COCO MONTOYA - HARD TRUTH

 

 

 

 

https://www.cocomontoyaband.com/

 

https://www.facebook.com/CocoMontoyaBand

 

 

 

 

 

De Amerikaan Coco Montoya werd geboren als Henry Montoya op 2 oktober 1951 in Santa Monica. Deze linkshandige gitarist leerde op zijn eigen houtje gitaar spelen. Hij gaf zijn ogen de kost wanneer hij op een concert was en zo leerde de jongeman beetje bij beetje de knepen van het vak. Het echte werk begon voor Coco na een toevallige ontmoeting in het midden van de jaren zeventig met de legendarische blues gitarist Albert Collins. Hij bood de jonge Montoya de job van drummer aan in zijn band. Albert had een boontje voor Coco en werd zijn mentor. Net zoals vroeger leerde Montoya veel met zijn ogen van Mr Collins, maar Albert nam de jongeman ook in de hotelkamers of backstage regelmatig apart om samen op de gitaar te spelen. Coco Montoya is de gitarist geworden die hij nu is door te luisteren en te zien. Collins zei altijd tegen hem dat hij niet mocht nadenken wanneer hij speelde, maar dat hij gewoon moest voelen en dat doet Coco nog steeds. Eind jaren zeventig, begin jaren tachtig verloor Montoya de muziek uit het oog en kwam aan de kost als barman. Dat geluk een grote rol speelt in een mensenleven weten we allemaal. In 1984 vierde de grote John Mayall zijn verjaardag in een bar waar Montoya aan het optreden was. Coco maakte tijdens 'All Your Love' een geweldige indruk op Mayall en dat John een oor heeft voor schitterende gitaristen weet iedereen. Even later vroeg Mayall aan Montoya of hij in de sporen wou stappen van Eric Clapton, Peter Green en Mick Taylor, namelijk dat hij gitarist wilde worden bij The Bluesbreakers, samen met Walter Trout. Nog steeds zegt Montoya dat hij nooit zou doen wat hij nu doet mocht hij dat telefoontje van John Mayall niet gekregen hebben. Na tien jaren gitarist geweest te zijn bij The Bluesbreakers vond Coco het tijd om op eigen benen te staan. Hij tekende een contract bij Blind Pig Records en leverde zijn eerste drie albums af bij deze maatschappij. In 1996 kreeg hij nationale erkenning door de Award te winnen als beste nieuwe blues muzikant op de Blues Music Awards. In 2000 tekende hij bij het top blues label Alligator Records en ook hier maakte hij drie uitstekende albums. In 2009 veranderde de gitaar virtuoos terug van platenfirma, hij koos toen voor RUF Records. In 2010 verscheen 'I Want It All Back' en dat album werd zowel door pers als publiek heel goed onthaald en in 2014 was er het live album van Coco Montoya uitgebracht in de serie 'Songs From The Road'. Nu is Coco Montoya terug bij Alligator Records en 'Hard Truth' is het eerste studio album na zeven jaar wachten op nieuw werk van deze gitaarvirtuoos. 'Hard Truth' bevat elf songs en werd opgenomen door Johhny Lee Schell in de Ultratone Studio in Burbank, CA, met Tony Braunagel als producer. Opvallend is misschien dat geen enkel nummer helemaal door Montoya werd geschreven, samen met Dave Steen is Coco wel verantwoordelijk voor twee nummers.

 

 

 

 

 

De linkshandige gitaarvirtuoos Coco Montoya opent zijn nieuwe album 'Hard Truth', met een Warren Haynes nummer van bijna dertig jaar oud. 'Before The Bullets Fly' heeft sinds de originele versie van de Gregg Allman band nog niets van zijn klasse ingeboet en ook Montoya bereikt grote hoogtes in dit splijtende nummer. Mike Finnegan is uitdrukkelijk aanwezig met erg sterk toetsenwerk en Coco zelf tovert als vanouds de heerlijkste gitaarklanken uit zijn Fender Stratocaster. Coco Montoya beheerst zijn linkshandige Fender met omgekeerde snaren tot in het kleinste puntje en zijn snarenwerk is dan ook om van te smullen. Steve Gomes & Ronnie Earl Horvath schreven het aanstekelige 'I Want To Shout About It' en Ronnie Earl & The Broadcasters hadden er in 1990 een hitje mee. Montoya blijft in zijn versie van 'I Want To Shout About It', instrumentaal heel erg dicht bij het origineel aanleunen. Bassist Bob Glaub en drummer Tony Braunagel zorgen voor de swingende groove, waarop Mike Finnigan zich weer in de kijker speelt met uitstekend toetsenwerk. Toch is het Coco zelf die alle aandacht naar zich toe trekt met zijn soulvolle stem en zijn fijn en pittig vingerwerk op de snaren van zijn Fender. We werden in de vorige twee nummers al vergast op spetterend gitaarwerk, maar tijdens het stomende 'Lost In The Bottle' komen de gitaarliefhebbers nog meer aan hun trekken. Niet alleen Montoya verzorgt hier het vlijmscherpe snarenwerk, maar ook Lee Roy Parnell komt met vet en splijtend slidewerk zijn steentje bijdragen en dat samenspel levert spektakel en vuurwerk op. Montoya heeft van John Hiatt zijn 'Old Habits Are Hard To Break' de rauwe kantjes afgevijld en hij heeft er een meer vloeiende versie van gemaakt. Weer zijn het toetsenist Mike Finnigan en gitaar tovenaar Coco Montoya die alle aandacht naar zich toetrekken met hun instrumentale genialiteit en virtuositeit. Een sterke Johnny Lee Schell assisteert zijn frontman op de ritme gitaar. Teresa James schreef in 2008 samen met haar bassist Terry Wilson het funky soulnummer 'I'll Find Someone Who Will'. Teresa mag samen met Deb Ryder en Billy Watts de backing vocals verzorgen in de knappe versie die Montoya maakte van haar nummer. Bij Teresa James bepaalden de toetsen en de blazers de sound van het nummer, nu zijn het de gitaar en de toetsen die deze song kleuren. Johnny Lee Schell levert prachtig vet werk af met de bottleneck.

