EILEEN ROSE - MUSCLE SHOALS

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Eileen Rose Giadone werd geboren in Saugus, Massachusetts, een voorstad ten noorden van Boston. Saugus was toen een stad met vele eerste en tweede generatie Ierse en Italiaanse immigranten gezinnen. Ook Eileen had een Siciliaanse vader en een Ierse moeder. Ze groeide op in een kroostrijk gezin, waar thuis altijd muziek aanwezig was. Eileen was de tweede jongste van drie broers en zes zussen. Via haar oudere broer leerde ze akoestische gitaar spelen en op haar veertiende schreef Eileen haar eerste eigen nummer en zette ze ook haar eerste stappen als zangeres bij een paar lokale bands. Na haar middelbare school ging ze strafrecht studeren aan de universiteit, maar haar passie voor de muziek was te groot en ze stopte met haar studies. Haar eerste album was een folk album, dat ze samen met haar band Daisy Chain in eigen beheer uitbracht. In 191 verhuisde Eileen naar Londen, waar ze met haar band Fledging een contract tekende bij TVT Records. Bij dat label verscheen een titelloos album, maar daarna ging het label failliet. In het midden van de jaren negentig begon Eileen solo op te treden in Londen. Op één van haar eerste optredens zag Maverick Geoff Travis haar aan het werk en hij was zo onder de indruk dat hij haar meteen een platencontract gaf bij het legendarische Rough Trade label. Daar bracht Eileen in 2000 het schitterende album 'Shine Like It Does' en in 2002 'Long Shot Novena' uit. Beide albums kregen van de pers lovende woorden. In 2003 trok Eileen terug naar Boston, USA. Ze leerde zichzelf piano spelen en bracht het album 'Come The Storm' uit. In 2008 trok ze naar Detroit, waar ze het album 'At Our Tables' opnam. Critici prezen 'At Our Tables' als haar beste werk op dat moment. Eileen toerde inmiddels regelmatig door Europa met haar band The Holy Wreck en had haar trouwe schare fans uitgebreid naar Italië, Duitsland en Nederland. Op aanraden van haar platenfirma verhuisde Eileen naar Nashville, waar ze in 2009 samen met haar band The Holy Wreck het album 'Luna Turista' opnam. In die periode begon Eileen een werkrelatie met gitaar virtuoos en Holy Wreck gitarist Rich Gilbert. Met Rich als producer en steunpilaar bracht Eileen in 2017 het album 'Be Many Gone' uit. Eileen is niet alleen muzikante, maar ook schrijfster. In 2019 bracht ze twee romans uit. Op elf mei verschijnt haar nieuwe album 'Muscle Shoals' met daarop maar liefst zeventien songs. Het nieuwe album is verdeeld in twee delen. De 'A Kant' bevat negen nieuwe songs en de 'B Kant' bevat acht van Rose's meest geliefde tracks, opnieuw opgenomen in die buitengewone omgeving. De reden waarom Eileen Rose die acht oudere nummers opnieuw opnam was, omdat ze verliefd werd op het geluid van haar band The Holy Wreck in die studiokamer. 'Muscle Shoals werd opgenomen in de beroemde Muscle Shoals Sound Studio in Alabama en Eileen is ook de producer van het album.

 

 

 

 

 

 

We zullen de volgorde op het album in acht nemen en beginnen met de negen nieuwe nummers. Bij de eerste twee songs heeft Eileen Rose heel goed naar het album 'Cosmo's Factory' van Creedence Clearwater Revival geluisterd. De opener 'She's Gone' is een ballade met een heel hoog 'Long As I Can See The Light' gehalte. De saxofoon is wel vervangen door de gitaar van Rich Gilbert. Zelfs de Yeah Oh Yeah outro vinden we in 'She's Gone' terug. Het doet trouwens niets af aan de klasse van het nummer en de prachtige stem van Eileen. 'He's So Red', het tweede nummer heeft dan weer een hoog 'Run Through The Jungle' gehalte. Het ritme van 'He's So Red' is wel iets hoger, maar de dreigende en broeierige swamp sound is wel uitdrukkelijk aanwezig. De King Crimson cover 'Matte Kudasai' wordt in de versie van Eileen Rose & The Holy Wreck een ingetogen en dromerige ballade, waarin de sferische Pedalsteel geluiden van Rich Gilbert doen terugdenken aan de wereldhit 'Albatross' van Freetwood Mac. Na de ingetogenheid volgt er een explosie met de uitbundige rocker 'Get Up', waarin Rich Gilbert weer schittert met een paar uitstekende, vingervlugge snarensolo's. Ook de knappe pulserende baslijn van Chris Maclachlan kan me bekoren en het catchy meezing refrein zal door de fans ongetwijfeld luidkeels meegezongen worden tijdens de concerten van Eileen Rose. In de emotionele, meeslepende ballade 'Am I Really So Bad' stelt de zangeres zichzelf in vraag. De fiddle van Joshua Hedley past perfect bij dit nummer. Eileen blijft rocken en swingen in het aantrekkelijke 'A Little Too Loud', waarin gitarist Rich Gilbert nogmaals zijn klasse toont. Het laatste nummer van de zogezegde 'A Kant' is de traditional 'The Auld Triangle', dat door Eileen Rose a capella gezongen wordt. Ze draagt deze traditional op aan haar moeder Edna en aan al de Maguire Sisters.

