COCO MONTOYA - COMING IN HOT

Album Review

Album: 
COCO MONTOYA - COMING IN HOT
Artist: 
Coco Montoya
Record Label: 
Alligator Records
Style: 
Bluesrock
Date: 
23/08/2019
Reviewed by: 
Walter Vanheuckelom
COCO MONTOYA - COMING IN HOT
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
De Amerikaan Coco Montoya werd geboren als Henry Montoya op 2 oktober 1951 in Santa Monica. Deze linkshandige gitarist leerde op zijn eigen houtje gitaar spelen. Hij gaf zijn ogen de kost wanneer hij op een concert was en zo leerde de jongeman beetje bij beetje de knepen van het vak. Het echte werk begon voor Coco na een toevallige ontmoeting in het midden van de jaren zeventig met de legendarische blues gitarist Albert Collins. Hij bood de jonge Montoya de job van drummer aan in zijn band. Albert had een boontje voor Coco en werd zijn mentor. Net zoals vroeger leerde Montoya veel met zijn ogen van Mr. Collins, maar Albert nam de jongeman ook in de hotelkamers of backstage regelmatig apart om samen op de gitaar te spelen. Coco Montoya is de gitarist geworden die hij nu is door te luisteren en te zien. Collins zei altijd tegen hem dat hij niet mocht nadenken wanneer hij speelde, maar dat hij gewoon moest voelen en dat doet Coco nog steeds. Eind jaren zeventig, begin jaren tachtig verloor Montoya de muziek uit het oog en kwam aan de kost als barman. Dat geluk een grote rol speelt in een mensenleven weten we allemaal. In 1984 vierde de grote John Mayall zijn verjaardag in een bar waar Montoya aan het optreden was. Coco maakte tijdens 'All Your Love' een geweldige indruk op Mayall en dat John een oor heeft voor schitterende gitaristen weet iedereen. Even later vroeg Mayall aan Montoya of hij in de sporen wou stappen van Eric Clapton, Peter Green en Mick Taylor, namelijk dat hij gitarist wilde worden bij The Bluesbreakers, samen met Walter Trout. Nog steeds zegt Montoya dat hij nooit zou doen wat hij nu doet mocht hij dat telefoontje van John Mayall niet gekregen hebben. Na tien jaren gitarist geweest te zijn bij The Bluesbreakers vond Coco het tijd om op eigen benen te staan. Hij tekende een contract bij Blind Pig Records en leverde zijn eerste drie albums af bij deze maatschappij. In 1996 kreeg hij nationale erkenning door de Award te winnen als beste nieuwe blues muzikant op de Blues Music Awards. In 2000 tekende hij bij het top blues label Alligator Records en ook hier maakte hij drie uitstekende albums. In 2009 veranderde de gitaar virtuoos terug van platenfirma, hij koos toen voor RUF Records. In 2010 verscheen 'I Want It All Back' en dat album werd zowel door pers als publiek heel goed onthaald en in 2014 was er het live album van Coco Montoya uitgebracht in de serie 'Songs From The Road'. In 2016 keerde Coco Montoya terug naar Alligator Records, waar na zeven jaar wachten op een nieuw studio album, in maart 2017 'Hard Truth' verscheen. Een paar dagen geleden, op drieëntwintig augustus verscheen met 'Coming In Hot', een nieuw studio album van Coco, met daarop elf songs.
 
 
 
 
 
 
Het album opent met de erg aantrekkelijke shuffle 'Good Man Gone', een nummer dat geschreven werd door Tom Hambridge en Richard Fleming en voor het eerst opgenomen werd door Jack Mack & The Heart Attack Horns. Het is een mix van blues, rock en soul en Coco weet het nummer met veel overtuiging en passie te zingen. 'Good Man Gone' gaat over pech hebben in de liefde en is daardoor heel herkenbaar voor veel mensen. Coco laat in deze opener meteen horen dat hij een begenadigd gitarist, die techniek en gevoel op een sublieme wijze weet te combineren. Zijn snarensolo is vlijmscherp en priemend en zal de gitaarliefhebbers zeker weten te bekoren. Coco Montoya is een echte uitvoerder, nummers schrijven ligt hem minder. Op zijn vorige album hielp hij twee songs schrijven en op zijn nieuwe album is de titeltrack 'Coming In Hot' het enige nummer dat hij hielp schrijven. 'Coming In Hot' is een zinderende bluesrocker, waarin drummer Tony Braunagel en bassist Bob Glaub voor een verschroeiende groove zorgen. Coco haalt opnieuw weergaloos uit op zijn sixstring en special guest Jon Cleary is op een uitstekende wijze aanwezig op de piano. De titel van het nummer is goed gekozen, want met dit soort nummers zal de temperatuur wel een paar graden stijgen tijdens de concerten van Coco Montoya. Er wordt wat gas terug genomen voor 'Stop Runnin' Away From My Love', dat volgens de informatie op de CD geschreven werd door de Amerikaanse heavy rock/metal muzikant Jeff Paris. Vocaal is Coco subliem bezig op dit album en zijn ietwat grommende stem is gemaakt om dit soort songs te zingen. Met zijn warme orgel klanken draagt Mike Finnigan de melodie van 'Stop Runnin' Away From My Love'. Montoya kiest zijn momenten waarop hij uithaalt, zo zingt hij nog krachtiger tijdens het refrein en zijn gitaarwerk is weer van sublieme kwaliteit. Zijn priemende snarensolo past als gegoten in deze meeslepende song.
 
