COCO MONTOYA - WRITING ON THE WALL

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

De Amerikaan Coco Montoya werd geboren als Henry Montoya op 2 oktober 1951 in Santa Monica. Deze linkshandige gitarist leerde op zijn eigen houtje gitaar spelen. Hij gaf zijn ogen de kost wanneer hij op een concert was en zo leerde de jongeman beetje bij beetje de knepen van het vak. Het echte werk begon voor Coco na een toevallige ontmoeting in het midden van de jaren zeventig met de legendarische blues gitarist Albert Collins. Hij bood de jonge Montoya de job van drummer aan in zijn band. Albert had een boontje voor Coco en werd zijn mentor. Net zoals vroeger leerde Montoya veel met zijn ogen van Mr. Collins, maar Albert nam de jongeman ook in de hotelkamers of backstage regelmatig apart om samen op de gitaar te spelen. Coco Montoya is de gitarist geworden die hij nu is door te luisteren en te zien. Collins zei altijd tegen hem dat hij niet mocht nadenken wanneer hij speelde, maar dat hij gewoon moest voelen en dat doet Coco nog steeds. Eind jaren zeventig, begin jaren tachtig verloor Montoya de muziek uit het oog en kwam aan de kost als barman. Dat geluk een grote rol speelt in een mensenleven weten we allemaal. In 1984 vierde de grote John Mayall zijn verjaardag in een bar waar Montoya aan het optreden was. Coco maakte tijdens 'All Your Love' een geweldige indruk op Mayall en dat John een oor heeft voor schitterende gitaristen weet iedereen. Even later vroeg Mayall aan Montoya of hij in de sporen wou stappen van Eric Clapton, Peter Green en Mick Taylor, namelijk dat hij gitarist wilde worden bij The Bluesbreakers, samen met Walter Trout. Nog steeds zegt Montoya dat hij nooit zou doen wat hij nu doet mocht hij dat telefoontje van John Mayall niet gekregen hebben. Na tien jaren gitarist geweest te zijn bij The Bluesbreakers vond Coco het tijd om op eigen benen te staan. Hij tekende een contract bij Blind Pig Records en leverde zijn eerste drie albums af bij deze maatschappij. In 1996 kreeg hij nationale erkenning door de Award te winnen als beste nieuwe blues muzikant op de Blues Music Awards. In 2000 tekende hij bij het top blues label Alligator Records en ook hier maakte hij drie uitstekende albums. In 2009 veranderde de gitaar virtuoos terug van platenfirma, hij koos toen voor RUF Records. In 2010 verscheen 'I Want It All Back' en dat album werd zowel door pers als publiek heel goed onthaald en in 2014 was er het live album van Coco Montoya uitgebracht in de serie 'Songs From The Road'. In 2016 keerde Coco Montoya terug naar Alligator Records, waar in maart 2017, na zeven jaar wachten, een nieuw studio album, met als titel  'Hard Truth' verscheen. Twee jaar later lag de opvolger  'Coming In Hot' in de winkelrekken en vandaag verschijnt 'Writing On The Wall', met daarop dertien songs, waarvan tien originele nummers en drie covers. Aan vijf nummers hielp Coco schrijven. 

 

 

 

 

 

 

 

 

 'Writing On The Wall' het nieuwe album van Coco Montoya opent met twee nummers die geschreven werden door Dave Steen. De opener 'I Was Wrong' verscheen al eerder op single. Het is een melodieuze ballade, die perfect past bij de soulvolle stem van Coco Montoya. Toetsenist Jeff Paris draagt de melodie met zijn warme orgelklanken. Naast zijn schitterende vocale prestatie strooit Coco het ganse nummer gretig rond met snedige en priemende gitaar vullingen. Met zijn fijne en gevoelvolle snarensolo maakt Montoya het nummer helemaal af. Jeff Paris trekt het lekker groovende 'Save It For The Next Fool' op gang. Drummer Tony Braunagel en bassist Nathan Brown zorgen voor de heerlijke groove, waarop toetsenist Jeff Paris en vooral gitarist Coco Montoya zich volledig kunnen uitleven in hun instrumentale virtuositeit en dat levert andermaal schitterend gitaarwerk op. De backing vocals zijn heel belangrijk in dit nummer en vormen een prachtige aanvulling aan de soulvolle stem van Coco Montoya. Heel sterke song. De band blijft gretig verder rocken met het door Don Robey geschreven 'You Got Me (Where You Want Me). Bobby 'Blue' Bland bracht het nummer in 1958 als eerste uit. Verser in het geheugen ligt de versie van Kim Wilson uit 1993. De versie van Coco Montoya is rauwer dan de originele versie en er is ook meer gitaarwerk aanwezig en dat hoeft niet te verbazen want naast Coco Montoya is er ook Ronnie Baker Brooks ( zoon van wijlen Louisiana bluesgitarist Lonnie Brooks) die voor spetterend gitaarvuurwerk zorgt in deze knappe Texas rocker. Beide heren trekken alle registers open en stuwen zo de kwaliteit van dit nummer steil de hoogte in. 

