CHRIS GILL - BETWEEN MIDNIGHT AND LOUISE

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Chris Gill is een bluesgitarist, muzikant en zanger uit Mississippi. Hij is een veelzijdige artiest die een breed scala aan tonen op zijn publiek loslaat. Dat gaat van akoestisch fingerpickin' en resonator slide werk tot vette gruizige klanken. Tussendoor speelt hij allerlei stijlen van blues. De laatste tijd concentreert hij zich vooral op de smoky tonen die uit zijn cigarbox komen. Ze geven pit aan zijn funky hill country grooves. Ongeveer vijfentwintig jaar geleden zat Chris in de veranda van Jack Owens te luisteren naar de Delta en Bentonia blues stijl van Jack Owens en Bud Spires. Hij raakte bevriend met beide muzikanten en kreeg zo de kans om die Bentonia licks van hen te leren. Die dag in de veranda van Jack Owens veranderde de muzikale carrière van Chris Gill. Chris' stijl is een mix van blues, Island calypso en reggae, jazz, Mississippi slide en funk. Je kan hem in meerdere gedaantes terug vinden op de podia in de Mid South van The USA. Soms is dat met zijn band The Sole Shakers, een andere keer als solo artiest of samen met drummer Derrick “DMar” Martin als het duo D'Mar & Gill. Gill's originele nummers zijn een mix van juke joint boogie en vingerplukken in Piemonte stijl. Invloeden van Taj Mahal, Mississippi John Hurt, Rev. Gary Davis, Elizabeth Cotten en Lightnin Hopkins zijn zeker terug te vinden in zijn muziek. Voor zijn nieuw akoestisch album 'Between Midnight And Louise' schreef Chris Gill negen nummers zelf. 'I Fell In Love With The Blues' en 'Walking Trough Eden' zijn twee covers van Virgil Brawley, een goede vriend, die enkele jaren geleden overleed.

 

 

 

 

 

 

In de inleiding vertelden we al dat Chris Gill het fingerpicking in Piemonte stijl volledig beheerst en dat kunnen we meteen horen in de instrumentale opener 'Thank You For Another Day', een bluesy nummer dat Chris opdraagt aan zijn grootvader. Toen zijn grootvader zesennegentig jaar werd vroeg Chris aan hem, wat zijn geheim was om zo'n lang en mooi leven te hebben. De grootvader antwoordde: Each day i wake up, i thank the lord for another day and go on down the road. Het blijft bluesy en akoestisch in 'Song For Honeyboy' en 'Back To Paradise'. 'Song For Honeyboy' is een Delta blues nummer, waarin we ook kennis maken met de aangename stem van Chris Gill. Hier vond Chris inspiratie in 'The World Don't Owe Me Nothing', een autobiografisch boek van bluesmuzikant Honeyboy Edwards. De inspiratie voor de laatste strove vond Chris bij blueslegende Hubert Sumlin, die op zijn sterfbed aan de verpleegsters vroeg om zijn gitaar, een National Duolian 1931, nog eenmaal te mogen vasthouden. Met het liefdeslied 'You Never Know (That's What Love Will Do)' gaat Chris Gill de folk weg op.

 

 

 

 

 

 

In 'Rolling Man' maakt Chris gebruik van een bariton mule resonator gitaar. De klank van die gitaar past perfect bij het verhaal dat Gill hier wil vertellen. Dat Chris een uitstekende fingerpicker is hoor je nogmaals in het Delta bluesnummer 'Fleas And Ticks', waarin Chris deze keer een akoestische 1930 Supertone bespeelt. In dit nummer vertelt Chris over de gesprekken rond grootmoeder haar tafel. Sigaretten en koffie waren steeds van de partij. Tijdens de International Blues Challenge in Beale Street, Memphis raakte Chris aan de praat met een dakloze man. Die vertelde aan Chris dat hij een souvenir was van al die blues. In die woorden vond Chris Gill inspiratie voor het prachtige 'Souvenir Of All These Blues'. Voor de gitaarkenners misschien nog vermelden dat Chris het nummer speelt in open C op een akoestische bariton gitaar. Het prachtige 'Long Distance Highway' gaat over het spelen on the road, denkend aan thuis en aan je dromen waarmaken. Dan komen we bij de twee songs van Virgil Brawley.

 

 

 

 

 

 

'I Fell In Love With The Blues' is zoals de titel al laat vermoeden een blues song. Hoewel Chris dicht bij de orginele versie blijft vind ik zijn versie persoonlijk beter en dat komt omdat Gill een betere stem heeft en zijn gitaarspel beter is. Virgil Broadway reed dood door het stadje Eden, MS en zag langs de weg drie kruisen staan en dat gaf hem inspiratie om 'Walking Through Eden' te schrijven. Het album wordt afgesloten met de titeltrack 'Between Midnight And Louise'. Je vind deze wegwijzerplaat wanneer je het stadje Yazoo City verlaat en de Mississippi Delta binnen rijdt. Het is een kort instrumentaal nummer, waarin we voor de laatste maal op dit album kunnen genieten van de fingerpickin' stijl van Chris Gill. 'Between Midnight And Louise' van Chris Gill is een aangenaam luisteralbum. De liefhebbers van fingerpickin' op de akoestische en resonator gitaar zullen zeker en vast genieten van dit nieuwe album van Chris Gill. (7/10)

 

 

 

 

Walter Vanheuckelom

 

 

 

01. Thank You For Another Day (2:45)

02. Song For Honeyboy (4:24)

03. Back To Paradise (4:15)

04. You Never Know (That's What Love Will Do) (4:41)

05. Rolling Man (5:22)

06. Fleas And Ticks (4:34)

07. Souvenir Of The Blues (5:14)

08. Long Distance Highways (4:17)

09. I Fell In Love With The Blues (3:57)

10. Walking Through Eden (3:35)

11. Between Midnight And Louise (2:41)