 

 

 

 

 

 

De donkere en dreigende blues ballade 'Devil Don't Sleep' is voor mij één van de beste nummers op dit uitstekend album. Het dreigende slagwerk en het geroffel van Tony Braunagel op zijn snare drum maken samen met de backing vocals het spookachtige gevoel nog groter. Coco vertelt het nummer met veel overtuiging en de gitaar van de meester gaat door merg en been. Naar het einde toe krijgen we nog een extraatje met het geluid van de huilende wolf. Dat Coco Montoya zijn mentor Albert Collins hoog in het vaandel draagt is geweten, daarom is het ook niet verwonderlijk dat met 'The Moon Is Full' een cover van Albert op dit album te vinden is. Coco Montoya is in grote doen en laat zijn Fender lekker janken en schreeuwen tijdens deze aanstekelijke bluesrocker. De band blijft op dit gedreven elan verder gaan met 'Hard As Hell', één van de twee originele songs die Coco mee hielp schrijven. Tijdens de intro tovert Bob Glaub een gedreven diepe baslijn uit zijn dikke bas snaren en meteen is de basis gelegd voor een verschroeiende knappe song, waarin alle registers worden open getrokken en elke muzikant sterk uit de hoek moet komen. Met de volumeknop nog iets meer naar rechts klinkt deze pletwals, die over je heen walst, nog veel beter. Deze 'Hard As Hell' is een toppertje. Coco Montoya slaagt er in om dit hoge niveau aan te houden tijdens het zinderende ''Bout To Make Me Leave Home', dat de meeste muziekliefhebbers wel kennen in de versie van Bonnie Raitt. Ook hier weer gaat geweldenaar Montoya fel te keer op zijn sixstring met vlijmscherp en verschroeiend snarenwerk tot gevolg. Tony Braunagel op drums en Bob Glaub op bas zorgen voor de heerlijke stuwende groove, waarop toetsenist Mike Finnigan en gitarist Montoya zich weer volledig kunnen uitleven. Het rustigste nummer op 'Hard Truth' is de gevoelige ballade 'Where Can A Man Go From Here?', dat in 1967 werd opgenomen door Johnny Taylor bij Stax Records. In deze door orgelklanken gedragen ballade worden de blazers vervangen door erg intens en gevoelvol snarenwerk van Coco Montoya. De Amerikaan sluit zijn uitstekende album af met 'Thruth Be Told', waarin de gitaarvirtuoos nogmaals zijn klasse etaleert op zijn Fender. 'Hard Truth' is een come back langs de grote poort voor Coco Montoya. De fans hebben zeven jaar moeten wachten op een nieuw studio album, maar 'Hard Truth' was het wachten meer dan waard. Voor mij is dit het beste album dat Montoya ooit gemaakt heeft. Hopelijk volgt er nu ook nog een uitgebreide Europese tour zodat we dit album ook live kunnen horen.

 

 

 

 

Walter Vanheuckelom

 

 

 

 

Coco Montoya : Gitaar en zang

Mike Finnigan : Keyboards

Billy Watts : Ritme gitaar in 1,5,6,8 en 11

Johnny Lee Schell : ritme gitaar in 2,3,4,7,9 en 10. Slide gitaar in 6

Bob Glaub : Bas

Tony Braunagel : Drums

Lee Roy Parnell : Slide gitaar in 3

Teresa James, Deb Ryder, Billy Watts : Backing vocals in 5 en 6

 

 

 

Tracklist

01. Before The Bullets Fly

02. I Want To Shout About It

03. Lost In The Bottle (feat. Leroy Parnell)

04. Old Habits Are Hard To Break

05. I’ll Find Someone Who Will

06. Devil Don’t Sleep

07. The Moon Is Full

08. Hard As Hell

09. ‘Bout To Make Me Leave Home

10. Where Can A Man Go From Here?

11. Truth Be Told