CATFISH - BROKEN MAN

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Catfish is een Britse bluesband en een recentste winnaar op de Britse Blues Awards. Hun debuutalbum 'So many Roads' dat in januari 2015 verscheen, was meteen een schot in de roos en het album ging dadelijk tot nummer één op de Independent Blues Broadcasters Association (IBBA) Blues Airplay Charts in januari 2015 en werd door IBBA verkozen tot album van de maand in februari 2015. In januari 2016 verscheen de EP 'When BB Sings The Blues', een eerbetoon aan BB King. Op de EP stonden vier nummers van de blueslegende, plus één eigen geschreven song. Ook met deze EP scoorde de band erg hoog in de IBBA airplay hitlijst. Het geheime wapen van Catfish is de fenomenale jonge gitarist Matthew Long, die nog gespeeld heeft bij Buddy Whittington, Aynsley Lister en Chantel McGregor. Met de soulvolle stem van Paul Long heeft de band ook nog een erg goede zanger in huis. Op de Britse Blues Awards 2016 was Catfish al tegenwoordig met Paul Long die de Award van beste toetsenist won, met Matthew Long die derde werd in de categorie Young Artist Of The Year en met de nominatie van de band Catfish als Band Of The Year. Het recentste album 'Broken Man' verscheen in op 29 januari 2017 en op de Britse Blues Awards 2017 werden ze verkozen als Band Of The Year.'Broken Man' verscheen nu pas op onze tafel, maar het is misschien wel het juiste moment, want Catfish gaat in 2018 proberen ook de rest van Europa te veroveren en dus staat er dit jaar een uitgebreide Europese tournee op het programma. In België zijn nog geen datums bekend, al zijn er wel geruchten dat ze in de zomer naar België komen. In Nederland zijn ze half februari te gast voor een zestal optredens. 'Broken Man' bevat tien songs, waarvan er negen geschreven werden door Paul en Matthew Long. De enige cover op het album is 'Make It Rain' van Foy Vance dat speciaal opgedragen wordt aan Michael Casswell die in 2016 op drieënvijftigjarige leeftijd overleed.

 

 

 

 

 

 

Al vanaf de opener 'Hit the Ground Running' worden alle registers door Catfish open getrokken. Ziedende bluesrock met een hels ritme dat je vanaf de eerste noot beetpakt en je niet meer loslaat. Drummer Kevin Yates en bassist Dusty Bones zorgen voor de verschroeiende groove, waarop vader en zoon Long hun instrumentale virtuositeit volledig kunnen op botvieren. Vader Paul doet dat met wervelende orgel klanken. Zoon Matthew Long weet zich in de schijnwerpers te spelen met een enorme sterke en verschroeiende, met de Wah Wah gestuurde gitaar solo, waarbij de snelle vingers van de jonge gitaargod razendsnel de juiste snaren op de juiste plaats beroeren op het fretboard van zijn six string. Ook vocaal weet Matthew Long heel zijn hart en ziel in het nummer te leggen. Geweldige opener. Ook in 'Leading On Me' gaan Matthew, Paul, Dusty en Kevin op hetzelfde elan verder. Ze nemen in deze stomende en stuwende blues shuffle wel iets gas terug, maar dat deert de pret niet. Het nummer heeft dezelfde ingrediënten als zijn voorganger en het zou erg goed passen op een Walter Trout album. Paul Long is iets steviger aanwezig met pompend toetsenwerk en Matthew zijn snarensolo is nu intenser en er steekt meer gevoel in. Paul Long neemt het vocale gedeelte over van zijn zoon in de smaakvolle blues ballade 'Some Time alone'. Niet alleen met zijn stem weet Paul te bekoren maar hij laat ons ook genieten van een warme intense solo op het Hammond. Wanneer de laatste noot van het Hammond uitgestorven is neemt Matthew het weer grandioos over op de gitaar. Ook Hollie Rogers die de backing vocals verzorgt heeft een grote inbreng in deze knappe ballade. Met een epische gevoelvolle gitaar solo a la Bonamassa, drukt de jonge Matthew Long zijn stempel op de prachtige melodieuze slowblues 'All I Ask Of You'.

