Eenvoud siert, dat moet zonder twijfel het motto van de Waalse indiepopband Italian Boyfriend zijn. Het trio houdt helemaal niet van moeilijkdoenerij, popliedjes moeten gewoon eenvoudig zijn, het mag best wat melancholisch zijn, maar ze moeten vooral leuk blijven. Het is een ingesteldheid die hun alvast geen windeieren heeft gelegd, zo staan ze dit jaar op het podium van de Nuits Botanique, en hebben ze na het uitbrengen van hun titelloze ep een eerste plaat uit.
 

De hoes van dit debuut verraadt meteen de stijl die je hierop mag verwachten: een tekening die is ingekleurd met kleurpotloden. Speels, naïeve, dromerige en vooral simpel indiepop waarin iedere getrainde muziekfan met zijn ogen dicht de invloeden van The Pastels, Pavement, The Delgados en bij momenten Belle & Sebastian kan in ontdekken.

Dat levert soms geslaagde mooie liedjes op, zoals bijv. Everything That I Want of Dance For Two. Er staan zelfs een paar pareltjes op dit debuut, zo zijn de C86-gitaartjes in Questions Running Through My Head, het rommelige When I Come Home of het hartbrekende When I Come Home echt verslavend. Helaas vind je er ook tracks op terug die net iets te veel in de middelmaat blijven hangen, (Taken By The Wave of het niemendalletje So French) waardoor deze cd uiteindelijk een half geslaagd debuut is geworden.