 
 
 
 
 
Coco Montoya is steeds zeer loyaal en erkentelijk geweest tegenover zijn mentor Albert Collins. Op de meeste albums van Coco staat er een Albert Collins cover als eerbetoon aan deze blueslegende. Deze keer koos Coco voor de bijna zeven minuten durende slowblues 'Lights Are On But Nobody's Home'. Montoya zingt deze beklijvende ballade met een heel emotionele en passionele stem. Net als in het voorgaande nummer weet een uitstekende Mike Finnigan zijn stempel op dit nummer te drukken met zijn ingetogen en gevoelvol toetsenwerk op het Hammond. Toch is het de gitaar van Montoya die voor de grootste instrumentale passie en rillingen zorgt. Al bij de intro pakt Coco uit met indrukwekkende Collins achtige gitaarsolo. Montoya blijft het gehele nummer kwistig rondstrooien met erg knappe en splijtende gitaar riffs. Hij zet zelf de kers op de taart met een beklijvende melodieuze snarensolo, die gegarandeerd voor kippenvel zal zorgen bij veel muziekliefhebbers. 'Lights Are On But Nobody's Home' is een top song en één van de vele hoogtepunten op dit schitterend album. 'Stone Survivor' is een cover van The Phantom Blues Band en opmerkelijk is dat drummer Tony Braunagel, gitarist Johnny Lee Schell en toetsenist Mike Finnigan als bandleden van The Phantom Blues Band meespeelden op het origineel en nu ook van de partij zijn op de versie van Montoya. 'Stone Survivor' heeft een heel aantrekkelijk ritme en de prachtige stemmen van de backing zangeressen Kudisan Kai en Maxan Lewis zorgen voor de perfecte vocale afwerking. Het door prachtige Hammond klanken van Mike Finnigan gedragen 'What Am I?', werd geschreven door Warren Haynes en Johnny Neel. Met erg veel passie weet Coco deze gevoelvolle ballade op een sublieme wijze te zingen. Ook met zijn emotioneel snarenwerk weet de Amerikaanse gitaarvirtuoos de gevoelige snaar te raken.
 
 
 
 
 
 
Het swingende 'Ain't It A Good Thing' werd geschreven door Don Robey en in 1963 voor het eerst opgenomen door Bobby Blue Bland. Samen met Shaun Murphy zingt Coco Montoya dit erg dansbare duet, dat in het instrumentale gedeelte een grote sfeerwisseling ondergaat en verandert in een vloeiende shuffle. 'I Wouldn't Wanna Be You' is een vloeiende en soulvolle song, met uitstekend percussiewerk van Wally Ingram. In 1974 had de Schot Frankie Miller een hitje met 'Trouble', nu vijfenveertig jaar later vinden we dit uitstekende nummer terug op 'Coming In Hot' van Coco Montoya. Natuurlijk voegt Coco zijn eigen accenten toe aan het nummer. Zo is het nummer nu iets vloeiender en ook het gitaarwerk is snediger en vuriger. Je liefde is als een gif dat me probeert te vernietigen zingt Coco in het funky blues nummer 'Witness Protection'. Het album wordt afgesloten met de swingende blues shuffle 'Water To Wine'. Bassist Bob Glaub zorgt met een pompende baslijn voor de stuwende groove en Mike Finnigan schittert het gehele nummer met zijn prachtig pianospel. Toch is het ook deze keer weer het knappe  gitaarwerk van Montoya die alle aandacht naar zich toetrekt. 'Water To Wine' is de perfecte afsluiter van dit schitterende album. 'Coming In Hot' van Coco Montoya kan ik elke muziekliefhebber aanraden. Spijtig dat we deze Amerikaan zo weinig op onze Europese podia zien. Wie hem dit jaar nog wil zien moet op 13 december naar het Flirting With The Blues Festival in Amersfoort. (9/10)
 
 
 
 
Walter Vanheuckelom
 
 
 
1 Good Man Gone 3:48
2 Coming In Hot 3:25
3 Stop Runnin’ Away From My Love 5:12
4 Lights Are On But Nobody’s Home 6:56
5 Stone Survivor 3:54
6 What Am I? 4:10
7 Ain’t It A Good Thing 3:48
8 I Wouldn’t Wanna Be You 4:39
9 Trouble 4:00
10 Witness Protection 4:12
11 Water To Wine 4:49
 
Coco Montoya: Gitaar en zang
Mike Finnigan: Piano, Hammond Orgel, Wurlitzer
Johnny Lee Schell: Ritme gitaar (niet op 2,8 en 10)
Billy Watts: Ritme gitaar (op 2,8 en 10)
Bob Glaub: Bas (op (1,2,5,8,9,10 en 11)
Mike Mennell: Bas (op 3,4,6 en 7)
Tony Braunagel: Drums, Percussie
 
Shaun Murphy: Zang (Track 7)
Kudisan Kai, Maxan Lewis: Background Vocals (1, 3, 5, 8)
Jon Cleary: Piano (Track 2)
Wally Ingram: Percussie (Track 8)