ERIC HUGHES BAND - POSTCARD FROM BEALE STREET

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Hughes werd geboren en getogen in Memphis en bracht zijn weekenden door in Mississippi, waar hij de bluesmuziek leerde kennen. Na een paar jaar op het Mississippi College ging Hughes bij de mariniers en werd hij ver van huis gestationeerd. Hughes kocht een gitaar, in de hoop dat het leren van wat blues zijn heimwee zou verlichten. Uiteindelijk deed de gitaar meer dan dat, ze leerde hem eveneens goede en sterke songs te schrijven. In 2001 begon Eric Hughes voor het eerst op te treden in de clubs op Beale Street. Nu nog speelt hij er meerdere avonden per week als een solo entertainer, als duo of als frontman van de Eric Hughes Band. Het hoeft dan ook niet te verwonderen dat Eric Hughes door de Beale Street Merchants Association meerdere jaren genomineerd werd als Beale Street Entertainer Of The Year. In 2003 bracht hij samen met zijn band zijn eerste album 'Paycheck Boogie' uit. Daarna volgden het studioalbum 'Two In The Morning'  uit 2005 en het live album 'Live On Beale Street' uit 2009. Het meest succesrijke album van de Eric Hughes Band tot nu toe is zonder twijfel 'Drink Up' uit 2013. In 2017 volgde het meest recentste album van Hughes, 'Meet Me In Memphis'. Op 25 mei van dit jaar verscheen het vijfde studio album 'Postcard From Beale Street'. Er staan tien originele, door Eric Hughes geschreven, songs op het album.

 

 

 

 

 

 

Het album 'Postcard From Beale Street' opent met 'Ain't Whipped Yet', het levensverhaal van Eric Hughes. In dit swingende, vintage klinkende, nummer vertelt Eric zijn verhaal met de nodige humor. We komen in het nummer ook te weten hoe Eric's bijnaam 'Scrappie' tot stand kwam. De ritmesectie, met drummer Brian Aylor en bassist Leo Goff, zorgt voor de lekkere swingende groove. Pianist Rick Steff draagt met helder en knap pianowerk de swingende melodie van 'Ain't Whipped Yet'. Walter Hughes, broer van Eric, is in deze opener ook uitdrukkelijk aanwezig met een uitstekende melodieuze gitaar solo. Je hoeft de website van Eric Hughes Band maar te openen om te weten dat hij een whisky wel weet te waarderen. Met het jazzy getinte 'Oh, Booze', neemt Hughes ons muzikaal mee naar het begin van de twintigste eeuw. Instrumentaal is hier een hoofdrol weggelegd voor de saxofoon van Kirk Smothers en de trompet van Marc Franklin. In de stevige rocker 'He's Just An Alley Cat' gaat de band er stevig tegen aan. In dit verhaal waarschuwt Eric Hughes een vrouw voor haar vriend. Samen met het strakke en dwingende slagwerk van drummer Brian Aylor zorgt bassist Leo Goff met zijn uitstekende pulserende baslijn voor een stuwende rock groove. Rick Steff laat zijn orgel klanken regelmatig heel knap aanzwellen. De scheurende gitaar solo van Eric of Walter Hughes gaat door merg en been. Eric vertelt het nummer meer dan dat hij het zingt en met gruizig mondharmonica werk weet hij de sound van 'He's Just An Alley Cat' op een knappe wijze te verrijken. Eric Hughes Band is een heel veelzijdige band en dat hoor je ook op dit album. We zijn nog maar aan het derde nummer en we hebben al driemaal een heel andere muziekstijl en geluid gekregen.