 

 

 

 

 

 

 

We komen nu bij de acht oudere favorieten van Eileen. Omdat ze zo goed klonken in de Muscle Shoals Sound Studio kregen ze een laagje verf. Het eerste is het bijna zes minuten durende 'Shining'. Het heeft een prachtige, sobere intro met alleen de stem van Eileen en de gitaar van Rich Gilbert. Het nummer heeft een knappe en geduldige opbouw en barst pas helemaal open tijdens en na de verschroeiende snarensolo van Rich. Met 'Walk The Jetty' keert Eileen terug naar het jaar 2000 en het album 'Shine Like It Does'. Wie van Melissa Etheridge houdt zal met deze sterke midtempo rocker zeker aan zijn trekken komen. De volle, krachtige stem van Eileen en de psychedelische gitaar solo zijn ook in dit nummer de blikvangers. Eileen begint de ballade 'Good Man' op de mondharmonica. Eileen zingt het nummer met veel emotie en ook haar mondharmonica solo past perfect in deze meeslepende ballade. Rich Gilbert is het gehele nummer uitstekend en uitdrukkelijk aanwezig met zijn gevoelvolle Lapsteel riffs. Deze Bob Dylan achtige ballade is voor mij één van de hoogtepunten op het album. 'Trying To Lose You' is een vloeiende en radiovriendelijke rocker. Een ander pareltje is het melodieuze 'Stagger Home', waarin een Joshua Hedley de sound kleurt met zijn fantastisch mooie viool klanken. 'Queen Of The Fake Smile' is een ietwat monotone uptempo country rocksong. 'Old Time Reckoning' is een duet tussen Eileen en Joshua Hedley. Eileen neemt de stroves voor haar rekening en het melodieus refrein zingen ze samen. Joshua is niet alleen vocaal sterk aanwezig in dit nummer ook op de fiddle speelt hij weer een hoofdrol. Het album wordt afgesloten met 'Sad Ride Home', een song uit het album 'Bones'. In dit trieste lied etaleert Rich Gilbert nogmaals zijn klasse als gitarist met een sterke steeds weerkerende gitaar riff en een prachtige snaren solo. 'Muscle Shoals' van Eileen Rose is een aangenaam en gevarieerd album van een zangeres met een prachtige volle stem. Het is muziek die een breed publiek aanspreekt. Eileen Rose was in de wolken met het geluid in de Muscle Shoals Sound Studio en dat kan ik alleen maar beamen. (7/10)

 

 

 

 

Walter Vanheuckelom 

 

 

 

01. She’s Gone

02. He’s So Red

03. Matte Kudasai

04. Get Up

05. Am I Really So Bad

06. On Shady Hill

07. A Little Too Loud

08. Hush, Shhh

09. The Auld Triangle

10. Shining

11. Walk The Jetty

12. Good Man

13. Trying To Lose You

14. Stagger Home

15. Queen Of The Fake Smile

16. Old Time Reckoning

17. Sad Ride Home

 

 

Eileen Rose - Zang, gitaar, Wurlitzer en mondharmonica

Rich Gilbert - Gitaar en Pedal Steel gitaar

Chris Maclachlan - Bas

Steve Latanation - Drums

Joshua Hedley - Fiddle en background vocals

Norma Giadone - Background vocals en handclaps