CHRIS ANTONIK – MORNINGSTAR

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Chris Antonik is een Canadese blues muzikant uit Toronto. In 2010 verscheen Chris zijn titelloze debuutalbum en op de Canadese Maple Blues Awards 2011 werd hij meteen genomineerd voor Best New Artist. Sindsdien is Chris uitgegroeid tot een vaste waarde van de Canadese blues scène. Door zijn prachtig blues gitaarwerk wordt hij door sommige critici vergeleken met Eric Clapton. Het tweede album 'Better For You' verscheen in 2013 en het werd door de Canadese muziekpers bestempeld als een meesterwerk. Het album werd gekozen tot beste Canadese bluesrock album van 2013. De Duitse Record Critics Vereniging droeg 'Better For You' voor als beste Blues Album van het jaar. Tot dat moment tourde Chris in de USA en Canada, maar daar kwam verandering in want een eerste tournee in het Verenigd Koninkrijk bracht hem op het prestigieuze Upton Blues Festival. Op zeven april 2017 verscheen Chris Antonik zijn derde album 'Monarch'. Het bevat dertien nummers, waarvan er twaalf door Chris of door zijn bandleden geschreven zijn. Op de Maple Blues Awards 2018 werd 'Monarch' genomineerd voor beste album van het jaar en Chris voor beste songwriter van het jaar. In het begin van 2017 was Chris een nieuw leven begonnen na een scheiding. Gedreven door angst om alleen te zijn en om zijn verdriet te verzachten dook hij in een nieuwe relatie, die ongeveer één jaar duurde. Chris bleef rouwen om zijn scheiding en besefte dat hij zijn levenstijl moest veranderen. Hij had problemen met alcohol en besloot te stoppen met drinken. Daardoor en door mindfulness oefeningen werd hij een betere alleenstaande ouder en stopte hij met te snel in andere relaties te stappen. Onder de Covid 19 pandemie schreef Chris nieuwe songs. Op vijf augustus 2022 verscheen bij Second Half Records 'Morningstar', het vierde album van Chris Antonik. 'Morningstar' is de meest ambitieuze en volledig gerealiseerde muzikale visie van Chris Antonik tot nu toe. Voortbouwend op genuanceerde songwriting, een geweldige assemblage van muzikanten (inclusief gastoptredens van bekroonde bluesgitaristen Jarekus Singleton en Paul Deslauriers, en Tedeschi Trucks Band zanger Mike Mattison), en natuurlijk Chris' eigen verfijnde, betoverende gitaarwerk aangevuld met stellaire zang. 'Morningstar' is een samenhangende verzameling liedjes en muzikale ervaringen die doen denken aan de albums van de jaren zeventig, in de manieren waarop de elementen in elkaar passen om een transcendente ervaring voor de luisteraar te genereren.

 

 

 

 

 

 

Over de scheiding van Chris en de daarbij horende problemen vertelde ik al in de inleiding. In het zeer persoonlijke en zwaar beukende 'Waves Of Stone' vertelt Chris zijn verhaal zelf. De woede en de bitterheid zijn duidelijk te horen in de stem, de woorden en de muziek van deze pschydelische bluesrocker. 'Waves Of Stone' verscheen al eerder op single om het album te promoten. Drummer Derek Downham en bassist Guenther Kapelle zorgen voor een zware en beukende groove. Jesse O' Brien is het gehele nummer uitstekend en uitdrukkelijk aanwezig op zijn keyboards. Het nummer kent verscheidene sfeer en tempowisselingen. 'Waves Of Stone' gaat van beukende rock naar psychedelische en sferische muziek en omgekeerd. Het zinderend en scheurend gitaarwerk van Chris Antonik en Jarekus Singleton is heel bepalend in deze 'Waves Of Stone'. De interactie tussen de gitaren van Chris en Jarekus is krachtig en verschroeiend. Top nummer, waarin Chris zijn woede en bitterheid uit over hetgene dat gebeurd is. Na de woedeuitbarsting in 'Waves Of Stone' is het tijd voor een nieuw begin, voor wederopbouw en is er plaats voor hoop, vergeving, een nieuw leven ennieuwe liefde. 

 

 

 

 

 

Dat merk je al in de tweede single 'Pilgrim', dat begint met een prachtige en melodieuze snaren intro van Chris Antonik. Jesse O'Brien draagt de melodie van 'Pilgrim' met zijn warme keyboardklanken. 'Pilgrim' heeft een sterk en melodieus refrein, waarin hij vocale hulp krijgt van de prachtige stemmen van de backing zangeressen Marlene O'Neill en Ciceal Levy. Met de gevoelige en melodieuze gitaarsolo etaleert Chris nogmaals zijn grote klasse als gitarist. Chris Antonik maakt in heel wat nummers gebruik van een blazerssectie. De stevige midtempo bluesrocker 'Back To Good' is er daar één van. Trombonespeler William Carn, trompettist Tom Moffett en de saxofonisten Alison Young en Richard Underhill zijn het hele nummer uitdrukkelijk aanwezig en helpen zo de sound bepalen. Het splijtende gitaarwerk van Antonik roept herinneringen op aan bluesrocklegende Jimi Hendrix. Met zijn kloppende baslijn zorgt Guenther Kapelle voor het kloppend hart van 'Back To Good'. 

