ELIZA NEALS - BLACK CROW MOAN

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Eliza Neals is een uitstekende vrouwelijke artiest uit de onafhankelijke oostkust muziekscene. Eerst veroverde ze het publiek in haar woonplaats Detroit en daarna verhuisde ze in 2008 naar New York City. De interesse voor muziek begon wanneer Eliza naar de muziek van Etta James, Motown en classic rock begon te luisteren. Ze begon zelf muziek te schrijven na een ontmoeting in een platenwinkel in Detroit met singer/songwriter William Collins. Dankzij haar muzikale gehoor, haar talent op de piano en haar geweldige stem behaalde ze haar diploma opera aan de Wayne State University in Detroit, maar de levendige zangeres zag haar toekomst als blues en rock zangeres. In 2003 verscheen haar debuut EP 'I'm Waiting' en haar eerste full album 'Liquorfoot' verscheen in 2005. Daarna was het drie jaar wachten op nieuw werk van de Detroitse zangeres, maar ze had al die tijd niet stilgezeten want in 2008 verschenen naast de EP 'My Style Life' nog twee albums 'No Frogs For Snakes' en 'Stronghold II'. Dit laatste album was een samenwerking met soul legende Barrett Strong Jr.. Daarna duurde het weer vijf jaar voor het album 'Messin' With A Fool' verscheen, dit indie album won op de Detroit Blues Award, The Best Blues Songwriter Award. Haar meest succesvol album tot nu toe is 'Breaking And Entering' uit 2015. Met dit album won Eliza Neals de Best Album Award op de Detroit Music Awards 2016, ze kreeg tevens vijf nominaties op de onafhankelijke Blues Awards in 2016 en ze werd verkozen tot beste live act van 2016 door de Britse Music website Get Ready To Rock. In februari 2017 verscheen het uitstekende album '10.000 Feet Below'. In 2018 ontving ze de Detroit Black Music Award voor Best Blues Artist Of The Year. Op 4 juli 2019 verscheen de EP 'Sweet Or Mean', waarvoor Eliza Neals alle nummers schreef. Deze keer werkte Neals samen met de New Yorkse bluesman Ted Horowitz, beter bekend als Popa Chubby. Horowitz speelt niet alleen gitaar op deze release, maar is eveneens producer van het album. In volle Corona crisis verscheen op 20 april bij E-H Records het nieuwe album van Eliza Neals. Het kreeg 'Black Crow Moan' als titel en het bevat tien songs, waarvan negen originele nummers en één cover. Van de negen originele songs schreef Eliza zes songs en voor de overige nummers kreeg ze hulp van Mike Puwal (2 songs) en Joe Louis Walker (1 song).

 

 

 

 

 

 

 

De eerste geluiden die we horen als we de CD in de Cd speler steken zijn gruizige en vette slide klanken uit de resonator gitaar van Mike Puwal. Mike schreef 'Don't Judge The Blues' samen met Elza Neals. Eenmaal de slide intro voorbij transformeert dit nummer naar een verschroeiende en stomende Delta bluesrocker. Drummer Brian Cline en bassist Mike Puwal zorgen voor een heerlijke footstomping groove. Met haar sterke en expressieve rockstem weet Eliza het nummer met veel vuur en passie te zingen. Mike Puwal blijft het gehele nummer gretig rondstrooien met sterk en splijtend gitaarwerk. Na honderddrieënvijftig seconden komt er een bruusk en onverwacht einde aan 'Don't Judge The Blues'. Geweldige opener. Er wordt wat gas terug genomen, maar de sound blijft even gruizig en opwindend in 'Why You Ooglin' Me', een meeslepende Chicago Blues getinte ballade. Ook hier weer weet de zangeres zich perfect in het nummer in te leven en levert ze een schitterende vocale prestatie af. Buiten de zang is Eliza tijdens 'Why You Ooglin' Me' ook heel nadrukkelijk aanwezig op haar keyboards. Ook dit nummer werd door Eliza en Mike Puwal geschreven en ook hier speelt Mike bas en haalt hij weer erg fel uit op de gitaar. Samen met Joe Louis Walker schreef Eliza het soulvolle 'The Devil Don't Love You'. Ze beginnen ook samen te zingen, maar dan verdwijnt de stem van Joe Louis, om terug te keren tijdens het refrein. Met drummer John Medeiros en bassist Lenny Bradford krijgen we hier een heel andere ritmesectie. Instrumentaal is het genieten van een geweldig mooie en wervelende Hammond B3 solo van Bruce Bears en van een uitstekende en pittige snarensolo van gitaarvirtuoos Joe Louis Walker.

