GA-20 - CRACKDOWN

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Bluesmuziek wordt geroemd om zijn tijdloosheid. De beste blues, hoe oud ook, klinkt vandaag de dag nog net zo fris als toen het voor het eerst werd opgenomen. Het energieke elektrische bluestrio GA-20, met gitarist Matt Stubbs, gitarist/zanger Pat Faherty en drummer Tim Carman, weet dit maar al te goed. Sinds de oprichting in 2018 heeft GA-20 inspiratie gehaald voor hun originele muziek uit de blues, rhythm & blues en rock 'n' roll uit de late jaren vijftig, begin jaren zestig. Ze gebruiken zeldzame vintage apparatuur (waaronder de beroemde Gibson GA-20 versterker waarnaar de band is vernoemd) en creëren krachtig rauwe, stuwende muziek die tegelijk traditioneel en verfrissend modern is. De dynamische, zelfgeschreven nummers van de band klinken en voelen net zo fris en echt als de oude blues van Otis Rush, J.B. Lenoir, Howlin' Wolf, Junior Wells en vooral hun favoriet, Hound Dog Taylor. Het hoeft dan ook niet te verbazen dat GA-20 hun eigen nummers combineert met nummers van deze blueslegendes. In 2019 verscheen hun debuutalbum 'Lonely Soul' en een jaar later volgde de live EP 'Live Vol I'. In 2021 bracht Colemine Records, in samenwerking met Alligator Records, het album 'Try It ... You Might Like It!' uit. Er staan tien nummers op die geschreven of uitgevoerd werden door Chicago blueslegende Hound Dog Taylor. Van de vurige eerste single en albumopener 'She's Gone' over het zinderende 'Sadie' tot de all time Hound Dog Taylor klassieker 'Give Me Back My Wig'.  Bruce Iglauer richtte vijftig jaar geleden Alligator Records op met als enig doel het eerste album van Hound Dog Taylor & The HouseRockers op te nemen en uit te brengen. Dit jaar is er het vijftigjarig jubileum van zowel Alligator Records als van Hound Dog Taylor & The HouseRockers. Het  leek voor de jongens van GA-20 de perfecte timing om dit album met Hound Dog Taylor nummers op te nemen. Alligator baas Bruce Iglauer was laaiend enthousiast om met GA-20 samen te werken en hij vertelde er dit over:  GA-20 eert de ruige en ongelakte Chicago blues van Hound Dog Taylor & The HouseRockers. GA-20 is één van de weinige bands die de rauwe essentie van Hound Dog Taylor & The HouseRockers weet vast te leggen. Hound Dog zou trots zijn op GA-20 omdat ze  zijn muziek zo goed afleveren. Op negen september verschijnt met 'Crackdown', het derde full album van GA-20.  Er staan tien songs op het album, waarvan er negen geschreven werden door Matt Stubbs en Pat Faherty. Drummer Tim Carman hielp meeschrijven aan 'Double Gettin''. Het laatste nummer is een cover van 'Just Because' van Lloyd Price uit 1957. 

 

 

 

 

 

 

 

Dat Elmore James en Howlin' Wolf twee grote voorbeelden zijn van Matt Stubbs en Pat Faherty hoor je meteen in de opener 'Fairweather Friend'. Het pompende en gruizige gitaarwerk van Pat en Matt  zijn weer duidelijk aanwezig in deze sterke opener. Met zijn energiek slagwerk bepaalt drummer Tim Carman het ritme. Knappe opener. In het voorjaar was GA-20 op tournee in Europa en zag ik ze begin mei bij GoeZot in Oud - Turnhout. De twee volgende nummers op het album speelden ze in OC De Djoelen om het publiek te laten kennis maken met hun nieuwe album. Het eerste is de melodieuze en meeslepende ballade 'Dry Run', een mix van Delta blues en country. 'Dry run' doet wat terugdenken aan de muziek van Fats Domino. Er zit de juiste dosis twang in het gitaargeluid en dat geeft 'Dry Run' nog een extra troef. 

 

 

 

 

 

 

Het rauwe en broeierige 'Easy On The Eye' is een een midtempo bluesrocker met een strakke en dwingende drumbeat van Tim Carman. Het bijtende en snijdende gitaarwerk van Pat en Matthew is ook deze keer weer van prima kwaliteit. De gitarenpartijen vullen de leegte die ontstaat door het ontbreken van een basgitaar met sprekend gemak in. In 'Easy On The Eyes', dat al eerder als lead single voor het album verscheen, herken je ongetwijfeld het onmiskenbare geluid van de elektrische Chicago Blues uit de jaren vijftig en zestig. De meer dan vier minuten durende titeltrack 'Crackdown' is een instrumentale jam, waarin de drie heren zich blijkbaar goed amuseren. Tim Carman bepaalt het ritme met zijn uitstekende en energieke drumbeat, waarop gitaristen Pat Faherty en Matt Stubbs zich helemaal uitleven. De ene speelt een geweldige (bas)lijn op zijn gitaar, terwijl de andere regelmatig gebruikt maakt van zijn pedalbord om onze oren te verwennen met prachtig en gevarieerd gitaarwerk. 

 

 

 

 

 

De enige cover op het album is 'Just Because' van Lloyd Price. Het is een melodieuze en meeslepende ballade uit 1957. De versie van GA-20 klinkt rauwer dan de originele versie, zonder voor de rest veel van de originele versie af te wijken. Het rauwe en grunchy 'By My Lonesome' is goeie ouwe rock'n roll, met uitstekend twin gitaarwerk van Matt en Pat. De voorliefde voor vintage elektrische blues van Pat en Matt vind je ook terug in de lome shuffle 'I Let Someone In', waarin we andermaal kunnen genieten van prachtige gitaar riffs. Met energiek slagwerk op zijn toms trekt Tim Carman 'Double Gettin' op gang. Met zijn rollende drumbeat geeft hij het nummer een Bo Diddley beat. 

 

 

 

 

 

 

De Chicago slowblues 'Gone For Good' is één van de beste nummers op dit uitstekend album. Op hun vorige album 'Try It ... You Might Like It!' a tribute to Hound Dog Taylor speelde GA-20 het nummer 'It Hurts Me Too', in de versie zoals Elmore James ze in 1962 opnam, de zogenaamde versie met de prominente slide gitaar. 'Gone For Good' bezit heel wat invloeden van de GA-20 versie van 'It Hurts Me Too'. Pat Faherty zingt het nummer met veel verdriet en pijn in zijn stem en het vlijmscherp slidewerk van Matt Stubbs versterkt die pijn en verdriet nog. Het album wordt afgesloten met het nog geen twee minuten durende 'Fairweather Friend (Final Goodbye). Het is een tragere vintage versie van het openingsnummer waarin heel wat heimwee klinkt. Met hun derde album 'Crackdown' bevestigt GA-20 al het goeds dat over hen geschreven word. 'Crackdown' is meer dan een uitstekende opvolger voor het prachtige 'Try It ... You Might Like It!. In november komt de band terug naar Europa, maar op hun site staan voorlopig nog alleen maar concerten vermeld in Frankrijk, Engeland en Zwitserland vermeld. (8,5/10)

 

 

 

 

Walter Vanheuckelom

 

 

 

 

01. Fairweather Friend

02. Dry Run

03. Easy On The Eyes

04. Crackdown

05. Just Because

06. By My Lonesome

07. I Let Someone In

08. Double Gettin’

09. Gone For Good

10. Fairweather Friend (Final Goodbye)

 

Matt Stubbs: Gitaar

Pat Faherty: Zang en gitaar

Tim Carman: Drums