GA-20 - LIVE IN LOVELAND + concertdata

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Bluesmuziek wordt geroemd om zijn tijdloosheid. De beste blues, hoe oud ook, klinkt vandaag de dag nog net zo fris als toen het voor het eerst werd opgenomen. Het energieke elektrische bluestrio GA-20, met gitarist Matt Stubbs, gitarist/zanger Pat Faherty en drummer Tim Carman, weet dit maar al te goed. Sinds de oprichting in 2018 heeft GA-20 inspiratie gehaald voor hun originele muziek uit de blues, rhythm & blues en rock 'n roll uit de late jaren vijftig, begin jaren zestig. Ze gebruiken zeldzame vintage apparatuur (waaronder de beroemde Gibson GA-20 versterker waarnaar de band is vernoemd) en creëren krachtig rauwe, stuwende muziek die tegelijk traditioneel en verfrissend modern is. De dynamische, zelfgeschreven nummers van de band klinken en voelen net zo fris en echt als de oude blues van Otis Rush, J.B. Lenoir, Howlin' Wolf, Junior Wells en vooral hun favoriet, Hound Dog Taylor. Het hoeft dan ook niet te verbazen dat GA-20 hun eigen nummers combineert met nummers van deze blueslegendes. In 2019 verscheen hun debuutalbum 'Lonely Soul' en een jaar later volgde de live EP 'Live Vol I'. In 2021 bracht Colemine Records, in samenwerking met Alligator Records, het album 'Try It ... You Might Like It!' uit. Het vijftigjarig jubileum van zowel Alligator Records als van het album 'Hound Dog Taylor & The HouseRockers' leek voor de jongens van GA-20 het perfecte moment om dit album met Hound Dog Taylor nummers op te nemen. Alligator baas Bruce Iglauer was laaiend enthousiast om met GA-20 samen te werken en hij vertelde er dit over:  GA-20 eert de ruige en ongelakte Chicago blues van Hound Dog Taylor & The HouseRockers. GA-20 is één van de weinige bands die de rauwe essentie van Hound Dog Taylor & The HouseRockers weet vast te leggen. Hound Dog zou trots zijn op GA-20 omdat ze  zijn muziek zo goed afleveren. Op negen september 2022 verscheen met 'Crackdown', het derde full album van GA-20.  Er staan tien songs op het album, waarvan er negen geschreven werden door Matt Stubbs en Pat Faherty. Drummer Tim Carman hielp meeschrijven aan 'Double Gettin''. Het laatste nummer is een cover van 'Just Because' van Lloyd Price uit 1957. Sinds zeventien maart is hun nieuwe live album 'GA-20 Live In Loveland' overal te koop. Er staan elf nummers op het album. De songs werden op 9 januari 2020 direct op 1/4 band opgenomen in de Plaid Room Records in Loveland, Ohio.  

 

 

 

 

 

 

 

Het korte, amper dertig minuten durende, album opent met een erg knappe en meeslepende versie van Harrold Burrages zijn 'Cry For You'. Willie Dixon schreef het nummer. In tegenstelling tot de originele versie zijn er geen blazers en geen piano aanwezig in de schitterende versie van GA-20.

Pat Faherty zingt het nummer op een rauwe wijze, maar met veel overtuiging. GA-20 blijft wat ritme, groove en sfeer betreft heel dicht bij de zwoele originele versie van 'My Baby's Sweeter'. In 1959 had Little Walter een hit met dit door Willie Dixon geschreven nummer. De mondharmonica solo's van Little Walter zijn in de versie van GA-20 vervangen door fantastisch gitaarwerk. Er zit de juiste dosis galm in de gitaarklanken van Matt of Pat. Top versie. Na het trage 'My Baby's Sweeter' gaat het tempo fors de hoogte in met het knap rockende 'Lonely Soul', de titeltrack van hun in 2019 verschenen debuutalbum. Het is een eigen nummer, dat geschreven werd door Matt Stubbs en Pat Faherty. Ook hier zijn de invloeden uit  de jaren vijftig en zestig duidelijk aanwezig. Drummer Tim Carman schittert met een geweldige en energieke drumbeat, die het nummer letterlijk vooruit stuwt. Het nummer duurt nog geen twee minuten, maar die korte tijd is meer dan genoeg om hun boodschap te brengen. Het doet mij denken aan een uitspraak van Creedence Clearwater Revival frontman John Fogerty. Die zei ooit in een interview dat een goede rocksong kort en krachtig moest zijn, net als een autodeur die dichtgesmeten werd.

