GILES ROBSON - DON'T GIVE UP ON THE BLUES

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

De in het Verenigd Koninkrijk gevestigde mondharmonicaspeler, zanger en songwriter Giles Robson, werd geboren in 1978. Giles heeft drie albums opgenomen en heeft vele fans in het Verenigd Koninkrijk, Europa en zelfs Rusland. Zijn eerste mondharmonica had Giles op zijn veertiende en kort daarna zag hij een concert van het Amerikaanse Piedmont bluesduo Cephas & Wiggins in het plaatselijk cultureel centrum. Vanaf dat moment was hij verslaafd aan de blues. Robson kent en begrijpt de traditie van de blues, maar is niet bang om de muziek in onverwachte richtingen te sturen. In 2016 tekent hij bij label V2 Records Benelux en daar wordt in oktober van datzelfde jaar het album 'For Those Who Need The Blues' uitgebracht. Het was meteen een schot in de roos, want het album kende heel wat succes en won heel wat prijzen. In december 2016 kwam Giles in Nederland voor het eerst in contact met Joe Louis Walker. De twee voelden elkaar heel goed aan en Giles vroeg aan Walker om samen een akoestisch album te maken. Grammy winnaar Joe Louis Walker had daar wel oren naar en hij nam contact op met pianovirtuoos Bruce Katz. Iets meer dan een jaar later ontmoetten Walker, Katz en Robson elkaar in het ijskoude Woodstock, New York en namen daar 'Journeys To The Heart Of The Blues' op. Het is een warm, prachtig gespeeld en soulvol gezongen album van traditionele blues. In 2018 bracht Alligator Records het album uit in Noord-Amerika, Australië, Nieuw-Zeeland en Japan. Munich Records, een divisie van V2 Records Benelux, bracht het in Europa uit. Daarmee was Memphis Blues Music Award Double Nominee Giles Robson, de eerste en enige Britse of Europese bluesartiest die een album uitbracht bij Chicago's legendarische Alligator Records, het beroemdste en langstlopende actieve blueslabel ter wereld. Datzelfde jaar verscheen ook nog het album 'Roller Coaster! (A Ride Through Walter's World)', een tribute album aan Little Walter, dat Giles samen Chris Corcoran opnam. Op 20 september verscheen bij American Showplace Music het album 'Don't Give Up On The Blues'. Op dit nieuwe album van Giles Robson staan twaalf originele, zelf geschreven songs. Giles laat zich op dit album begeleiden door een Amerikaanse band met Bruce Katz op toetsen, Aaron Lieberman op gitaar, Antar Goodwin op bas en Ray Hangen op drums.

 

 

 

 

 

 

Het album opent met het opwindende en swingende 'Land To Land', waarin Giles zingt dat je de naam van zijn grote liefde wil uitschreeuwen van land naar land. Toetsenvirtuoos Bruce Katz is het gehele nummer door uitdrukkelijk en bepalend aanwezig op zijn Hammond B3. Drummer Ray Hangen en bassist Antar Goodwin zorgen voor de heerlijk swingende groove en Giles Robson pakt met uitstekend blaas en zuigwerk op de mondharmonica. Zowel tijdens de korte ijzersterke riffjes als tijdens de zinderende solo etaleert de Britse harpvirtuoos zijn klasse. De titeltrack 'Don't Give Up On The Blues' is een boogie woogie shuffle, waarin Giles zingt dat de blues een genezende kracht heeft. De pompende baslijn van Antar Goodwin zorgt voor de stuwende groove. Giles weet het nummer op een heel aangename en overtuigende wijze te zingen. Instrumentaal is het weer met volle teugen genieten van toetsenvirtuoos Bruce Katz, die deze keer imponeert op de piano en van Giles die het nummer weer erg lekker weet te kruiden met zijn heerlijke harp riffs. Drummer Ray Hangen neemt met een opwindende Bo Didley drumbeat de intro van 'Damn Fool Way' voor zijn rekening en zal met dit bijna hypnotiserend ritme de basis van het gehele nummer vormen. Giles zingt hier het verhaal van een berouwvolle man, die weet dat hij zijn geliefde verloor door zijn eigen dwaas gedrag. Met een geweldige solo op de mondharmonica geeft de Brit dit nummer nog een extra touch.