 

 

 

 

 

 

Een heel zelfzekere Eliza Neals zingt dat niemand haar kan stoppen in de epische power ballade 'Watch Me Fly'. Het is een song die veel overeenkomsten heeft met de grote power ballades uit de jaren tachtig. Ook hier krijgen we met drummer Demarcus Sumter en bassist Chuck Bartels een heel andere ritme sectie. De reden is waarschijnlijk omdat het album 'Black Crow Moan' in vier verschillende studios werd opgenomen. De stem van Eliza is gemaakt om dit soort songs te zingen, in dit soort power ballades is de zangeres op haar best. Om het vocaal helemaal af te maken werd Eliza in dit nummer bijgestaan door de prachtige stemmen van Valerie Taylor (Eliza's zuster) en Kymberli Wright. Gitarist Howard Glazer kruidt het gehele nummer met heel intense en splijtende gitaar riffjes. Tijdens zijn snarensolo gooit hij alle registers open en dat levert zinderend gitaarwerk op. Dat Howard Glazer een begenadigd gitarist is horen we ook in de ballade 'River Is Rising', waarin een ietwat naïeve Eliza zingt dat leugenaars en bedriegers nooit kunnen winnen. Na twee prachtige ballades zijn de batterijen weer opgeladen en worden alle registers opengetrokken voor de radiovriendelijke poppy rocker 'Run Sugar Run'. Hier zou Eliza wel eens een grote radio hit mee kunnen scoren. 'Run Sugar Run' heeft alles wat een sterk nummer moet bezitten, namelijk een krachtige en opwindende groove, een krachtige stem, heerlijk gitaar en toetsenwerk, een sterk en catchy refrein en een positieve boodschap. De boodschap van Eliza is dat je nooit kan krijgen wat je wil, als je nooit durft te proberen. Mike Puwal schittert op gitaar en het wervelende toetsenwerk van Eliza is van uitstekende makelij.

 

 

 

 

 

 

 

De titeltrack 'Black Crow Moan' is een soulvol duet tussen Eliza Neals en Joe Louis Walker. Naar mijn gevoel schreef Eliza dit nummer tijdens de lockdown periode van de Corona pandemie, want isolement, eenzaamheid en wanhoop komen duidelijk aan bod in deze prachtige ballade. Gelukkig is ze ook zeker van een goede afloop. De intense en gevoelvolle gitaar solo van Joe Louis Walker versterkt de gevoelens van eenzaamheid en wanhoop nog meer. Gastmuzikant Derek St. Holmes, bekend van zijn werk met Ted Nugent, komt Eliza de drie laatste nummers instrumentaal bijstaan. Hij begint in de liefdesballade 'Never Stray', waarin we een zachtere Eliza Neals horen. Op piano helpt Eliza de melodie van het nummer dragen en Derek St. Holmes zet de kers op de taart met een prachtige, melodieuze gitaar solo. De enige cover op het album is 'Ball And Chain' van Big Mama Thornton. De versie van Janis Joplin die er een wereldhit mee had is misschien beter bekend bij het grote publiek. De versie van Eliza is trager dan de originele versie. Het is vooral het zinderend en vingervlug snarenwerk van gitarist Derek St. Holmes die het nummer de hoogte instuwt. Het album sluit af met de onvervalste rocker 'Hey, Take Your Pants Off'. Dit is een kanjer die tijdens de live concerten zeker voor de nodige animo zal zorgen. Hopelijk nemen de fans van Eliza deze oproep niet te persoonlijk op. Jerry Fowlkes en bassist Jason Kott zorgen voor de swingende rock groove en gitarist Derek St. Holmes haalt nogmaals fel uit met scheurend gitaarwerk. 'Black crow Moan' is een schitterend album van een uitstekende zangeres. 'Black Crow Moan' is een aanrader voor elke muziekliefhebber. Dit album zou wel eens de grote internationale doorbraak kunnen betekenen voor deze geweldige zangeres. Eliza Neals, onthou haar naam maar. (9/10)

 

 

 

 

Walter Vanheuckelom

 

 

 

01. Don't Judge The Blues

02. Why You Ooglin' Me )

03. The Devil Don't Love You (Feat. Joe Louis Walker)

04. Watch Me Fly

05. River Is Rising

06. Run Sugar Run

07. Black Crow Moan (Feat. Joe Louis Walker)

08. Never Stray (Feat. Derek St. Holmes)

09. Ball And Chain (Feat. Derek St. Holmes)

10. Hey, Take Your Pants Off

 

 

 

Eliza Neals: Zang en backing vocals, Keyboards, Rhodes en Hammond B3 op #2,4,5,6,7,8 en 9

Joe Louis Walker: Gitaar en zang op #3 en 7

Derek St. Holmes: Gitaar op #8,9 en 10

Mike Puwal: Gitaar op #1,2 en 6, Bas op #1 en 2

Howard Glazer: Gitaar op #4 en 5

Chuck Bartels: Bas op #4

Jason Kott: Bas op #6,8,9 en 10

Lenny Bradford: Bas, tambourijn en backing vocals op #3

Jeffrey 'Shakey' Fowlkes: Drums op #6,8,9 en 10

Demarcus Sumter: Drums op #4

Brian Clune: Drums op #1 en 2

John Medeiros: Drums en conga's op #3

Skeeto Valdez: Drums op #5 en 7

John Abraham: Bas op #5 en 7

Bruce Bears: Hammond B3 op #3

Jim Alfredson: Hammond B3 op #4

Valerie Taylor en Kymberli Wright: Backing vocals op #4