DEWOLFF – LIVE & OUTTA SIGHT II

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

DeWolff is een psychedelische rockband uit het diepe zuiden van Nederland, opgericht in 2007 door de broers Pablo & Luka van de Poel en Robin Piso. Toen hun psychedelische maar ook hard rockende, gelijknamige EP in 2008 werd uitgebracht, veroverde het onmiddellijk de harten van liefhebbers van rockmuziek in heel Nederland en in december 2008 speelde de band hun eerste show in Paradiso, een legendarische locatie in Amsterdam. De release van hun debuutalbum 'Strange Fruits and Undiscovered Plants' uit 2009 werd gevolgd door een succesvolle tournee door Nederland en Duitsland. In 2010, de bandleden waren toen nog maar 15, 18 en 19 jaar oud, speelde DeWolff voor een publiek van 10.000 mensen op Pinkpop, het oudste muziekfestival van Europa. Eind 2010 nam DeWolff hun tweede album 'Orchards/ Lupin' op. Deze plaat werd uitgebracht in januari 2011 en bereikte meteen plaats elf in de Nederlandse album charts, een enorme prestatie voor een jonge alternatieve rockband in het hedendaagse muziekklimaat. De tour die volgde op de release van 'Orchards/ Lupin' was volledig uitverkocht en in augustus 2011 speelde DeWolff voor een publiek van 15.000 mensen op het Hongaarse Sziget festival en voor 30.000 mensen op het Nederlandse Lowland festival. Een filmploeg had de band gevolgd vanaf de release van hun debuutalbum tot het optreden van Sziget en in mei 2012 ging de resulterende documentaire 'DeWolff' in première op het Amsterdam International Documentary Festival. Een maand later werd het derde studioalbum 'DeWolff IV' uitgebracht. Naast enkele geëlektrocuteerde, hard rockende deuntjes, bevatte dit album ook een rockopera van twintig minuten. De live reputatie van DeWolff werd steeds groter en dankzij hun zeer energieke concerten mochten ze spelen in Frankrijk, Zwitserland, Italië, Spanje en Australië. Op zoek naar de sexy Southern Swagger om gehoord te worden op de oude Southern Rock en soul platen die inmiddels een grote invloed hadden op het nieuwe materiaal van DeWolff, reisde de band begin 2014 naar Valdosta, Georgia om hun volgende album op te nemen met de Grammy Award winnende producer Mark Neill. Het album 'Grand Southern Electric' klinkt als een klassieker. Voor hun recentste studio album trok DeWolff zich in de zomer van 2017 terug in hun eigen analoge Electrosaurus Southern Sound Studio in Utrecht, met als resultaat het schitterende album 'Thrust' dat op 4 mei 2018 verscheen. Met dat album won DeWolff de prestigieuze Nederlandse Edison Award voor Beste Rock Album. Negen maanden na het verschijnen van 'Thrust' had de band meer dan honderd concerten gespeeld in dertien landen.

 

 

 

 

 

 

Het nieuwe live album 'Live & Outta Sight II' werd opgenomen tijdens hun Nederlandse tournee 2018/2019 tijdens het DeWolff Fest in Tivoli in Utrecht waar bijna 2000 fans aanwezig waren, maar ook in het Luxor Theater in Arnhem, in het Paard Van Troje in Den Haag en in EM2 in Groningen werd er opgenomen. De helft van de nummers op 'Live & Outta Sight II' komen uit het album 'Thrust', maar dat wil niet zeggen dat die songs hetzelfde klinken. Als Pablo en Luka van de Poel en Robin Piso op het podium staan weet je dat de songs regelmatig anders klinken, soms zijn het maar kleine subtiele veranderingen, soms neemt het ook grotere vormen aan en draait het uit op een soort jam. 'Thrust' mag dan al een uitstekend album zijn, DeWolff is voor mij nog steeds op zijn best als ze live op een podium staan. Het album opent met heel wat psychedelische geluiden, die de intro verzorgen voor de sterke midtempo rocker 'Big Talk', waarin de band het politieke klimaat belicht. 'Big Talk' is een krachtige opener met muzikale invloeden uit de jaren zeventig. Luka van de Poel domineert het nummer met imponerend slagwerk. 'Big Talk' heeft een paar schitterende sfeer en ritme wisselingen. Vooral de ritme vertraging in het laatste gedeelte van het nummer, wanneer het trio wat gaat experimenteren is erg knap. Robin Piso trekt 'Sugar Moon' op gang, waarna de gitaar van Pablo met kronkelige riffs zijn intrede doet. Ook hier weer zijn de jaren zeventig niet ver weg. Je kan 'Sugar Moon' misschien nog het best omschrijven als een perfecte mix van The Doors en Cream. Het trio weet ook het publiek te bespelen en te betrekken door ze het catchy refrein te laten meezingen. Hoewel het nog maar het tweede nummer van het concert is, staat het publiek al duidelijk en zeer enthousiast achter de band. Het epische, meer dan acht minuten durende, bluesy 'Medicine Man' is voor mij het hoogtepunt op het album. Pablo zingt het nummer met erg veel gevoel en emotie. De uitstekende gitaar solo's van Pablo zijn heel gevarieerd maar blijven steeds ten dienste van de melodie en de song. In deze soulvolle blues ballade haalt toetsenist Robin Piso fenomenaal uit op zijn zwart witte klavieren en roept hij herinneringen op aan de grote Jon Lord van Deep Purple.

