FRED CHAPELLIER - FRED CHAPELLIER PLAYS PETER GREEN (Live Recording)

Album Review

Album: 
FRED CHAPELLIER - FRED CHAPELLIER PLAYS PETER GREEN (Live Recording)
Artist: 
Fred Chapellier
Record Label: 
Dixiefrog Records
Style: 
Blues
Date: 
19/10/2018
Reviewed by: 
Walter Vanheuckelom
FRED CHAPELLIER - FRED CHAPELLIER PLAYS PETER GREEN (Live Recording)
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Fred Chapellier werd geboren op 4 juni 1966 in Metz. Dankzij zijn oudere broers maakte hij al vlug kennis met de wereld van de rock en blues muziek. Fred begon eerst als drummer, maar na drie jaar probeerde hij de gitaar en dat was meteen een openbaring. De eerste band van Fred was Kashmir, in de beginjaren negentig. Daarna richtte hij Men In Blue op, waarin hij de gitaar en de zang deelde met de Amerikaan Big Joe Barret. Er volgden twee albums, maar Fred voelde zich beperkt en wilde controle over zijn eigen muziek en in 1999 vormde hij dan de Fred Chapellier Blues Band. Met deze band nam Chapellier ook twee albums op, in 2003 'Devil Blues' en in 2005 'The Eye Of The Blues'. Critici waren heel positief en op de Franse Blues Awards 2004 won Fred de Award van Beste Gitarist en als Beste Nieuwkomer. Door zijn jarenlange ervaring werd Fred Chapellier ook gevraagd door andere artiesten om mee te werken aan hun albums. Zo werkte hij in 2007 mee als producer en muzikant aan het album 'Greyboy Blues' van Leadfoot Rivet, aan 'BJR Mr. Coleman' van Tony Coleman en 'Handful Of Rain' van zijn vriend Neal Black. Zelf maakte hij in 2007, samen met een hele rits artiesten het album 'A Tribute To Roy Buchanan'. In 2009 verscheen bij Dixiefrog het album 'Night Work' dat hij samen met Billy Rice opnam. Dat laatste album raakte tot op de vijfde plaats in de Amerikaanse hitlijsten, maar het scoorde ook heel goed in Europa. In datzelfde jaar besloot Fred te gaan samenwerken met Jacques Dutronc. Hij ging met deze Franse zanger op tournee. In 2010 verscheen de Live CD/DVD 'Live On Stage' van de 'Night Work' tour met Billy Rice en dat was een enorm succes. Daarna verschenen nog wat live albums, maar in 2012 was er een nieuw studio album van Fred Chapellier met de titel 'Electric Fingers'. Een nieuwe start voor deze getalenteerde muzikant. Anderhalf jaar later volgde het heel succesrijke 'Electric Communion' en in 2016 was er 'It Never Comes Easy'. Fred Chapellier is een muzikant die steeds op zoek is naar andere uitdagingen en daarom richtte hij met Fred Chapellier & The Gents een nieuwe band op. Met hen maakte Fred het album 'Fred Chapellier & The Gents featuring Dale Blade', dat op zestien maart 2018 bij Dixiefrog werd uitgebracht. Dale Blade was de extra troef op het album en Fred deed beroep op deze zanger omdat die volgens sommige kenners de mooiste stem van New Orleans heeft. We zijn nog maar een half jaar later of het nieuwe project van Fred ligt al in de winkelrekken.
 
