HADDEN SAYERS - ACOUSTIC DOPAMINE

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Hadden Sayers is een Amerikaanse zanger, gitarist en songwriter uit Texas. Met zijn unieke stijl verbindt hij soul met de kracht van bluesrock. Na vijf jaar stilte komt Hadden Sayers met een speciaal project terug in de schijnwerpers. Op veertien september verscheen het dubbele project 'Dopamine Machine' en 'Acoustic Dopamine'. Twee albums die erg veel van elkaar verschillen, maar toch bij elkaar horen omdat ze een grote band hebben met elkaar. De elf originele, door Hadden Sayers geschreven nummers staan op beide albums, weliswaar in een andere volgorde en op een andere wijze gespeeld. 'Dopamine Machine' is Hadden zijn negende album. Wanneer Hadden niet aan het optreden is onder zijn eigen naam, speelt hij gitaar bij Ruthie Foster. Deze geweldige zangeres is trouwens ook te horen op 'Dopamine Machine' en 'Acoustic Dopamine'. Sayers trok naar Nashville om beide albums op te nemen en volgens de Texaan komen deze twee albums meer uit het hart dan al zijn vorige werk.

 

 

 

 

 

 

'Dopamine Machine' en Acoustic Dopamine' zijn twee albums waarin de verschillen niet groter kunnen zijn, maar die toch bij elkaar horen. Dus lijkt het mij het beste om ze ook dadelijk na elkaar te bespreken. Het elektrische album was er eerst en in 'Acoustic Dopamine' heeft Hadden al die nummers volledig uitgekleed, zodat er nog alleen een akoestische gitaar, wat handgeklap en stampend voetwerk overbleef. Het album 'Acoustic Dopamine' opent met de titeltrack 'Dopamine Machine' en de akoestische versie van deze vloeiende bluesrocker klinkt nog beter dan de elektrische versie. In deze versie over verslaving missen we wel de sfeerwisselingen die we wel kregen in de elektrische versie, maar met zijn uitstekende vingerwerk op de akoestische gitaar en zijn prachtige stem maakt Hadden dit in deze versie ruimschoots goed. 'Learning To Disappear' is veel zachter en het funky geluid mis ik toch. De akoestische versie van 'Unsatisfied' past wel beter bij het verhaal van de ontevreden partner dan de zinderende rock versie. Hadden kan hier meer gevoel en emotie in zijn stem leggen en dat is toch ook belangrijk in dit verhaal. 'Peppermint Patty' rockt minder, toch blijft er nog genoeg tempo over om boeiend te blijven in de akoestische versie. Dankzij de mooie akoestische gitaar solo duurt het nummer nu ook bijna één minuut langer. Het sterk refrein van het liefdeslied 'I Feel Love' blijft ook in de akoestische versie overeind, maar het geheel kan niet tippen aan de elektrische versie.

 

 

 

 

 

 

De akoestische versie van de ballade 'Waiting Wanting' is veel intiemer en intenser. Het sterke punt in dit lied, dat over liefde op het eerste zicht gaat, blijft in beide versies de prachtige harmonieuze samenzang van Hadden Sayers met Ruthie Foster. Het uptempo nummer 'Good Good Girl' is één van de weinige nummers die in de akoestische versie veel beter klinkt dan in de band versie. Geen falsetto zang in deze versie en dat hoeft ook niet, want deze knappe akoestische Americana rocker heeft dit niet nodig. Voor mij is één van de hoogtepunten op beide albums de ballade 'Blood Red Coup Deville'. Toch mooi dat een YouTube filmpje van Warren Zevon tot zo een pracht nummer kan leiden. Misschien is deze akoestische versie nog net iets beter omdat ze puurder is en omdat Hadden hier nog meer gevoel en emotie in zijn stem legt. In de vloeiende bluesshuffle 'Hit The Road' zorgt Jim Ed Cobbs met zijn handen en voetenwerk voor het juiste ritme. In 'Gravity', een nummer over ouder worden, kan Hadden Sayers nogmaals meer gevoel en emotie in zijn stem leggen dan in de band versie en dat heeft dit soort songs misschien toch wel nodig. 'Acoustic Dopamine' van Hadden Sayers is een heel aangenaam luisteralbum. (7/10)

 

 

 

 

De recensie van 'Dopamine Machine' vind je hier : http://www.concertmonkey.be/albumreviews/hadden-sayers-dopamine-machine

 

 

 

Walter Vanheuckelom

 

 

 

01. Dopamine Machine

02. Learning To Disappear

03. Unsatisfied

04. Peppermint Patty

05. I Feel Love

06. Waiting Wanting (Feat. Ruthie Foster)

07. Good Good Girl

08. Blood Red Coup DeVille

09. Hit The Road

10. Backbreaker

11. Gravity