 

 

 

 

 

 

 

De voorliefde voor vintage elektrische blues van Pat en Matt vind je ook terug in de door hen geschreven lome shuffle 'I Let Someone In', waarin we andermaal kunnen genieten van prachtig gitaarwerk. 'Dry Run', is een lome Chicago bluesshuffle, die wat doet terugdenken aan de muziek van Fats Domino. Er zit de juiste dosis twang in het gitaargeluid en dat geeft 'Dry Run' nog een extra troef. Voordat hij aan het nummer begint zegt Faherty dat hij dacht dat het meisje waarover 'Dry Run' gaat echt een boontje voor hem had. Later had hij door dat ze haar flirting skills aan het oefenen was. Met energiek slagwerk op zijn toms trekt Tim Carman 'Double Gettin' op gang. Het nummer is opgebouwd rond een sterke dissonante riff en de vette gitaarsolo geeft 'Double Gettin'' nog meer cachet. In 1959 bracht zanger en accordeonplayer Clifton Chenier het nummer 'My Soul' uit. De ouderen onder ons kennen het zeker in de versie van Etta James. De versie van GA-20 is rauwer en heeft een fellere groove. De piano en de accordeon uit de originele versie van Chenier zijn in de versie van GA-20 vervangen door snedig en priemend gitaarwerk. Daardoor gaat het nummer dat oorspronkelijk een Zydeco bluesnummer was naar een song met rockinvloeden uit de jaren vijftig en zestig.  'Just Because' is een cover van Lloyd Price. Het is een melodieuze en meeslepende ballade uit 1957. De versie van GA-20 klinkt rauwer dan de originele versie, zonder voor de rest veel van de originele versie af te wijken.

 

 

 

 

 

 

 

De radiovriendelijke (garage) rocker 'Hold It One More Time' is het enige, niet eerder opgenomen originele nummer op 'Live In Loveland'. Het heeft een aanstekelige en opwindende groove en bevat uitstekend gitaarwerk. Het begint als een pletwals en die pletwals stopt pas wanneer de laatste noot uitgestorven is. Ook hier telt de uitspraak van John Fogerty dat een rocksong kort en krachtig moet zijn, want 'Hold It One More Time' duurt nog geen honderdvijftig seconden. Het wordt terug rustiger met 'Crackin' Up' uit hun eerste album 'Lonely Soul'. Het heeft een heerlijke groove en is voor mij één van de hoogtepunten op het album. Het rauwe en grunchy 'By My Lonesome' is goeie ouwe rock'n roll, met uitstekend twin en solo gitaarwerk van Matt en Pat. Dit swingende nummer is uitermate geschikt om een live album of concert mee af te sluiten. Ambiance is alvast gegarandeerd. Matt Stubbs is een grote fan van live albums. Zelf zegt hij daar het volgende over: ''Historisch gezien zijn enkele van de meest iconische blues en jazzplaten live albums geweest. B.B. King's 'Live At The Regal' heeft mijn leven veranderd. Zo ook Hound Dog Taylor's 'Beware Of The Dog!' en Albert King's 'Live Wire/Blues Power'. Die traditie wilden we met GA-20 heel graag verder zetten en er zelf een maken''. Het resultaat is het schitterende 'Live In Loveland'. Laat ons hopen voor Matt Stubbs, Pat Faherty en Tim Carman dat 'Live In Loveland' binnen een aantal jaren samen met voornoemde albums wordt vernoemd, want dat zou betekenen dat hun doelstelling geslaagd is. Persoonlijk vind ik dit live album nog beter dan hun uitstekende studio albums. Dit soortmuziek moet je live horen en beleven. (8,5/10)

 

 

 

 

Volgende maand zijn Matt Stubbs, Pat Faherty en Tim Carman in Europa voor een uitgebreide tournee. Wie GA-20 live aan het werk wil zien kan dat op 4 juni op het GoeZot Festival in Oud-Turnhout (B), op 7 juni in het Der Aa Theater in Groningen (NL), op 8 juni in Rotown Rotterdam in Rotterdam (NL), op 9 juni in Merleyn in Nijmegen (NL), op 10 juni in 4AD in Diksmuide (B) en op 11 juni in Paradiso in Amsterdam (NL). (8,5/10)

 

 

 

 

 

 

Walter Vanheuckelom

 

 

 

 

 

01. I Cry For You

02. My Baby’s Sweeter

03. Lonely Soul

04. I Let Someone In

05. Dry Run

06. Double Gettin’

07. My Soul

08. Just Because

09. Hold It One More Time

10. Crackin’ Up

11. By My Lonesome

 

 

 

Matt Stubbs: Gitaar

Pat Faherty: Zang en gitaar

Tim Carman: Drums