 

 

 

 

 

 

 

Met 'Oh, Booze' ging Eric Hughes instrumentaal honderd jaar terug in de tijd en dat doet hij nog eens over met 'Follow Your Stupid Little Dreams'. Het is een vloeiende mix van bluegrass en countryblues, waarin Eric Hughes, iedereen de goede raad geeft om te proberen de dromendie je hebt waar te maken. Het is een vrolijk nummer met heerlijk banjo werk van Walter Hughes en aanstekelijk blaas en zuigwerk van Eric op de mondharmonica. 'Homesick Angel' is een harmonieuze en melodieuze Southern rock ballade. Het is een eerbetoon aan zijn overleden grootvader die gevechtspiloot was gedurende de oorlog. Er klinkt heel wat pijn en verdriet in de stem van Eric. Het vloeiende en swingende 'Fair Weather Friends' is een radiovriendelijk nummer, met een sterk en catchy refrein. Je bent voor je het goed beseft aan het meezingen en de aanstekelige melodie nestelt zich dadelijk in je hoofd en blijft daar zeker een tijdje hangen. 'Fair Weather Friends' heeft een heel herkenbare tekst over vrienden, die er alleen zijn in goede en leuke tijden, maar die je niet meer ziet of hoort als het wat minder gaat. De saxofoon van Kirk Smothers en de trompet van Marc Franklin zijn het gehele nummer uitstekend en uitdrukkelijk aanwezig en voegen de juiste dosis Memphis soul toe aan 'Fair Weather Friends'. Eric Hughes neemt ons in 'Blackberry Porch' mee naar het landelijke huis van zijn grootouders, waar hij in zijn herinneringen de leuke en plezante momenten ophaalt toen hij daar als kind op het platteland buiten aan het spelen was. Het is akoestisch Delta blues nummer, met knap snarenwerk op de resonator gitaar. 'Come See About Me' behandelt een heel actueel onderwerp. Tijdens de huidige Corona pandemie zullen veel mensen hun geliefden een hele tijd gemist hebben, omdat de regels het niet toelieten. Het verlangen om je familie, geliefden of vrienden te zien is het onderwerp van 'Come See About Me. De prachtige en gevoelvolle wijze waarop Eric op de mondharmonica speelt is een lust voor het oor. 

 

 

 

 

 

 

 

Vele werkende vijftigers en zestigers onder ons kennen zeker het gevoel van uit te kijken naar hun laatste werkdag en naar hun pensioen. Als we Eric mogen geloven, kijkt ook hij al uit naar die dag in de vloeiende bluesrocker 'Waiting For That Day'. Rick Steff is schitterend op orgel en ook de broertjes Hughes laten zich instrumentaal niet onbetuigd. Beiden kleuren het nummer met een erg knappe solo. Eric doet dat op de mondharmonica en broer Walter neem prachtig over op de gitaar. Het afsluitende 'It's 4:20 Somewhere' is een heel kort, amper twee minuten durend, vrolijk nummer. Op een vrolijke manier vertelt Hughes hoe hij omgaat met frustraties in zijn leven. Met zijn mondharmonica pompt Eric Hughes het nummer steeds weer nieuw leven in. De liefhebbers van de Lapsteel gitaar komen in deze 'It's 4:20 Somewhere' zeker aan trekken met de heerlijke Lapsteel klanken van Walter Hughes. 'Postcard From Beale Street' van Eric Hughes Band is een heel aangenaam en gevarieerd album. De wisselende stijlen en de met humor gespekte tekst maken dat je geboeid blijft luisteren  naar de tien songs op het album. Met zijn muziek kijkt Eric Hughes terug naar de historiek en het heden van zijn lievelingsstraat, Beale Street. (7,5/10)

 

 

 

Walter Vanheuckelom

 

 

 

 

01. Ain’t Whipped Yet

02. Oh, Booze!

03. He’s Just An Alley Cat

04. Follow Your Stupid Little Dreams

05. Homesick Angel

06. Fair Weather Friends

07. Blackberry Patch

08. Come See About Me

09. Waiting For That Day

10. It’s 4:20 Somewhere

 

Eric Hughes - Zang, gitaar en mondharmonica

Walter Hughes - Gitaar, mandoline en Lapsteel gitaar

Leo Goff - Bas

Brian Aylor - Drums

Rick Steff - Keyboards

Marc Franklin - Trompet

Kirk Smothers - Saxofoon

Mick Kolassa - Percussie