 

 

 

 

 

 

Met een vette gitaar riff van Matthew wordt de stevige midtempo bluesrocker 'Never Go Back' aangevat. In dit stomende nummer komt nogmaals de instrumentale kracht van dit geweldige viertal tot uiting. Drummer Kevin Yates en bassist Dusty Bones vallen misschien minder op dan vader en zoon Long, maar hun inbreng is van onschatbare waarde voor deze verschroeiende bluesrock band. Natuurlijk is de jonge gitaargod Matthew Long het speerpunt van Catfish. Er zijn weinig groepen die een ongeslepen diamant met ongekende mogelijkheden zoals Matthew Long in hun rangen hebben. Ook in 'Never Go Back' pakt hij weer uit met een vlijmscherpe en verschroeiende solo waar je als gitaarliefhebber alleen maar kan van genieten en bewondering voor kan hebben. De meest radio vriendelijke song op 'Broken Man' is de vloeiende soulvolle rocker 'Better Days'. Er zijn ska invloeden terug te vinden in dit vloeiende feel good nummer en ditmaal is het Paul Long die op toetsen de hoofdrol opeist. De vreemde eend op dit album is de piano gedreven ballade 'Part As Strangers'. Instrumentaal is dit het minst rijke nummer, met alleen Paul's stem, de piano en de mondharmonica van gastmuzikant Paul Jones. De intieme sfeer die gecreëerd wordt door de stem, de piano en de mondharmonica die samen smelten is weergaloos. De Toots Thielemans achtige solo op de mondharmonica van Paul Jones zal niemand onberoerd laten. De meer dan acht minuten durende titeltrack 'Broken Man' blijft elke seconde boeiend en dat komt doordat deze bluesrocker met Southern invloeden verschillende sfeerwisselingen kent, het een geweldig sterk refrein heeft en instrumentaal weer erg goed in elkaar steekt. Halfweg het nummer lijkt het naar de prog rock over te hellen, maar dat is maar schijn, het is de manier waarop Catfisch de rode loper uitrolt voor een epische solo van hun wonderkind Matthew Long. Die neemt dat aanbod gretig in ontvangst en blijft minutenlang met vlijmscherp en scheurend snarenwerk imponeren.

 

 

 

 

 

 

Vader en zoon Long zijn nogmaals bepalend in de rauwe midtempo bluesrocker 'Big Shot'. De scheurende en knagende gitaarsolo roepen herinneringen op aan de gitaar legende Jimi Hendrix. Afsluiten doen de jongens van Catfish met de enige cover op het album. De veertien minuten durende versie van Foy Vance zijn 'Make It Rain' steekt vol verdriet en emotie. Het nummer wordt opgedragen ter nagedachtenis aan Mike Casswell, vriend, mentor en gitaarleraar van Matthew Long. Het nummer zit vol atmosferische klanken en Paul Long weet met intens en sfeervol toetsenwerk op het keyboard te bekoren. Matthew neemt daarna heel intens en gevoelvol over op de snaren van zijn six string. Heel ingetogen werkt de jonge gitaarvirtuoos naar een climax en eenmaal dat moment aangebroken is, breekt deze song helemaal open. Vanaf dan trekt Matthew alle registers open met vlijmscherp snarenwerk dat door merg en been gaat. Na de solo wordt deze 'Make It rain' afgesloten met het refrein dat een paar maal wordt gezongen en zo langzaam uitsterft. Wie Catfish live wil ontdekken kan dat deze maand in Nederland, want daar zijn ze te gast voor een zestal optredens. Op 21 februari staan ze in Café De Comm in Groesbeek voor een live sessie bij Blues Moose Radio, op 22 februari zijn ze te gast in Paard van Troje in Den Haag, op 23 februari in DRU Cultuurfabriek te Ulft, op 24 februari in Bibelot te Dordrecht, op 25 februari in De Bosuil te Weert ( samen met Stevie Nimmo en Joost de Lange) en op 26 februari staan ze op het podium van Paradiso in Amsterdam. (8,5/10)

 

 

 

 

 

 

Walter Vanheuckelom

 

 

 

01. Hit The Ground Running

02. Leading Me On

03. Some Time Alone

04. All I Ask Of You

05. Never Go Back

06. Better Days

07. Part As Strangers

08. Broken Man

09. Big Shot

10. Make It Rain

 

 

 

Kevin Yates (drums)

Dusty Bones (bas)

Paul Long (keys en zang)

Matt Long (gitaar en zang)