DAVID GOGO - VICKSBURG CALL

 

http://www.davidgogo.com/

 

https://www.facebook.com/DavidGogoBlues/

 

 

David Gogo is een Canadese blues gitarist die geboren werd in Nanaimo, Brits Columbia op 18 maart 1969. Na eerst wat op een ukelele gespeeld te hebben, kreeg hij een gitaar toen hij vijf jaar was. Op zijn zestiende werd hij professioneel muzikant en hij richtte de band The Persuaders op. Met deze band mocht hij openen voor grote namen als Johnny Winter, Buddy Guy en Albert Collins. Na een Europese tour als support act van The Thunderbirds mocht David een solo deal tekenen bij EMI Records. Zijn debuut album 'David Gogo' uit 1994 kende heel wat succes, maar werd door problemen bij EMI niet uitgebracht in de USA. Omdat David meer de blues, bluesrock richting uit wilde vertrok hij bij EMI en tekende hij een contract bij Cordova Bay Records. Daar verscheen in 1999 het live album 'Dine Under The Stars', dat werd opgenomen in het Queen's Hotel in Nanaimo en het akoestische studio album 'Bare Bones'. De grooves van David, vermengd met een mix van blues en rock is de basis van de muziek die David nog steeds maakt. Hij heeft al een aantal Canadese blues onderscheidingen gewonnen, waaronder vijf JUNO nominaties, een CBC Saturday Night Blues Award, een West Canadese Music Award en meerdere Maple Blues Awards. 'Vicksburg Call' is al het vijftiende album van David. Het album bevat tien nummers en de helft daarvan werden door David zelf geschreven. David Gogo zijn warme, gekruide zang en zijn buitengewone virtuoze talent op de gitaar, zijn samen met de emoties die te vinden zijn op het album, een combinatie die vele luisteraars zal aanspreken.

 

David Gogo opent dadelijk stevig met 'Cuts Me To The Bone'. Strakke rockende blues en een dreunende ritme sectie, met Bill Hicks op drums en Jay Stevens op bas. David zelf wrijft met de bottleneck de snaren van zijn gitaar warm met voortreffelijk smoky slide werk. In de Texas shuffle wordt het enorm sterke gitaarwerk verder gezet. Gogo krijgt hier bovendien versterking van Kim Simmonds van Savoy Brown. Met hun beiden zorgen ze voor erg meeslepende en ijzersterke gitaar riffs. De cover 'The Loner' van landgenoot Neil Young heeft duidelijk andere arrangementen en David heeft duidelijk gekozen voor een stevigere rock aanpak met vervormde gitaren die de sound nog wat ruiger maken. David Gogo kan ook bekoren als hij de rustige blues weg opgaat. Luister maar naar 'There's A hole' waarin David met zijn resonator knappe riffjes speelt, maar waar de hoofdrol is weg gelegd voor de heerlijk klagende en jammerende geluiden van de bluesharp. Prachtig zuig en blaaswerk van Shawn Hall, de helft van The Harpoonist And The Axe Murderer, een blues duo uit Vancouver. Van de Stephen Stills cover 'Jet Set' heeft David een echt pareltje gemaakt met zware bas groove en verschroeiende vlijmscherpe gitaar riffs . Het mooie iets meer subtiele werk van Rick Hopkins op het Hammond is ook niet te versmaden.

 

 

'What's Not To Like' is een energieke rocker met heerlijke gitaar. De meer dan zes minuten durende gevoelige ballade 'Our Last Goodbye' begint akoestisch. Later komen ook de andere instrumenten aan de beurt in de song die gaat over herinneringen aan de laatste zomer met zijn vrouw. De solo op de elektrische gitaar en de riffjes even later zijn, net als van de stemmen van de backing zangeressen Shelley Beeston en Jona Kristinsson, om van te snoepen. De vonken spatten van de titelsong 'Vicksburg Call'. In deze bluesrocker is David in Louisiana aan het wachten op een telefoontje uit Vicksburg, van een dame die indruk op hem heeft gemaakt. De frustraties van het wachten zijn duidelijk te horen in de spijtende gitaar riffs. Met 'Coulda, Shoulda, Woulda' slingert David ons een paar decennia terug in de tijd, toen de rock'n roll van Chuck Berry nog hoogtij vierde. Jay Stevens laat zich opmerken met zijn knappe baslijnen. David Gogo sluit zijn album 'Vicksburg Call', dat voor het grootste deel gaat over relaties af met een verrassende blues ballade. Hij koos er voor om het Annie Lennox nummer 'Why' te bewerken en het een bluesy jasje te geven. Op de manier waarop David 'Why' zingt, klinkt het als oprechte spijt over hoe de relatie is mis gelopen. Het ontroerende en ingetogen werk van Rick Hopkins op het Hammond geeft het nummer een extra dimensie. Wondermooie song. De conclusie is dat David Gogo met 'Vicksburg Call' weer een prima album gemaakt heeft, waarin verschillende stijlen aan bod komen. David bewijst op dit album nogmaals zijn talent als erg begaafde gitarist en laat zich weer omringen door prima muzikanten. (8,5/10)

 

Walter Vanheuckelom