ELECTRIC HOLLERS - ELECTRIC HOLLERS

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Electric Hollers is een jong blues/rock trio uit Noord-Nederland. Met hun zware bastonen, donderende drums en psychedelische gitaarsolo’s brengen Inge de Vries, Max Mollema en Tim Birkenholz je de energieke vintage sound van vervlogen tijden. Electric Hollers laat zich inspireren door bands als Led Zeppelin en Ten Years After. Ze brachten in 2018 hun eerste album 'Rise' uit. Dit album leverde lovende recensies en een volle agenda op met als hoogtepunten een finaleplaats op de Dutch Blues Challenge, het voorprogramma van Ten Years After en een show op Waterpop festival. Eind februari 2020 verscheen met 'Electric Hollers' het tweede album van dit energieke trio. Voor het album, waarop de rauwe sound en het live gevoel centraal staan, schreven de bandleden negen originele nummers. Spijtig voor de band was dat er kort na de release van het album de Corona pandemie opdook, waardoor de promotie van 'Electric Hollers' niet in de meest ideale omstandigheden kon gebeuren. Heel wat optredens werden afgelast, waaronder hun optreden op het Graspop Festival in Dessel. Nu de regels rond Corona losser worden, staat de band te trappelen om hun nieuwe album te promoten en staan er al heel wat optredens gepland op hun concertagenda.

 

 

 

 

 

 

Dat het jonge trio positief naar de toekomst kijkt horen we meteen in de opener 'Gonna Be Okay', een nummer met een groot Ten Years After gehalte. Vooral de intro roept herinneringen op aan deze legendarische band. Drummer Max Mollema, met strak en energiek slagwerk, en Inge de Vries, met een diepe beukende baslijn, zorgen voor een rete strakke midtempo rockgroove. Frontman en gitarist Tim Birkenholz haalt meteen erg knap uit met psychedelisch, iets galmend gitaarwerk. Met zijn krachtige en goede stem weet hij het nummer ook nog met veel overtuiging te brengen. Dit smaakt naar meer en we krijgen ook meer met 'Time', dat qua stijl en geluid perfect in het verlengde ligt van de uitstekende opener 'Gonna Be Okay'. De stuwende en beukende groove is hier nog iets feller en geeft het geheel nog een grotere rauwere touch. Gitarist Birkenholz haalt nogmaals fel uit op zijn sixstring en laat merken dat hij zich goed zou thuis gevoeld hebben in de grote psychedelische bluesrock en rock bands van de jaren zestig en zeventig. Bassiste Inge de Vries en drummer Max Mollema zijn de ideale partners in crime voor Tim. Zonder hun ideale basis zou hij niet zo vernietigend kunnen uithalen op de snaren van zijn gitaar. De muziek van Electric Hollers leent zich uitstekend voor langere nummers. Een goed voorbeeld daarvan is de prachtige bluesrock ballade 'Need Some Loving'. Het jonge trio weet elke seconde van deze bijna negen minuten durende intieme ballade boeiend te houden en ze slagen er met verve in om je mee te zuigen in hun verhaal. Met bijna smekende stem vraagt Tim Birkenholz naar een beetje liefde. Ook met zijn gevoelvol bluesy snarenwerk, dat een perfect verlengstuk is van zijn stem, weet Tim die nood aan liefde perfect weer te geven.

