GA-20 DOES HOUND DOG TAYLOR - TRY IT ...  YOU MIGHT LIKE IT!

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Bluesmuziek wordt geroemd om zijn tijdloosheid. De beste blues, hoe oud ook, klinkt vandaag de dag nog net zo fris als toen het voor het eerst werd opgenomen. Het energieke elektrische bluestrio GA-20, met gitarist Matt Stubbs, gitarist/zanger Pat Faherty en drummer Tim Carman, weet dit maar al te goed. Sinds de oprichting in 2018 heeft GA-20 inspiratie gehaald voor hun originele muziek uit de blues, R&B en rock 'n' roll uit de late jaren vijftig, begin van de jaren zestig. Ze gebruiken zeldzame vintage apparatuur (waaronder de beroemde Gibson GA-20-versterker waarnaar de band is vernoemd) en creëren krachtig rauwe, stuwende muziek die tegelijk traditioneel en verfrissend modern is. De dynamische, zelfgeschreven nummers van de band klinken en voelen net zo fris en echt als de oude blues van Otis Rush, J.B. Lenoir, Howlin' Wolf, Junior Wells en vooral hun favoriet, Hound Dog Taylor. Het hoeft dan ook niet te verbazen dat GA-20 hun eigen nummers combineert met nummers van deze blueslegendes. In 2019 verscheen hun debuutalbum 'Lonely Soul' en een jaar later volgde de live EP 'Live Vol I'. Nu zal Colemine Records, in samenwerking met Alligator Records, het nieuwe album van GA-20 uitbrengen. Het kreeg als titel ' Try It ... You Might Like It!' en er staan tien nummers op die geschreven of uitgevoerd werden door Chicago blueslegende Hound Dog Taylor. Van de vurige eerste single en albumopener 'She's Gone' over het zinderende 'Sadie' tot de all time Hound Dog Taylor klassieker 'Give Me Back My Wig'.  Bruce Iglauer richtte vijftig jaar geleden Alligator Records op met als enig doel het eerste album van Hound Dog Taylor & The HouseRockers op te nemen en uit te brengen. Dit jaar is er het vijftigjarig jubileum van zowel Alligator Records als van Hound Dog Taylor & The HouseRockers. Het  leek voor de jongens van GA-20 de perfecte timing om dit album met Hound Dog Taylor nummers op te nemen. Alligator baas Bruce Iglauer was laaiend enthousiast om met GA-20 samen te werken en hij vertelde er dit over:  GA-20 eert de ruige en ongelakte Chicago blues van Hound Dog Taylor & The HouseRockers. GA-20 is één van de weinige bands die de rauwe essentie van Hound Dog Taylor & The HouseRockers  weten vast te leggen. Hound Dog zou trots zijn op GA-20 omdat ze  zijn muziek zo goed afleveren.

 

 

 

 

 

 

 

Op weg naar de opnamesessie voor 'Try It ... You Might Like It!' was het plan om alles zo trouw en dicht mogelijk te houden aan de manier waarop Hound Dog opnam. Stubbs sprak verschillende keren met Iglauer om informatie te krijgen over die vroege sessies en voor de details van de gitaren en versterkers die Hound Dog en Brewer gebruikten. Stubbs legt uit: Pat en ik zochten vier Teisco/Kingston gitaren uit de jaren 60 om zo degene te vinden die het dichtst bij het origineel geluid van Hound Dog kwam. Pat gebruikte dezelfde versterker als Hound Dog, namelijk eenvintage Silvertone versterker uit de jaren zestig. Ik gebruikte een vintage Telecaster en een vintage Fender versterker zoals degene waarmee Brewer Phillips speelde. Ze namen  de nummers, live en allemaal in één kamer op, in minder dan twee dagen en in niet meer dan drie takes per nummer, net zoals Hound Dog Taylor & The HouseRockers dat deden. Stubbs vervolgt: Ons essentiële doel was om de geest en de sfeer van Hound Dog Taylor & The HouseRockers en (Hound Dog's tweede album) 'Natural Boogie' vast te leggen en ik geloof dat we dat daar goed in geslaagd zijn. Het album opent met het rauwe en gruizige 'She's Gone'. Op acht juni verscheen 'She's Gone' als eerste single en dit was een erg goede keuze, want de opzwepende versie van GA-20 pakt je meteen bij je nekvel en laat je pas los als de laatste noot uitgestorven is.  De steeds terugkerende stomende en vette gitaar riff bepaalt de sound van dit prachtige nummer en de splijtende slide solo gaat door merg en been.  Ook vocaal is 'She's Gone' een meesterstuk want  Pat Faherty schreeuwt zijn wanhoop met veel passie uit. Met zijn strak slagwerk bepaalt drummer Tim Carman het ritme van 'She's Gone'. 

