GARY CAIN BAND - TWANGADELIC BLUESOPHUNK

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Gary Cain is een Canadese gitarist en songwriter. Als kind bracht hij hele dagen door met spelen op een oude klassieke gitaar in de kelder van het ouderlijk huis om toch maar de AC/DC songs onder de knie te krijgen. Later mocht hij van zijn ouders les volgen aan het wereldberoemde Humber College. Na zijn studies speelde Gary in verschillende bands en belandde ten slotte in de huisband van The Lodge, één van de grootste nachtclubs in Dubai. Zes dagen per week elke dag vier sets afwerken bleek toch Gary zijn droom niet. Hij ging terug naar Canada en vond in drummer Donnie McDougall en bassist Tom Nagy twee gelijkgestemde zielen. Samen met hen kreeg Gary weer veel zin om te spelen. In 2016 werd Gary vierde in de blues categorie van de vooraanstaande gitaar competitie van Grammy winnaar Lee Ritenour. Op twaalf mei verscheen het debuut album 'Twangadelic Bluesophunk', een album met tien door Gary Cain geschreven nummers.

 

 

 

 

 

In de opener laat Gary horen over snelle vingers te beschikken, terwijl zijn bassist Tom Nagy en drummer Donnie McDougall voor een opwindende groove zorgen. 'Pipes And Spoons' is een stevige bluesrocker met een zware baslijn en Gary haalt verschroeiend uit op zijn Fender Stratocaster tijdens zijn solo. Ook in 'Thought I Heard You Say' is bassist Tom Nagy erg knap aanwezig met een pompende baslijn. Frontman Gary Cain is weer bepalend met gevarieerd en razend snel snarenwerk. Met zijn ongewone gitaar riff en zijn strakke opdwepend ritme is 'No Foolin'' één van de beste nummers op het album. Gary Cain heeft een volle rauwe stem die wel past bij het soort muziek dat hij brengt. 'Write You A Letter' is een funky rocker met een aanstekelijk ritme. Dat Gary echt wel over snelle vingers beschikt laat hij nogmaals horen in het instrumentale 'Twang Strut'. Het nummer doet wat aan Brian Setzer en zijn Straycats denken. Een staande bas, een simpel drumstel en een frontman die weet hoe je een gitaar moet bespelen is alles wat je nodig hebt voor dit uptempo nummer. Het trio blijft er de pees op leggen in de rocker 'Last Dance', waarin het verschroeiend snarenwerk van Gary Cain weer volledig tot zijn recht komt.

 

 

 

 

 

Het wordt iets heftiger met de strakke Texas midtempo rocker 'Got Me Where You Want Me', waarin ook het gitaargeluid rauwer en crunchy klinkt. Daarna wordt het gaspedaal weer volledig ingedrukt voor de funky getinte rocker 'Girl's Too Rich', waarin Gary weer zinderend uithaalt op zijn six string. Hier hoor je duidelijk aan zijn gitaarwerk dat hij ook beïnvloedt is door Stevie Ray Vaughan. Afsluiten doet het Canadese trio met het instrumentale 'Faith Healer', voor mij het beste nummer op het album. Gary Cain wijkt in deze boeiende ballade af van de instrumentale patronen die we in de andere songs dikwijls terug vinden. Natuurlijk speelt de gitaar hier weer de hoofdrol en Gary bewijst dat hij niet alleen vingervlugge solo's kan spelen, maar dat hij ook gevoel in zijn snarenwerk kan leggen. 'Twangadelic Bluesophunk' is een genietbaar album, waarin vooral de gitaar centraal staat en waarin bassist Tom Nagy heerlijke baslijnen speelt. (7/10)

 

 

 

 

 

Walter Vanheuckelom

 

 

 

 

 

 

Live Wire

Pipes and Spoons

Thought I Heard You Say

No Foolin'

Write You a Letter

Twang Strut

Last Dance

Got Me Where You Want Me

Girl's Too Rich

Faith Healer