 

 

 

 

 

 

Na deze lange, prachtige slowblues lijkt het of er plots veel energie vrijgekomen is die meteen weg wil. Want met de stomende bluesrock boogie 'Self Control' trekken Tim, Inge en Max alle registers open. Met opwindend en energiek slagwerk zorgt drummer Max Mollema voor een opwindende drum beat. Met haar pompende en stuwende baslijn zorgt bassiste Inge de Vries voor een verschroeiende groove. Gitarist Tim Birkenholz heeft voor dit nummer de bottleneck rond zijn vinger geschoven en hij strooit het gehele nummer gretig rond met knappe slide riffs. Hij zet de kers op de taart met een vette en zinderende slide solo. Het gaspedaal blijft stevig ingedrukt voor het stomende 'Going Insane', een headbangende bluesrocker waarin de instrumentale kracht van dit trio volledig tot zijn recht komt. 'Goin' Insane' is het kortste nummer op het album en het raast voorbij als een verwoestende orkaan, die alles op zijn weg verwoest. Dit moet vuurwerk geven tijdens de concerten van Electric Hollers. Met een strakke drumbeat trekt Max Mollema 'No Fool' op gang. Deze lome, maar toch stevige bluesrocker barst pas echt open tijdens het instrumentale gedeelte, waar het een opwindend instrumentaal vraag en antwoord spel wordt tussen de stevige ritme sectie en het spetterend gitaarwerk. Het langste nummer op het album is het bijna elf minuten durende 'I Don't Care'. Het overgrote gedeelte is instrumentaal en dus de ideale gelegenheid voor Tim, Inge en Max om hun instrumentale virtuositeit te etaleren. Ze krijgen hierbij nog hulp van gastmuzikant Harm Bakker op de bluesharp. In deze heerlijke psychedelische jam zitten weer duidelijk Ten Years After invloeden. Naarmate het nummer vordert gaat het ritme met mondjesmaat de hoogte in. De klasse van de vier muzikanten komt hier heel goed tot zijn recht en als muziekliefhebber is het met volle teugen genieten van het scheurende gitaarwerk van Tim, het beukende baswerk van Inge, het strakke slagwerk van Max en het heerlijke blaas en zuigwerk van Harm op de bluesharp.

 

 

 

 

 

 

De knappe bluesrocker 'Better For All' heeft verscheidene ritme en sfeer wisselingen en dat geeft het nummer nog meer cachet. De korte bassolo van Inge de Vries had wat mij betreft best wat langer mogen duren. 'Better For All' heeft een waanzinnig einde, met verschroeiend slag en bas werk van Max en Inge en zinderend en spetterend gitaarwerk van Tim. Het album wordt afgesloten met het zware en donkere 'Dreams That Go Under'. De diep pompende baslijn van Inge zorgt voor een stuwende rock groove. In fel contrast klinken de heldere gitaarklanken van Tim tijdens diens solo. Electric Hollers begonnen hun nieuwe album met 'Gonna Be Okay', toch een positieve opsteker in deze rare tijden. Afsluiten doen ze minder optimistisch met 'Dreams That Go Under'. Met 'Electric Hollers' bewijst dit power trio al het goeds dat over hen gezegd en geschreven wordt. 'Electric Hollers' van Electric Hollers is een meer dan uitstekend heavy bluesrock album. Dit is muziek waarbij je de volumeknop redelijk mag opendraaien, want dan klinkt het nog beter. Naar mijn gevoel is het ook muziek die live nog beter klinkt dan op een CD. Vanaf eind juli gaat de band terug optreden. Op 25 juli staan ze op het podium in De Bosuil te Weert, op 21 augustus in De Neushoorn in Leeuwarden, op 19 september in Taverne Bergen in Bergen, op 26 september in Heyhoef Backstage in Tilburg, op 11 oktober in Gigant te Apeldoorn, op 27 november in VanSlag in Borger en op 4 december in Bibelot te Dordrecht. 'Electric Hollers' is een aanrader voor alle liefhebbers van het iets zwaardere werk. (8,5/10)

 

 

 

 

Walter Vanheuckelom

 

 

 

01. Gonna Be Okay

02. Time

03. Need Some Loving

04. Self Control

05. Goin’ Insane

06. No Fool

07. I Don’t Care

08. Better For All

09. Dreams That Go Under

 

 

 

Tim Birkenholz – Leadzang/gitaar

Inge de Vries – Basgitaar/zang

Max Mollema – Drums/zang