 

 

 

 

 

Dat het in deze tijd niet gemakkelijk is als alleenstaande ouder om kinderen op te voeden is het onderwerp in 'Trust In Me'. Derek Downham neemt het drumprogramma en de basgitaar voor zijn rekening in dit funky getinte nummer. Met een machtige saxofoonsolo blaast Alison Young enige verwarring in 'Trust In Me'. Op een waanzinnig sterke wijze neemt Antonik het van de saxofoon over met een intense, pedaal gestuurde gitaarsolo. Dan vertraagt het tempo en verzacht de muziek voor de mooie, ietwat melancholische ballade 'In Our Home', een duet tussen Chris Antonik en zijn huidige partner Alison Young. Beiden kijken hoopvol de toekomst tegemoet. Drummer Derek Downham fleurt het nummer op met knappe geluiden op zijn Moog synthesizer en de heerlijke Pedal steel gitaarklanken die zich in de melodie weven komen van Burke Carroll. Met een heel lange gevoelvolle en melodieuze snarensolo sluit gitaarvirtuoos Chris Antonik dit mooie ingetogen nummer af.

 

 

 

 

 

 

Vervolgens krijgen we 'The Greatest Of The Americans Part I en Part II'. 'The Greatest Of The Americans Part I' is een kort, ietwat sferisch nummer met alleen Antonik op gitaar en Alison Young op synthesizer. Het nummer dient als inleiding voor het meer dan zes minuten durende 'The Greatest Of The Americans Part II', waarin Chris de ietwat troebele verhouding tussen Amerika en Canada betreurt. Met zijn gevoelvol, Oosters getint snarenwerk zal Chris Antonik zeker weer heel wat gitaarliefhebbers kunnen bekoren. Over opnieuw leren lachen en opnieuw leren liefhebben zingt Chris in het lekker groovende 'Learning To Love You'. Het is een vloeiend en radiovriendelijk nummer met een sterk en catchy refrein. Antonik kruidt het nummer met heerlijke gitaar riffs en dito solo. De blazers, met trompettist Tom Moffett, trombonespeler William Carn en saxofonisten Alison Young en Richard Underhill, zijn weer uitstekend aanwezig in 'How To Be Alone', waarin Antonik zingt hoe hij met vallen en opstaan leerde om terug alleen te zijn en te leven. Het uitmuntende gitaar werk van Antonik, is net zoals in dfe andere nummers op het album, weer een lust voor het oor. Chris zijn gitaarsolo's zijn nooit overdreven lang, ze zijn steeds in functie van het nummer. 

 

 

 

 

 

 

'We're Not Alone' is een swingend vintage nummer. Marlene O'Neill en Ciceal Levy zorgen met hun practige zoete stemmen voor de heerlijke backing vocals. Met gastgitarist Paul Deslauriers naast Chris Antonik kunnen de liefhebbers zich weer aan prima snarenwerk verwachten. Met zijn meer dan acht minuten is 'The Promise Of Airfields' het langste nummer op het album. Het is een psychedelisch blues/jazz nummer met een Latijns getint ritme. Chris Antonik haalt in Santana stijl uit op zijn sixstring. Opvallend is de mooie solo van Rob Christian op de fluit. In de ingetogen ballade 'Little Man' laat Antonik ons in zijn vaderhart kijken. Hij raadt zijn zoon aan om onafhankelijk te blijven en te worden wie hij zelf wil zijn. Hij zegt zijn zoon ook dat hij er altijd voor hem zal zijn en hem zal helpen met gans zijn hart en ziel. De ingetogen blazers versterken dat gevoel van ingetogenheid nog. 

 

 

 

 

 

 

Op het melodieuze en soulvolle 'Be Here Now' leent Mike Mattison, zanger/gitarist van Tedeschi Trucks Band en Scrapomatic, zijn stem. Mike en Chris zorgen voor mooie harmonieuze samenzang. Het is een radiovriendelijk nummer, dat met veel gevoel gezongen word door Antonik en hetzelfde kan gezegd worden van zijn gitaarwerk. Derek Downham kruidt het nummer met sferische geluiden uit zijn moog synthesizer. Het album wordt afgesloten met de emotionele piano gedreven ballade 'Grace', een danklied met als conclusie dat als je iets verliest het niet noodzakelijk het einde moet zijn, maar dat het ook het begin kan zijn van iets nieuws en moois. Antonik legt zijn hele hart en ziel in zijn stem en in zijn intense en gevoelvolle gitaarsolo en dat levert weer prachtige momenten op. De fans hebben er vijf jaar moeten op wachten, maar 'Morningstar' is het wachten meer dan waard geweest. Het is een meer dan schitterende opvolger voor het uitstekende 'Monarch' uit 2017. Veertien sterke nummers, waarin geen enkele zwakke schakel zit, je moet het maar doen. Hopelijk blijft de relatie van Chris en Alison Young standhouden en levert hun samenwerking nog meerdere schitterende albums op. Aanrader voor elke muziekliefhebber. (9/10)

 

 

 

 

Walter Vanheuckelom

 

 

 

 

 

01. Waves Of Stone (feat. Jarekus Singleton)

02. Pilgrim

03. Back To The Good

04. Trust In Me

05. In Our Home (feat. Alison Young)

06. The Greatest Of The Americans (Part I)

07. The Greatest Of The Americans (Part II)

08. Learning To Love You

09. How To Be Alone

10. We’re Not Alone (feat. Paul Deslauriers)

11. The Promise Of Airfields

12. Little Man

13. Be Here Now (feat. Mike Mattison)

14. Grace