 
 
 
 
 
Met 'Fred Chapellier Plays Peter Green' brengt Fred een eerbetoon aan de legendarische gitarist Peter Green. Green was gitarist bij de John Mayall Bluesbreakers en richtte in 1967 samen met Mick Fleetwood, Jeremy Spencer en Bob Brunning de super formatie Fleetwood Mac op. Peter was verantwoordelijk voor hits als 'Black Magic Woman', 'Albatross' en 'Oh Well' om er maar een paar te noemen. In 1970 verliet Peter Green Fleetwood Mac en hij verdween wegens drugs en psychische problemen voor een lange tijd uit de muziekwereld. Er verschenen nog wel een paar solo albums van Green, maar het was toch wachten tot in de jaren negentig vooraleer Peter Green met zijn Peter Green's Splinter Group terug op de internationale podia verscheen. Van deze band, waar ook Cozy Powell en Neil Murray deel van uitmaakten, verschenen er negen albums. In 2004 verliet Green de groep en vertrok naar Zweden. Op het album 'Fred Chapellier Plays Peter Green' staan veertien songs, waarvan er dertien door Peter Green geschreven zijn en eentje door ex Fleetwood Mac lid Danny Kirwan. Het is een live album dat opgenomen is opgenomen in Espace Manuréva, Charlesville-Mézières. Frankrijk. Chapellier's eigen eerbetoon aan de legendarische Fleetwood Mac gitarist (BB King placht te zeggen dat hij hem koude rillingen gaf) concentreert zich op Green's periode van 1967-1970. Fred geeft zijn eigen persoonlijke benadering aan de meesterwerken, waarbij hij zo dicht mogelijk bij het geluid van de tijd en de geest van de originele versies blijft. De opener 'If You Be My Baby' is een stomende blues song, waarin Fred meteen kan demonstreren dat hij over goede en snelle vingers beschikt want de erg knappe gevoelvolle en vlijmscherpe snarensolo is er meteen eentje om met volle teugen van te genieten. Drummer Guillaume Destrarac en bassist Christophe Garrau zorgen voor de heerlijke strakke groove en gastmuzikant Pascal Mikaélian maakt met heerlijk blaas en zuigwerk op de mondharmonica het nummer instrumentaal helemaal compleet. Het tempo schiet de hoogte in tijdens 'Like It This Way' het enige nummer dat niet door Green geschreven werd. De onlangs overleden Danny Kirwan schreef deze verschroeiende bluesrocker, die op dit album door Ahmed Mouici wordt gezongen. Natuurlijk ontbreekt de gitaar hier ook niet en is het weer genieten van het sublieme gitaarspel van Fred Chapellier.
 
 
 
 
 
 
We vinden veel verscheidenheid van blues stijlen op dit album, zo is het stomende 'Long Grey Mare' pure Chicago blues. Drummer Guillaume Destarac en bassist Christophe Garrau rollen met hun opwindende groove de rode loper uit voor gitarist Fred Chapellier en mondharmonicaspeler Pascal 'Bako' Mikaélian, die zich volledig kunnen uitleven in hun instrumentale virtuositeit. De rauwe stem van Leadfoot Rivet past eveneens perfect bij dit nummer. De meer dan vijf minuten durende slowblues 'Merry Go Round' is een pareltje van een ballade, dat met erg veel gevoel gezongen wordt door Ahmed Mouici. Net als in het vorig nummer is het weer volop genieten van het sublieme werk van Bako op de mondharmonica en het uiterst gevoelvole snarenwerk van gitaarvirtuoos Fred. 'Merry Go Round' is een gitaar gedreven uptempo nummer dat halfweg een uitstekende ritme versnelling heeft en verandert in een swingende blues shuffle. 'Black Magic Woman' werd vooral bekend in de versie van Santana, die er een wereldhit mee had. Ook Fleetwood Mac scoorde met dit geweldige nummer. Halfweg krijgt het nummer nog een ritme versnelling en dat geeft deze versie van 'Black Magic Woman' nog meer cachet. De spetterende en weergaloze gitaarsolo van Fred is een waar orgasme voor het oor. Het was al van in de opener geleden dat we de stem van Fred Chapellier gehoord hadden, maar hij weet dit nummer met veel bravoure te zingen. 'Looking For Somebody' heeft een erg aantrekkelijke drumbeat en het geeft Pascal 'Bako' Mikaélian de tijd en de ruimte om te schitteren op de mondharmonica. In de transcendente slowblues 'A Fool No More' is het dan opnieuw genieten van het uiterst gevoelvolle snarenwerk van gitaarvirtuoos Fred Chapellier. Hij weet je met zijn gitaarspel te raken tot in de kleinste vezel van je lichaam. In de glorieperiode van Green werden er regelmatig instrumentale nummers gemaakt en ook Peter Green schreef er een paar, zoals het 'Fleetwood Mac Theme' dat dankzij drummer Guillaume Destarac en bassist Christophe Garreau een opwindend ritme heeft. Instrumentaal is het weer spetterend vuurwerk tussen de gitaar van Fred en de smoelschuif van Bako. De versie van Fred Chapellier en zijn muzikanten van 'Oh Well' is gewoonweg schitterend. Hier wijken ze misschien wel het meest van de originele versie af en daarvoor mogen wij ons gelukkig prijzen, want deze versie van 'Oh Well' is boeiend vanaf de eerste seconde tot dat de laatste noot uitgestorven is.
 
