DEBRA POWER – THAT'S HOW I ROLL

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

De Canadese pianiste, zangeres en songwriter Debra Power groeide op met Bigband muziek, omdat haar vader bandleider was bij een bigband. Aangemoedigd door haar ouders studeerde Debra piano in haar jeugd. Op de middelbare school vormde ze haar eerste band, een meidengroep die op lokale concerten en locaties speelde. Daarna vertrok ze om muziek te studeren aan de Memorial University van Newfoundland. In deze periode startte ze ook haar professionele carrière, waar ze begon met het carven van haar brede vaardigheden en ervaring opdeed in R&B en rock & roll bands tijdens een tournee door Oost-Canada. Debra verhuisde eind jaren tachtig naar Alberta en breidde haar repertoire verder uit in countrybands en op optredens op locaties als de Calgary Stampede. Ze is een vaste waarde geworden in de clubscene van Calgary en is een prominent performer geweest op het Calgary International Blues Festival en het Calgary Midwinter Bluesfest. Als vertegenwoordiger van Southern Alberta in de Solo/ Duo categorie op het prestigieus International Blues Challenge  Festival in Memphis, Tennessee 2016 en 2017, haalde Debra tweemaal de halve finale. Ze won de CBMA Award voor Keyboard Player of the Year in 2014 en de Award voor Blues Album van het Jaar bij de inaugurele YYC Music Awards in 2016. Ze ontving nominaties voor Blues Artist of the Year bij de WCMA's (2016) en voor Beste Nieuwe Artiest bij de Maple Blues Awards (2017). In 2016 verscheen haar debuutalbum 'Even Redheads Get The Blues'. Het album kreeg lovende recensies en heel wat airplay in Noord Amerika en Europa. In mei van dit jaar verscheen de opvolger 'That's How I Roll', met daarop twaalf originele, zelf geschreven nummers.

 

 

 

 

 

Debra opent met de boogie bluesrocker 'All Night Playing The Blues', een erg dansbaar nummer waarin we ook te weten komen welke haar grote muzikale voorbeelden zijn. Debra is niet alleen aanwezig met haar stem in dit swingend nummer, ook op de piano laat de Canadese horen dat ze over goede en snelle vingers beschikt. Bassist Chris Byrne zorgt met een knappe lopende baslijn voor de swingende groove. Er zit een aangenaam ruisje op de stem van Debra en dat geeft haar stem nog meer cachet. In het swingende 'Takin' The High Road' vertelt Debra ons hoe ze haar leven leidt. Het begin en het einde van het nummer hebben een grote gospel vibe. Debra zingt de slome blues ballade 'Blue Tears' met veel passie en emotie. Dit jazzy getinte nummer heeft een groot vintage gehalte en doet ons terugdenken aan muziek uit de eerste helft van de vorige eeuw. Instrumentaal is het vooral genieten van het heerlijke pianowerk van Petra en de jazzy trompet klanken van Ian David Hartley. Daarna gaat het tempo weer vlot de hoogte in voor de vloeiende titeltrack 'That's How I Roll', dat weer met veel overtuiging gezongen wordt door Debra Power. De piano is opnieuw sterk aanwezig , net als de uitstekende blazerssectie met Mike Clark op tenor sax, Ian David Hartley op trompet en Pat Belliveau op bariton sax. Tim Williams kruidt 'That's How I Roll' met knap slidewerk op de gitaar. New Orleans funk krijgen we in 'Last Time I'm Lovin'You', een heerlijk duet duet tussen Debra en Jack Semple, die ook de lead gitaar voor zijn rekening neemt. Het heerlijke samenspel tussen Debra's piano en het Hammond van Mike F. Little geeft het nummer nog een extra touch. Volgens Debra kunnen veel problemen in deze wereld opgelost worden door liefde. Dat zingt ze althans in het bluesy ' If We Haven't Got Love', waarin gitarist Joey Landreth, frontman van de bekende band The Bros Landreth, zorgt voor het uitstekende slide werk.

 

 

 

 

 

 

'Don't Ever Leave Me' is een piano gedreven liefdesballade, waarin Debra haar geliefde smeekt om haar nooit in de steek te laten. De stem van Debra krijgt hier alleen begeleiding van haar piano en het Hammond van Mike F. Little. Op het album staan er en paar prachtige rockers en ook 'I'm Coming Around' is uitstekend geschikt om die stramme benen los te gooien. 'I'm Coming Around' is een vrolijke song over terug thuiskomen en het weerzien met bekende en vertrouwde gezichten. Debra Power etaleert haar klasse op de piano met subliem en frivool toetsenwerk en de jonge Joey Landreth laat weer flitsen van zijn talent horen met een erg knappe gruizige slide solo. De piano van Debra en het Hammond van Mike F. Little spelen de instrumentale hoofdrol in het vloeiende 'My Grateful Song'. Met een prachtige bariton sax solo trekt Pat Belliveau de melodieuze en meeslepende liefdesballade 'Let Me Love You Tonight' op gang. Debra Power weet dit gevoelvolle nummer op een uitstekende en overtuigende wijze te zingen en gitarist Russell Broom weet met een erg gepaste snarensolo het nummer nog een extra instrumentale touch te geven. In het New Orleans georiënteerde 'Please Forgive Me Blues' is het niet Debra die om vergiffenis vraagt. Ze zingt in goed verstaanbare taal dat ze overtuigd is dat de man in kwestie vlug zal terug komen. Het barrelhouse pianowerk van Debra is weer erg genietbaar en ze zet zelf de kroon op het werk met een prachtige piano solo. De Canadese sluit haar album af met het donkere en rauwe 'Side On Sue'. Een geweldige Steve Pineo en Joey Landreth geven de woorden van Debra nog wat meer kracht. Steve Pineo doet dat met gruizig en huilend zuig en blaaswerk op de bluesharp en Joey Landreth met rauw en beklijvend slidewerk op zijn sixstring. 'Side On Sue' heeft een heel verrassend einde. Topnummer. 'That's How I Roll' van Debra Power is een uitstekend en gevarieerd album. De Canadese zangeres/ pianiste laat zowel vocaal als instrumentaal een prima indruk na. Bovendien heeft ze zich weten te omringen met fantastische muzikanten. Wie Debra Power nog niet kent raad ik aan om ze toch eens op te zoeken op YouTube.(7,5/10)

 

 

 

Walter Vanheuckelom

 

 

 

01. All Night Playing The Blues

02. Talkin' The High Road

03. Blue Tears

04. That's How I Roll

05. Last Time I'm Lovin' You

06. If We Haven't Got Love

07. Don't Ever Leave Me

08. I'm Comin' Around

09. My Grateful Song

10. Let Me Love You Tonight

11. Please Forgive Me Blues

12. Side On Sue

 

 

 

Debra Power: vocs, Grand piano

Mike F. Little: Hammond (5-7,9)

Russell Broom: lead guitar (2,10), rhythm guitar (1-2,4-10,12)

Chris Byrne: bass (1-2,4-10,12)

Lyle Molzan: drums (1-2,5-8,10,12)

Kelly Kruse: drums (3,4,9)

Tim Williams: slide guitar (4)

Jack Semple: vocs & lead guitar (5)

Joey Landreth: slide guitar (6,8,12)

Chris Brzezicki: upright bass (3)

Steve Pineo: harmonica (12)

Ann Vriend: b-vocs (2)

Mike Clark: tenor sax (4)

Ian David Hartley: trumpet (3,4)

Pat Belliveau: baritone sax (2,4,10) /

Takin the High Road Choir: Cindy McLead, Elsie Osborne & Katie August McCullough