GARY HOEY - NEON HIGHWAY BLUES

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Gary Hoey werd op 23 augustus 1960 geboren in Lowell, Massachusetts, USA. Hij was al vrij jong een erg goede gitarist, toch was het wachten tot 1992, wanneer het eerste album van Gary verscheen. Hij speelde toen samen met zanger Joel Ellis, bassist Rex Tennyson en drummer Frankie Banali in de band The Heavy Bones. Korte tijd na de release van het titelloze album splitte de band. In 1993 nam Gary het album 'Animal Instinct' op onder zijn eigen naam. Op dat album stond 'Hocus Pocus', een cover van de Nederlandse band Focus. 'Hocus Pocus' schoot naar de top van de Billboard top 5, het was ook het meest gespeelde rock nummer in dat jaar. Het jaar daarop schreef Gary de soundtrack voor de film 'Endless Summer II'. Na deze twee voltreffers was Gary Hoey een veelgevraagd gitarist en zijn concertagenda was sindsdien steeds goedgevuld. 'Met 'Dust And Bones' bracht hij op 29 juli 2016 zijn twintigste album uit. Op dit album heeft Hoey zijn diepe blues en rock roots gesmeed tot één vurige, biologische en spannende mix, die de muziekliefhebbers positief zal verrasten. Bijna drie jaar later heeft Gary met 'Neon Highway Blues' een opvolger klaar. Gitaristen Eric Gales, Josh Smith, Lance Lopez en zoon Ian Hoey komen elk apart in vier songs hun medewerking verlenen aan het album.

 

 

 

 

 

 

Samen met gastmuzikant Eric Gales opent Gary Hoey zijn nieuwe album 'Neon Highway Blues met de stomende funky rocker 'Under The Rug'. Als je twee geweldige gitaristen als Gary Hoey en Eric Gales samen zet dan weet je op voorhand dat je er verschroeiend, scheurend en opwindend snarenwerk te verwachten valt en beide heren lossen de hoge verwachtingen ook in met harmonieuze gitaar riffs en met afwisselende zinderende en opwindende gitaar solo's. De energie straalt van dit geweldige mooie nummer af. Bovendien weet Gary 'Under The Rug' met veel overtuiging en de juiste souplesse te zingen. Na dit eerste nummer ben je geneigd om te denken dat je het beste op het album gehoord hebt, maar dat is buiten Gary Hoey gerekend. Hij heeft vanaf de eerste song de lat hoog gelegd en hij probeert die in de volgende nummers te evenaren of te overtreffen. Dat lukt in ieder geval al met de meer dan zes minuten durende slowblues 'Mercy Of Love', met gastgitarist Josh Smith. Er wordt flink wat gas terug genomen in deze 'Mercy Of Love', dat gedragen wordt door warme Hammond klanken. Gary Hoey en Josh Smith etaleren hun virtuositeit op de gitaar met subliem en uiterst gevoelvol en gevarieerd snarenwerk. Dit lange nummer blijft elke seconde boeiend dankzij het intense en gevoelvolle vingerwerk van Gary en Josh op de snaren van het fretboard van hun gitaar. 'Your Kind Of Love' is een vrolijke swingende boogie shuffle, die door Gary gekruid wordt met weelderig en uitstekend vet slide werk. De wondermooie, emotionele Chicago Blues ballade 'Don't Come Crying', een song over een gebroken hart en het bijbehorende liefdesverdriet, brengt letterlijk generaties bij elkaar. Want naast Gary is ook zijn zeventienjarige zoon Ian Hoey te horen op de gitaar. Beiden maken er een subliem samenspel van, waarin het bijzonder moeilijk uit te maken is, wie welk deel speelt. Bassist AJ Pappas zorgt met een uitstekende chromatische baslijn voor de perfecte groove, waarop vader en zoon om beurt geweldig uithalen met scheurend en vlijmscherp snarenwerk. Het uitmuntende gitaarwerk doet bij momenten aan de grote dagen van Gary Moore denken. Vader Gary Hoey zal zeker en vast trots zijn op wat zijn zoon Ian hier uit zijn sixstring weet te toveren.

 

 

 

 

 

 

Het swingende en radiovriendelijke 'Still Believe In Love' heeft duidelijke Zuidelijke invloeden uit Texas. Drummer Matt Scurfield en bassist AJ Pappas zorgen voor de heerlijk stuwende groove. Het orgel is het gehele nummer uitstekend aanwezig en Gary weet met spetterend en vingervlug vingerwerk op de gitaar de kroon op het werk te zetten. Een nummer waar ik echt stil van werd en dat mij geweldig ontroerde is het instrumentale melodieuze liefdeslied 'Almost Heaven'. Hier voel je de eenheid van Gary met zijn instrument. Heel zijn ziel en zijn hart liggen in zijn vingerwerk in dit nummer. Lang blijven we met onze gedachten niet in de hemel want met het zwaardere werk in de midtempo rocker 'I Felt Alive', worden we bruusk terug op de aarde geworpen. Het strakke slagwerk van Matt Scurfield en de beukende baslijn van AJ Pappas zijn opnieuw de perfecte voedingsbasis voor Gary Hoey om zijn uitmuntend gitaarwerk te demonstreren. Het nummer kent verscheidene sfeerwisselingen en de splijtende snaren riffs gaan door merg en been. De langgerekte sublieme outro met alleen de piano en zacht gitaarwerk zorgt voor een prachtig einde van deze rocker. Het instrumentale 'Waiting On The Sun' is een prachtige instrumentale ballade, waarin Gary zijn instrumentale virtuositeit op de gitaar weer volledig kan demonstreren. Het nummer heeft een mooie melodie en Gary verstaat de kunst om het nummer heel langzaam te laten zwellen naar een geweldige climax, waarin hij uitpakt met een epische solo. 'Damned If I Do' is een ziedende Texas bluesrocker, die je vanaf de eerste seconde bij je kraag vat en je niet meer loslaat voor de laatste noot is uitgestorven. Lance Lopez is gastgitarist van dienst en zijn verschroeiend en zinderend snarenwerk wordt afgewisseld met het vet slide werk van Gary Hoey. De Texaan sluit zijn nieuwste album af met de instrumentale titeltrack 'Neon Highway Blues', een één tegel slepertje met de gitaar in de hoofdrol. Het gevoelvolle werk met de bottleneck roept een Hawaiaanse sfeer op en laat je wegdromen. 'Neon Highway Blues', het eenentwingste album van Texaan Gary Hoey is weer een pareltje geworden en een echte aanrader voor alle bluesrock en gitaar liefhebbers. (8,5/10)

 

 

Walter Vanheuckelom

 

 

 

 

Under The Rug (feat. Eric Gales)

Mercy Of Love (feat. Josh Smith)

Your Kind Of Love

Don’t Come Crying (feat. Ian Hoey)

Still Believe In Love

Almost Heaven

I Felt Alive

Waiting On The Sun

Damned If I Do (feat. Lance Lopez)

Living The Highlife

Neon Highway Blues

 

 

Gary Hoey – Zang, toetsen en gitaar

AJ Pappas – Bas

Matt Scurfield – Drums

 

Eric Gales – Gitaar #1

Josh Smith – Gitaar #2

Ian Hoey – Gitaar #4

Lance Lopez – Gitaar #9