DAN PATLANSKY - INTROVERTIGO

 

http://danpatlansky.com/

 

https://www.facebook.com/danpatlanskymusic

 

 

In Zuid- Afrika is Dan Patlansky al een legende en het zal niet lang meer duren of de rest van de wereld valt ook voor deze fenomenale gitarist en songschrijver. Deze muzikant heeft dezelfde muze als wijlen Jimi Hendrix en Stevie Ray Vaughan. De tweeëndertig jarige Dan is in iets meer dan tien jaar uitgegroeid tot de blues artiest van Zuid- Afrika. Hij beschikt over een enorm goede stem en op de gitaar is hij een genie. Fender Guitars sloot zelfs een deal met Dan in 2006 en stelt hem gitaren en versterkers ter beschikking als promotie voor het merk Fender. Sinds zijn debuutalbum 'Standing At The Station' is de carrière van Patlansky steeds maar in stijgende lijn gegaan. In 2004 volgde de super cd 'True Blues'. Later volgden nog 'Real' (2006), 'Move My Soul' (2009), '20 Stones' (2012) en in 2013 het prima akoestische album 'Wooden Thougts'. Door het muziekblad Rolling Stone werd 'Daddy's Old Gun’ verkozen tot één van de beste singles van 2012. Datzelfde jaar werd '20 Stones' door Blues Rock Review verkozen bij de tien beste albums uit 2012. Dat laatste medium noemde Dan Patlansky de artiest om zeker te volgen in 2014. In 2013 deed Dan Patlansky al een kleine poging om Europa te veroveren. Hij deed een mini tour in Duitsland en had ook een optreden in Londen en Denemarken. De Duitse tour was zeer succesvol en in het najaar van 2014 zou Dan terug komen voor een meer uitgebreide tour. In februari 2014 mocht hij voor 64.000 mensen in het FNB Stadium in Johannesburg openen voor Bruce Springsteen. In 2015 verscheen het zevende album 'Dear Silence Thieves' en dat kende behalve in zijn thuisland, ook veel succes in Engeland en de rest in Europa. In de herfst van 2015 werkte Dan samen met Joe Satriani een succesrijke tour door Europa af. Een paar dagen geleden verscheen zijn nieuwe album 'Introvertigo', dat ligt hier voor ons en gaan we eens wat beter beluisteren. Het album bevat tien nieuwe originele nummers die allemaal door Dan Patlansky geschreven zijn.

 

 

Dan Patlansky werpt meteen al zijn troeven en zijn energie op tafel in de opener 'Run', dat begint met een zestal rake mokerslagen op de drumkit. Deze rocker heeft een onweerstaanbaar stuwend ritme met fuzzy baslijnen en weergaloze jaren zeventig gitaar riffs. Dadelijk wordt je bij je nekvel gegrepen en Dan laat dat niet meer los tot aan het plotse onverwachte einde. Wat een opener. Met de melodieuze bluesy shuffle 'Poor Old John' gaat Dan een andere richting uit. In dit nummer over ontrouw horen we duidelijk invloeden van Stevie Ray Vaughan. Het is een perfecte mix van bluesrock met de swamp sound uit het zuiden van de VS. Gastmuzikant Rami Jaffi helpt het nummer kleuren met zijn Hammond B3, maar het is toch Dan zelf die de puntjes op de i zet met zijn prachtige stem en met een enorm intense gitaar solo die je kippenvel bezorgd. De enorm sterke drum beat van Andy Maritz en de bonkende diepe baslijnen van Clint Falconer vormen de basis van 'Sonnava Faith', een nummer dat geen aanklacht tegen het Christendom is,  maar wel tegen de machtige mensen binnen de religie, die hun machtspositie misbruiken uit hebzucht en alleen uit zijn op geld en macht. De toetsen trekken deze geweldige rocker op gang, eens de andere instrumenten hun intrede doen verandert 'Sonnava Faith' in een indrukwekkende orkaan die voorbijraast. Het gaspedaal wordt wat losgelaten voor de wereldse ballade 'Loosen Up The Grip', dat gaat over de pijn die kinderen elkaar aandoen in de kindertijd door pesten en hoe dat voor sommigen verstikkend blijft werken, ook als ze volwassen worden. Eerst horen we de piano en daarna de heerlijke gitaar riffs van Dan, daarna volgt Patlansky's gevoelvolle stem en de andere instrumenten. Het melodieuze refrein is magistraal mooi en zet samen met de ingetogen, lichtjes huilende gitaar de kers op de taart van dit erg mooie nummer. De akoestische gitaar verzorgt de intro van het hypnotiserende 'Heartbeat' en geeft de indruk dat het hier om een rauwe traditionele blues song gaat, maar dit is slechts schijn want het nummer explodeert in het refrein. De geweldig intense sfeerwisselingen tussen de strofes en het refrein is indrukwekkend en tillen het nummer een paar niveaus hoger.