 

 

 

 

 

 

 

Het soulvolle '(I'd Rather Feel) Bad About Doin' It' heeft dankzij Tony Braunagel een knappe drumbeat. In dit door Jeff Paris geschreven nummer gaat Coco ver terug in de tijd want hij gaat naar de Bijbelse Tuin van Eden en naar Eva. Andermaal zet Coco Montoya dit nummer helemaal naar zijn hand met zijn prachtige stem en zijn subliem gitaarwerk. Een andere sterke cover is 'Be Good To Yourself' van Andy Fraser, bassist bij de Britse superband Free. De meesten onder ons kennen het nummer in de versie van Frankie Miller die er in 1977 een hit mee had. Het is een stevige midtempo rocker met een sterk refrein. Jeff Paris is weer uitdrukkelijk en uitstekend aanwezig op de toetsen. Coco zingt het nummer krachtig en met veel overtuiging en zijn snedig en vlijmscherp snarenwerk  is weer een lust voor het oor. De versie van Montoya is zeker één van de beste versies die ik al hoorde van 'Be Good To Yourself'. De bijna zes minuten durende slowblues 'Stop' is één van de vele hoogtepunten op 'Writing On The Wall'. Het is een cover van Lonnie Mack en die zal zeker en vast blij zijn met deze prachtige versie van Coco Montoya. Er klinkt veel emotie in de stem van Coco Montoya wanneer hij deze emotionele slowblues zingt. Jeff Paris levert het ganse nummer weer prachtig toetsenwerk af en het gitaarwerk van Coco is fenomenaal mooi. Hij strooit het ganse nummer gretig rond met snedige en pittige gitaar vullingen en zijn gevoelvolle snarensolo raakt je tot in de kleinste vezel van je lichaam. 

 

 

 

 

 

 

Het eerste van vijf nummers op het album waaraan Coco Montoya hielp schrijven is de titeltrack 'Writing On The Wall'. Coco schreef het samen met Dave Steen en Jeff Paris. Het is een heel ander nummer dan de voorgaande zes songs. Het heeft een country vibe en instrumentaal drukt pianist Jeff Paris met NOLA getint pianowerk zijn stempel op het nummer. Drummer Rena Beavers en bassist Nathan Brown zorgen voor eeen heerlijke groove in 'Late Last Night'. Jeff Paris blijft schitteren op de toetsen, toch is het de gitaar van Coco die met verschroeiend gitaarwerk alle aandacht naar zich toezuigt. Top nummer.  Samen met Jeff Paris schreef Coco de wondermooie en gevoelvolle slowblues 'What Did I Say?'. Op een oprechte wijze zingt een zichzelf verontschuldigende Coco Montoya deze ballade. Zijn emotioneel en gevoelvol snarenwerk gaan perfect samen met de onzekerheid en het schuldgevoel dat er in de tekst te horen is. Dave en Drew Steen schreven 'A Chip And A Chair' voor Coco Montoya. Al is schrijven misschien wel een groot woord, want volgens mij hebben ze alleen maar heel goed naar 'Run Through The Jungle' van Creedence Clearwater Revival geluisterd. 'A Chip And A Chair' is een swampy midtempo bluesrocker, met schitterend slidewerk van gastgitarist Lee Roy Parnell. 'A Chip And A Chair' is een fantastische song die je vanaf de eerste noot meeneemt en je pas loslaat als de laatste noot uitgestorven is. 

 

 

 

 

 

 

 

 

Met een knappe piano intro van Jeff Paris wordt 'Baby, You're A Drag' op gang getrokken. We hoorden Ronnie Baker Brooks al op gitaar tijdens 'You Got Me (Where You Want Me)', maar in 'Baby , You're A Drag' is Ronnie zowel vocaal als instrumentaal aanwezig. Coco en Ronnie delen verhalen over hun vrouwen met elkaar en zetten hun woorden wat later nog wat kracht bij met spetterend gitaarwerk. Het plezier dat de twee bluesmannen beleven spat zo van het nummer af. De slowblues 'The Three Kings And Me' is een vroeg kerstlied, waarin Coco met veel gevoel zingt dat hij met Kerst niet alleen was, want hij hoorde door zijn muziekboxen de muziek en de stemmen van Alfred King, Freddie King en BB King. Jeff Paris en Coco Montoya verrijken de sound met erg fijne en mooie orgel en gitaarvullingen. Coco Montoya, Jeff Paris, Nathan Brown en Rena Beavers trekken alle registers open voor de verschroeiende afsluiter 'Natural Born Love Machine'. Bassist Nathan Brown en drummer Rena Beavers laten andermaal horen dat ze een sterke en stevige ritmesectie vormen. Orgelist Jeff Paris en gitarist Coco Montoya etaleren voor de laatste keer op dit album hun instrumentale virtuositeit met uitstekend solowerk. Coco Montoya stelt je nooit teleur en zeker niet met zijn nieuwe album 'Writing On The Wall'. Het is misschien wel het beste album dat Montoya al ooit gemaakt heeft. Zowel vocaal als instrumentaal is Coco Montoya een topper. Voeg daarbij nog zijn meer dan uitstekende band en de beresterke nummers en dan weet je dat 'Writiing On The Wall' a must have album is. Aanrader. (9/10)

 

 

 

 

 

 

 

Walter Vanheuckelom

 

 

 

 

 

 

01. I Was Wrong

02. Save It For The Next Fool

03. You Got Me (Where You Want Me)

04. (I’d Rather Feel) Bad About Doin’ It

05. Be Good To Yourself

06. Stop

07. Writing On The Wall

08. Late Last Night

09. What Did I Say?

10. A Chip And A Chair

11. Baby, You’re A Drag

12. The Three Kings And Me

13. Natural Born Love Machine

 

 

Coco Montoya: Zang en gitaar

Jeff Paris:  Keyboards, Piano, Hammond Orgel, Wurlitzer, Background Vocals, Elektrische en akoestische gitaren, gitaar solo (7), ritme gitaar (9)

Nathan Brown: Bas

Rena Beavers:  Drums ( 1,3,6,7,8,9,10, 11) en  Background Vocals

 

with

Ronnie Baker Brooks: Gitaar op (3,11) en zang (11) 

Lee Roy Parnell:  Slide gitaar op (10)

Dave Steen: Ritme gitaar op (10, 12) 

Tony Braunagel: Drums (2,4,5 en 12)