 

 

 

 

 

De meer dan zes minuten durende slowblues 'Your Dirty Look & Your Sneaky Grin' is een echt pareltje. Het is een emotioneel en zwoel nummer dat perfect gezongen wordt door Giles. Met zijn uitstekend pianospel brengt Bruce Katz wat luchtigheid in het nummer. Giles weerspiegelt op een fantastische wijze met zijn mondharmonica de sfeer van het nummer. In het swingende 'Show A Little Mercy' haalt naast toetsenist Bruce Katz en mondharmonicaspeler Giles Robson ook gitarist Aaron Lieberman uit met een erg knappe solo. Voor de dansers die graag hun beentjes in de lucht werpen is het instrumentale 'Boogie At The Showplace' het ideale nummer. Hier hebben Giles en Bruce tijd en ruimte om hun klasse te etaleren. Het schitterende mondharmonica spel van Giles en de jellyroll piano van Bruce in deze uptempo boogie, zijn een waar genot voor het oor. De stompende Muddy Waters achtige groove van 'Fearless Leaders' blijkt de perfecte voedingsbodem voor het gruizige en swampy mondharmonicaspel van Giles. Robson vraagt zich hier af, of wij of degenen die de leiding hebben in deze moderne wereld de grootste dwazen zijn. 'Hey Hey Now' is een voet stampende Chicago blues song. Drummer Ray Hangen zorgt voor een opwindende drumbeat en bassist Antar Goodman voor een heerlijk diepe bas groove. Ook hier krijgen we weer prachtige solo partijen van gitarist Aaron Lieberman, Hammondspeler Bruce Katz en mondharmonicaspeler Giles Robson. Bruce Katz en Giles Robson zijn een weergaloos duo, die elkaar erg goed aanvoelen en levert schitterend harmonieus samenspel op tussen de mondharmonica van Giles en het Hammond van Bruce in het instrumentale 'Giles' Theme'.

 

 

 

 

 

 

In het stuwende 'Life, With All Its Charmes' trekt de harpvirtuoos nogmaals alle registers open en laat hij horen waarom hij bij de beste mondharmonicaspelers van zijn generatie hoort. Het gaspedaal wordt nu volledig ingeduwd voor het geweldige 'That 'Ol Heartbreak Sound'. Het heeft een onstuimige swampy sound en het is voor mij het absoluut hoogtepunt op het album. Drummer Ray Hangen zorgt weer voor een uitstekende en opwindende drumbeat en bekroont zijn prestatie met een sterke drum solo. Ook toetsenist Bruce Katz en gitarist Aaron Lieberman spelen zich hier weer in de spotlights met fantastisch toetsenwerk en een verschroeiende snarensolo. Het album sluit af met de epische instrumentale slowblues 'Way Past Midnight', een ode aan Little Walter, één van Giles grote voorbeelden. We hadden het al over het harmonieuze samenspel van het orgel van Bruce en de mondharmonica van Giles. Deze meer dan zes minuten durende ballade is daar nogmaals een goed voorbeeld van. 'Don't Give Up On The Blues', het tweede soloalbum van Giles Robson is een uitstekend album. Vooral de liefhebbers van de mondharmonica en het Hammond zullen genieten van dit album. (8/10)

 

 

 

Walter Vanheuckelom

 

 

 

01. Land To Land

02. Don’t Give Up On The Blues

03. Damn Fool Way

04. Your Dirty Look & Your Sneaky Grin

05. Show A Little Mercy

06. Boogie At The Showplace

07. Fearless Leaders

08. Hey, Hey Now!

09. Giles’ Theme

10. Life, With All Its Charms

11. That ‘Ol Heartbreak Sound

12. Way Past Midnight

 

 

:

Giles Robson: zang en mondharmonica

Bruce Katz: piano, Hammond B3

Aaron Lieberman: gitaar

Antar Goodwin: bas

Ray Hangen: drums