pittige gitaar riffjes. De topper op dit album is de uptempo bluesrocker 'Two Trains Running' met een uitstekende Neil Alexander op de mondharmonica en een heerlijk plukkende Mike Porter op de bas. Op de drums na mag elk instrument hier even in de schijnwerper tijdens een korte solo. 'Angel In The Shadows' en 'I'm All About You' zijn commerciële poppy ballades die tijdens live optredens wel voor zwaaiende lichtjes kunnen zorgen, maar op een album waar de sfeer van een concert er niet is blijken ze toch iets te weinig kwaliteit te hebben om te boeien. Het album sluit af met de Willie Dixon klassieker 'Hoochie Coochie Man' en The Hitman Blues Band geeft deze oude blues song een eigen interpretatie, door het in een iets sneller en opdwepend ritme te spelen. We krijgen zoals in veel nummers op dit album weer veel blazers te horen en de steeds knap verrassende toetsenist Kevin Bendts komt ook in deze 'Hoochie Coochie Man' aardig uit de hoek. Geen onaardige versie. 'The World moves On' is een heel gevarieerd album geworden, misschien iets te gevarieerd. Het is alsof de band nog steeds zoekende is naar zijn identiteit. (6/10)

 

 

Walter Vanheuckelom