We lezen er bitter weinig over, toch kun je bij onze noorderburen eveneens  geregeld een leuke indieplaat met internationale allures ontdekken. Lucas Hamming bijvoorbeeld. Als die naam je niet onbekend in de oren klinkt, dan zou dat misschien kunnen zijn omdat je al eens naar het Nederlandse praatprogramma De Wereld Draait Maar Door op de VARA keek, want het viertal is er sinds kort de vaste huisband.

Hoewel bij ons nog zo goed als volslagen onbekend, ontving de band met de vorige singles heel wat mooie prijzen, en nu is de tijd gekomen voor dat debuut. HAM is een ideaal product, zelfs een beetje gepolijst, maar dankzij de ijzersterke composities vergeef je dat de Nederlander. 

 

De elf composities die door Jurriaan Sielcken (Jett Rebel) zijn geproduceerd, lopen mooi binnen de lijntjes van de radiovriendelijke indiepop en je merkt dat de band met plezier op de trein springt van populaire alternatieve bands (Fast and Loose klinkt zo Tame Impala!), maar is dit erg? 

In ieder geval niet in het geval van Lucas Hamming. Heading Nowhere speelt wel opvallend buurtje leen bij The Beatles (net als Make Me Care dat verduiveld veel op Come Together lijkt), wel zijn het songs van wereldklasse. Tegendraadse rock’n roll met een hoek af zoals in de meezingbare single Never Let You Down, de Oasis-achtige Britpop van Bedroom Eyes, ouderwetse Ziggy Stardust-glamrock in Fool, of Don’t You Go dat je wat aan Jake Bugg herinnert. Het staat allemaal op dit debuut. De mosterd waarvan het komt proef je in een oogopslag, maar goed blijft goed!