DUDLEY TAFT – LIVE IN EUROPE

http://www.dudleytaft.com/

https://www.facebook.com/DudleyTaftFanPage/

Een paar jaar geleden leerde ik Dudley Taft kennen dankzij zijn uitstekende tweede album 'Deep Deep Blue'. Hij trad toen ook op in de Spirit Of 66 in Verviers en gaf daar een heel gaaf concert. Een nieuwkomer kan je Dudley moeilijk noemen, hij werd geboren in 1966 in Washington DC, maar groeide op in de Midwest van de USA. In dat deel van het land leerde Taft de waarden van vriendschap, respect en ontdekte hij ook de roots blues. In zijn jonge jaren ging Dudley vooral experimenteren met hard rock muziek. Al tijdens de middelbare school had hij zijn eigen bandje, namelijk Space Antilope. In de jaren negentig ging hij de Sweetwater vervoegen, een band uit Seattle. Met deze band nam hij ook twee albums op en met 'Vintage Eyes' had de band zelfs een hitje. In 2006 besloot Dudley om een eigen bluesrock band op te richten. In 2010 verscheen zijn debuutalbum 'Left For Dead' dat redelijk wat succes kende en Dudley toen ook al naar Europa bracht. In 2013 verscheen de uitstekende opvolger 'Deep Deep Blue' en een jaar later 'Screaming In The Wind' waarvoor Dudley, naar gewoonte de meeste nummers weer zelf schreef. Dudley Taft is naast blues rocker ook een denkend mens met heel wat branie. Hij is een gevoelige en doordachte songwriter. In zijn muziek hoor je delta wortels vermengt met Seattle grunge en dat kan je goed te horen op zijn albums. Dudley is een bezige bij en ook in 2014 verscheen er een nieuw album met de titel ‘Screaming In The Wind’ en verleden jaar was er het erg goede ‘Skin And Bones’. In het voorjaar van 2015 was de band opnieuw in Europa en het is tijdens die tour dat er opnames gemaakt zijn voor de live cd ‘Live In Europe’. De opnames komen van verschillende locaties in Nederland en Polen. ‘Live In Europe’ telt dertien nummers. Op het album wordt Dudley bijgestaan door zijn vaste begeleidingsband met John Kessler op de basgitaar en Carl Martin op drums en Eric Robert op de keyboards.

Het album opent met het schitterende ‘Skin And Bones’, de titelsong van Dudley Taft zijn recentste studio album. Een bonkende basdrum gevolgd door een spetterende gitaar riff trekken dit nummer op gang. Vette bluesrock met een scheutje voodoo, die gekruid wordt met splijtend gitaarwerk. ‘Live In Europe’ is een mix van eigen werk en covers en dat merken we al dadelijk met ‘Meet Me In The Morning’ dat door Bob Dylan geschreven werd. Dudley heeft van deze song een geweldig sterke rocker gemaakt met erg sterk gitaar werk. Ook de ritme sectie levert prima werk met drummer Carl Martin en power bassist John Kessler. De Italiaanse toetsenist Eric Robert laat hier al de eerste flarden van zijn klasse horen. Ooit wilde Dudley beginnen met een ZZ Top Tribute band en dat de liefde voor de muziek van de Gibbon broertjes er nog steeds is, horen we in ‘I Heard It On The X’. Tijdens ‘Broken Down’ stelt Taft zijn muzikanten en mogen ze ook even solo in de spotlight. In de volgende Skip James cover horen we duidelijk heerlijke Led Zeppelin invloeden. De originele versie van ‘Hard Time Killing Floor Blues’ is bijna niet meer te herkennen. John Kessler is groots op zijn bas en Taft klinkt heel intens en haalt erg fel uit op zijn six string. Dit is een echt pareltje. Een album van Dudley Taft zonder een cover van Freddie King bestaat niet, want Freddie is het grootste voorbeeld voor Dudley. Maar Dudley zou Dudley niet zijn moest hij het gewoon coveren. ‘Pack It Up’ kreeg een echt Taft jasje aangemeten. Het begon rustig met een Hammond, dat subtiel maar knap aanwezig is, toch barst het nummer echt open wanneer de frontman echt waanzinnig tekeer gaat op de gitaar. Na zoveel geweld is een rustpunt zeker op zijn plaats en hoe kan dat beter dan met het wondermooie door Warren Haynes geschreven ‘If Heartaches Were Nickels’. Joe Bonamassa maakte het nummer bij het grote publiek bekend, maar de versie van Taft en zijn jongens is een pareltje.

Na het rustigere nummer er terug vol gas tegen aan en dat mogen we wel letterlijk nemen met de rocker ‘Red Line’. Bassist John Kessler en drummer Carl Martin tonen nogmaals hun klasse en rollen zo het tapijt uit voor de vlijmscherpe solo van hun frontman. Met ‘Long Way Down’ gaat de band terug naar hun debuut album. Dit nummer straalt erg veel kracht uit en steekt instrumentaal erg knap ineen. Tekst en muziek vormen één prachtig geheel. Van het jazzy blues nummer 'Drowning On Dry Land’ van Albert King heeft Taft een stevige blues song van gemaakt, alleen in het instrumentale gedeelte wanneer John Kessler met zijn bas gitaar, Eric Robert op de piano begeleid komt even dat zachtere sfeertje van de originele versie terug. Van de ene King naar de andere King is maar één nummer op dit live album. Taft gaf Freddie King zijn ‘Palace Of The King’ nieuw leven. Veel steviger met splijtende gitaar riffs a la Hendrix en een plukkende John Kessler zorgt voor de knappe baslijn. De toegift is nog zo een kanjer van een cover met 'Oh Well' van superband Fleetwood Mac. Dudley Taft breit er nog een machtig vervolg aan met een Led Zeppelin jam, wat kan een muziekminnend mens nog meer wensen? ‘Deze Live In Europe’ is een uitstekend album geworden. Dudley Taft is binnenkort weer op tournee in Europa, spijtig genoeg niet in België. Op 24 juni is hij te gast in Café Ut Babbelaertje in Middelburg, op 25 juni in WPC Nederland 3 in Wateringen, op 26 juni in De Taverne in Bergen, op 15 juli in de JB Studio in Almelo, op 16 juli in Café Calluna in Ommen, op 17 juli in Muziekcafé Salerno in Oosterhout en op 22 juli op Podium Gorcum in Gorinchem. Als je de kans hebt moet je zeker gaan naar deze erg goede en sympathieke band. (8,5/10)

Walter Vanheuckelom