 

 

 

 

 

 

 

DeWolff snijdt ook moeilijke thema's aan zoals gokken en de dood in 'Tombstone Child'. Vroeger werden de songs geschreven vanuit een voorbedacht concept, maar nu laten de jongens zich leiden door wat hun muzikaal ingegeven wordt en deze manier van werken geeft DeWolff ook meer creatieve vrijheid. 'Tombstone Child' is een Southern rock nummer waarin de jongens prachtige harmonieën laten horen. Het heeft een heerlijke groove en gitarist Pablo van de Poel schittert nogmaals op de gitaar. Ook hier is het weer genieten van de prachtige sfeerwisselingen en muziek die van heel luid en stevig naar heel zacht en intiem gaat. In 'California Burning', dat een stomende rock intro heeft, belicht DeWolff de luidruchtige maatschappij van tegenwoordig. Robin Piso weet met verschroeiende riffs op de toetsen dat gevoel nog te versterken. Het contrast tussen het verschroeiend refrein en de rustige melodieuze strofen is enorm. 'California Burning' herbergt weer heel wat late sixties en seventies invloeden. In het meer dan tien minuten durende 'Deciet & Woo', dat een aanklacht is tegen de hedendaagse sociale en politieke kwesties, is er veel plaats voor improvisatie en dat pakken de jongens erg knap aan. Het nummer werd geschreven op de dag van de inauguratie van Donald Trump. 'Deceit & Woo' vertelt bijna letterlijk het leven van Trump, want ook hier gaat het over een zakenman die het tot President schopt. En net als Trump schopt en schoffeert de man in de song dat het lust is. Pablo van de Poel gaat ziedend tekeer op zijn gitaar en dat leidt tot verwoestend gitaarwerk. Drummer Luka van de Poel schittert met uitstekend en gevarieerd slagwerk. Hij zet zelf de kers op de taart met een energieke en imponerende drumsolo. Met 'Share To Ride' krijgen we weer een harmonieuze Southern rocker, met toetsenvirtuoos Robin Piso in de hoofdrol. Met meer dan elf minuten is 'Tired Of Loving You' het langste nummer op het album. Het heeft een lang uitgesponnen intro die aan de glorieperiode van Deep Purple doet denken. Ook de beklijvende snarensolo van Pablo zou van Ritchie Blackmore of Eric Clapton kunnen zijn. Niet alleen Pablo van de Poel etaleert zijn instrumentale klasse, want even later neemt Robin Piso grandioos over met een fenomenale toetsensolo. 'Tired Of Loving You' is een geweldige mix van blues en prog rock.

 

 

 

 

 

 

 

Het buitenbeentje op dit live album is het heel melodieuze 'Outta Step & Ill At Ease' en dat komt omdat deze song geschreven werd door Pablo van de Poel, terwijl de andere songs door de band geschreven zijn. Dit is voor mij zowel instrumentaal als vocaal, het beste nummer op het album. De geweldige gitaar solo raakt je tot in de kleinste vezels van je lichaam en zijn stem is gemaakt om dit soort songs te zingen. De vrouwelijke backing vocals zorgen voor de perfecte finishing touch. De rocker 'Double Crossing Man' heeft duidelijke Black Keys invloeden. Het heeft een sterk en catchy refrein en instrumentaal is het genieten van de wervelende toetsensolo van Robin Piso. DeWolff sluit het live album 'Live & Outta Sight II' af met de rocker 'Love Dimension'. Ook hier zijn er verscheidene ritme en sfeerwisselingen, die zo kenmerkend zijn voor de muziek die deze Nederlandse rockband brengt, aanwezig. Luka van de Poel zorgt met opwindend en energiek slagwerk voor de heerlijke groove en toetsenist Robin Piso levert nogmaals waanzinnig toetsenwerk af. Halfweg dit bijna tien minuten durende nummer komen de backing zangeressen het vuur nog wat aanwakkeren en even later gooit Pablo van de Poel alle registers open met een zinderende en scheurende snarensolo. Vanaf dat moment wordt de muziek alleen maar feller en heviger tot aan het definitieve einde. Je hoeft alleen maar naar de reactie van het publiek te luisteren om te weten dat 'Live & Outta Sight II' van DeWolff een prima live album is. Wie van stevige rock met een vintage kantje houdt moet het album zeker aanschaffen. Ook een concert van DeWolff is steeds meer dan de moeite waard. Op 15 juni staan ze op Retie Rockt in Retie (B), op 22 juni op Les Fiestas Du Rock in Flemalle (B), op 11 augustus op De Fonnefeesten in Lokeren (B) en op 23 augustus op het Gevarenwinkel Festival in Herselt. Ook in Nederland heeft de band heel wat optredens, zo staan ze op 25 juni in Tivoli Vredenburg in Utrecht, op 29 op Parkcity in Heerlen, op 13 juli op het Wildeburg Festival in Kraggenburg en op 21 juli op Het Zwarte Cross Festival in Lichtenvoorde. (8,5/10)

 

 

 

 

Walter Vanheuckelom

 

 

 

Big Talk

Sugar Moon

Medicine

Tombstone Child

California Burning

Deceit & Woo

Share The Ride

Tired Of Loving You

Outta Step & Ill At Ease

Double Crossing Man

Love Dimension

 

Pablo van de Poel: gitaar, zang

Luka van de Poel: drums, zang

Robin Piso: Hammond orgel, zang