 

 

Rock met een scheutje funk krijgen we in 'Stop The Messin'', een nummer met een boodschap aan de vrouw dat ze niet zo preuts moet zijn in bed en dat het allemaal niet zo braaf hoeft te zijn tijdens het liefdesspel. Een vrolijke en moderne song zonder franjes. Het meest hitgevoelige nummer is ongetwijfeld 'Bet On Me', dat door de warme Hammond klanken van Rami Jaffi gedragen wordt. Het heeft een mooie gitaar intro en een catchy en knap meezing refrein. In de enorm sterke blues ballade 'Still Wanna Be Your Man' vertelt Patlansky het verhaal van vele muzikanten, namelijk de juiste balans vinden tussen je familie en het leven on the road en daarbij de angst om je vrouw te verliezen als gevolg van het vele touren. Dan zingt ingetogen en ietwat meewoedig en Rami Jaffi is weergaloos op zijn Hammond in deze Gary Moore getinte ballade. Dit alles gebeurd in aanloop voor de imposante scheurende gitaar solo van Patlansky, die nogmaals bewijst één van de beste gitaristen van zijn generatie te zijn. Dit soort hoogstaand werk op de gitaar kan me altijd boeien en bezorgt me elke keer weer kippenvel. In 'Western Decay' kijkt de Zuid Afrikaan terug op het goede oude onschuldige tijdperk in de Westerse wereld en hij kijkt ook naar de toekomst en merkt de snelle verandering van onze wereld en hij ziet het somber tegemoet. Toch geeft Dan dit nummer een vrolijke melodie met strakke drums en bas. Afsluiten doet Patlansky in ware Jimi Hendrix stijl met een song over zijn dochter Sofia en hoe die haar ouders al kan manipuleren terwijl ze nog maar amper kan spreken. Zowel Andy Maritz op drums, als Clint Falconer op bas en Dan Patlansky op gitaar slopen muren in deze krachtige rauwe bluesrocker. Het achtste album 'Introvertigo' van Dan Patlansky is een voltreffer van formaat geworden en is een logisch vervolg op 'Dear Silent Thieves'. In dat laatste album hoorden we Patlansky al uitpakken met songs als 'Blackbite', Pop Collar Jockey' en vooral 'Fetch Your Spade'. Het is deze weg die de Zuid Afrikaan ook hier weer graag bewandeld. 'Introvertigo' wordt elke keer dat je hem beluisterd beter en beter en ook live gaan de nummers uit dit album knallen, daar ben ik nu al honderd procent zeker van. Spijtig genoeg zijn de festival organisatoren en clubeigenaars in België ook dit jaar weer vergeten om deze ongelooflijke goede muzikant te boeken. Wie hem wil live wil gaan bewonderen moet ofwel naar de UK, Nederland of Duisland. In Nederland heeft hij vier concerten, namelijk op 25 mei in Kunstcafé De Oude School te Warmond, op 26 mei in Poppodium Atak in Enschede, op 27 mei in De Bosuil te weert en op 28 mei in de P3 Purmerend in Purmerend. Doen, je zult er geen spijt van krijgen, geloof me. (9,5/10)

 

Walter Vanheuckelom

 

Dan Patlansky - Zang en gitaar

Clint Falconer- Bas

Andy Maritz- Drums

Rami Jaffe- Hammond B3 (Tracks 2, 7, 8)

Theo Crous- Keyboards, Backing vocals

 

 

 

Tracklist:

1. Run

2. Poor Old John

3. Sonova Faith

4. Loosen Up The Grip

5. Heartbeat

6. Stop The Messin’

7. Bet On Me

8. Still Wanna Be Your Man

9. Western Decay

10. Queen Puree