 

 

 

 

 

 

Het ritme gaat de hoogte in met de tweede single uit het album 'Let's Get Funky'. Het is een verschroeiend rockende bluesrocker, waarin de gitaren van Matt en Pat een geweldige strijd voeren met elkaar.  De gitaren blijven onvermoeibaar verder pompen en Tim Carman kan hier met zijn schitterend slagwerk, al zijn energie kwijt. Als je dit rauwe en verwoestende geluid hoort denk je onbewust aan welke muzikale revolutie dit geluid van Hound Dog Taylor moet teweeggebracht hebben in  de jaren zestig en zeventig. Ook in een ballade als 'Sitting At Home Alone' overheerst dat geweldige, rauwe en snijdende slidewerk. De basgitaar wordt in de muziek van GA-20 niet gemist, de twee gitaren van Matt en Pat en het energieke slagwerk van Tim Carman zorgen voor genoeg spetterend vuurwerk. Zo ook in de gruizige instrumentale rock'n' roll song 'Phillips Goes Bananas', een nummer uit het album 'Genuine Houserocking Music' uit 1982.  Het trio blijft verder swingen in de boogierocker 'It's Alright', een nummer uit 1971, uit het debuutalbum van Hound Dog Taylor & The HouseRockers. Matt en Pat etaleren nogmaals hun grote klasse als gitarist in dit erg dansbare nummer. 

 

 

 

 

 

 

Ook in 'Give Me Back My Wig', de grootste hit van Hound Dog Taylor, blijft het tempo hoog. GA-20 blijft met hun versie vrij dicht bij de originele versie van Hound Dog Taylor en ze behouden dat rauwe en verschroeiende ritme. Ik denk dat alleen op deze manier dit top nummer kan gebracht worden als je geen kwaliteit wil verliezen en niet aan de essentie wil raken. Het energieke en opwindende slagwerk van Tim Carman is een lust voor het oor en Matt Stubbs en Pat Faherty leveren weer fantastisch rauw en scheurend slidewerk af. Als dit nummer je niet van je stoel krijgt dan kan geen enkel andere song dat. Genoeg geswingt en gerockt nu, tijd om even op adem te komen met de acht bar Chicago blues ballade 'It Hurts Me Too'. 'It Hurts Me Too'  is gebaseerd op 'Things 'Bout Comin' My Way' en werd in 1940 door Tampa Red opgenomen. Het is één van de meest gecoverde songs in de muziekgeschiedenis. Elmore James die het nummer in 1957 opnam maakte het wereldberoemd, toen hij in 1962 het nummer opnieuw uitbracht, deze keer met prominenter slide gitaar.  Het is deze versie die Hound Dog Taylor en GA-20 hier brengen.  Het begint al met een prachtige gitaar intro. Pat zingt 'It Hurts me Too' met veel pijn en verdriet in zijn stem en het splijtend en vlijmscherp slidewerk versterkt de hartenpijn nog meer.  

 

 

 

 

 

 

 

Het gaspedaal wordt weer wat verder ingeduwd voor de heerlijke boogierocker 'See Me In The Evening', waar het weer met volle teugen genieten is van het vette slidewerk van GA-20. 'Sadie' heeft een meer ontspannen ritme. Eenmaal Pat en Matt hun duivels ontbinden op hun sixstring krijgen we weer dat bijtende en splijtende slidewerk dat je raakt tot in de kleinste vezel van je lichaam. Met energiek slagwerk zorgt Tim Carman voor een verschroeiend ritme in de  instrumentale boogierocker 'Hawaiian Boogie'. In dit kort afsluitende nummer mogen we voor de laatste keer genieten van het vette en vunzige slidewerk van Pat Faherty en Matt Stubbs. Na het beluisteren van dit uitstekende album gaan onze gedachten ook terug naar Hound Dog Taylor. Hij wilde herinnerd worden als een man die geen shit kon spelen, maar het wel fantastisch liet klinken. Zo zal hij ook herinnerd worden want zoveel jaren later klinkt zijn muziek nog steeds even rauw en vet als vijftig jaar geleden. Gelukkig hebben wij bands als GA-20 die daar ook zo over denken en die de moeite doen om die muziek te brengen op de wijze dat ze moet gebracht worden, namelijk zo dicht mogelijk bij het origineel. Verwacht geen gepolijste muziek, maar wie van rauwe, opzwepende muziek met fantastisch vet slidewerk houdt is '' Try It ... You Might Like It!''  a must have album.  Top album en echte aanrader. (8/10)

 

 

 

 

Walter Vanheuckelom

 

 

 

01. She's Gone (June 8 digital single release)

02. Let's Get Funky (July 16 release date)

03. Sitting At Home Alone (August 13 release date)

04. Phillips Goes Bananas

05. It's Alright

06. Give Me Back My Wig

07. It Hurts Me Too

08. See Me In The Evening

09. Sadie

10. Hawaiian Boogie

 

 

 

Matt Stubbs: Gitaar

Pat Faherty: Zang en gitaar

Tim Carman: Drums