 
 
 
 
 
Tijd om even op adem te komen krijgen we in de wondermooie, meer dan acht minuten, durende slowblues 'Love That Burns', dat met veel gevoel en emotie gezongen wordt door Ahmed Mouici. Voor de geweldig gevoelvolle snarensolo die Fred hier weer uit zijn sixstring tovert zullen woorden altijd te klein zijn, zoiets moet je horen, voelen en beleven. 'Watch Out' is een aantrekkelijke swingende blues shuffle met uitstekend gruizig mondharmonicawerk van Pascal Mikaélian, dat samen met het melodieus en vlijmscherp snarenwerk van Fred Chapelier de kers op de taart plaatst. Natuurlijk mocht Peter Green's grootste hit 'Albatross' niet ontbreken op dit album. Dit instrumentale nummer is vanzelfsprekend de perfecte song voor Fred Chapellier om nogmaals zijn fenomenaal en gevoelvol snarenwerk te etaleren. Hij blijft heel dicht bij het origineel en dat vind ik persoonlijk een heel goede keuze, want aan dit soort songs, die de perfectie benaderen, blijf je beter af. De Franse gitaarvirtuoos sluit zijn concert en tevens het live album af met de erg dansbare blues shuffle 'Stop Messing Around', dat weer door Ahmed Mouici wordt gezongen. De ritmesectie zorgt voor de heerlijke stomende groove en Chapellier haalt voor de laatste keer op dit album uit met een verschroeiende gitaarsolo. Het live album 'Fred Chapellier Plays Peter Green' is een absolute aanrader voor alle muziekliefhebbers. Het album kent geen enkel zwak moment en blijft veertien nummers lang boeiend. De gitaarliefhebbers komen zeker aan hun trekken want Fred Chapellier is een briljant gitaarspeler. Maar alle eer gaat niet naar Fred Chappellier, want we mogen toch nooit vergeten wie al deze prachtige songs schreef. Het album is een echt eerbetoon aan de componist en gitarist Peter green. (9/10)
 
 
 
Walter Vanheuckelom
 
 
 
 
01. If You Be My Baby
02. Like It This Way
03. Long Grey Mare
04. Merry Go Round
05. Rolling Man
06. Black Magic Woman
07. Looking For Somebody
08. A Fool No More
09. Fleetwood Mac Theme
10. Oh Well
11. Love That Burns
12. Watch Out
13. Albatross
14. Stop Messing Around
 
 
Line-up:
Fred Chapellier – Gitaar en zang
Guillaume Destarac – Drums
Christophe Garrau – Bas
Patrick Baldran – Ritme gitaar
 
Gastmuzikanten
Pascal ‘Bako’ Mikaélian – Mondharmonica
Ahmed Mouici – Zang (track 2,4,11,14)
Leadfoot Rivet – Zang (track 3,5,12)