THE CASH BOX KINGS - HAIL TO THE KINGS

Album Review

Album: 
THE CASH BOX KINGS - HAIL TO THE KINGS
Artist: 
The Cash Box Kings
Record Label: 
Alligator Records
Style: 
chicago blues, houserocking blues, old school blues
Date: 
17/05/2019
Reviewed by: 
Walter Vanheuckelom
THE CASH BOX KINGS - HAIL TO THE KINGS
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Joe Nosek richtte The Cash Box Kings op in Madison, Wisconsin in 2001 en is sinds 2007 co leider van de band met de charismatische zanger Oscar Wilson. Met meer dan twintig jaar leeftijdsverschil en met een heel verschillende achtergrond, vormen Joe en Oscar een onwaarschijnlijk duo, waarbij Wilson's onmiskenbaar authentieke South Side Chicago blueszang wordt gecombineerd met Nosek's dynamische harmonica, songwriting en zangtalenten. Volgens Wilson zijn The Cash Box Kings een terugkeer naar het gouden tijdperk van blues. The Cash Box Kings zijn bonafide blues royalty en ze spelen meesterlijk rauwe en onverbloemde houserocking blues. Wilson's gruizige zang en Nosek's powerhouse mondharmonica voeden hun vlijmscherpe originele liedjes. Door het mengen van stoere Chicago en Delta blues en steamrolling bluesabilly (hun originele mix van Chicago blues en Memphis rockabilly), vallen ze elk nummer aan dat ze spelen met de hedendaagse autoriteit en old school authenticiteit. Na de enorme kritische en populaire reactie op hun Alligator Records debuut 'Royal Mint' uit 2017, keert de band terug met 'Hail To The Kings', hun tiende release. Het album is opgenomen in Chicago, met Nosek als producer en telt dertien nummers, waarvan elf originele songs die zijn geschreven of mede geschreven door Nosek en Wilson.
 
 
 
 
 
 
Het album 'Hail To The Kings' opent met de erg dansbare shuffle 'Ain’t No Fun (When the Rabbit Got the Gun)', waarin Oscar Wilson zingt over een fout gelopen liefdesrelatie. Instrumentaal is het genieten van de gruizige huilende mondharmonica van Joe Nosek, het uitstekende snarenwerk van Billy Flynn en het aanstekelige en frivole pianowerk van toetseniste Queen Lee Kanehira. Superster Shemekia Copeland maakt het warmer en zwoeler als ze samen met Oscar Wilson het ondeugende duet 'The Wine Talkin'' zingt. Shemekia's manager en songwriter John Hahn schreef 'The Wine Talkin'' samen met Nosek en Wilson. Het nummer heeft een heerlijke shuffle groove en Shemekia en Oscar zingen en spreken afwisselend in dit verhaal over verleiding. Mondharmonica virtuoos Joe Nosek plaatst de kers op de taart met een verschroeiende solo op zijn kleine instrument. Ook in de opwindende funky getinte shuffle 'Take Anything I Can' spelen Joe Nosek en zijn mondharmonica een zeer bepalende hoofdrol. Gitarist Billy Flynn laat met waanzinnig sterke riffs en dito solo horen, waarom hij één van de meest gevraagde en gewaardeerde gitaristen van Chicago Is. Natuurlijk mogen we de ritmesectie, met drummer Kenny 'Beedy Eyes' Smith en bassist John W. Lauler, niet vergeten want zij zorgen elke weer voor de geweldige basis. Het is dankzij de solide en stevige groove van deze twee muzikanten dat Joe Nosek en Billy Flynn kunnen schitteren. Er wordt wat gas teruggenomen voor de glorieuze Chicago bluesballade 'Smoked Jowl Blues', dat op onweerstaanbare wijze gezongen wordt door de rauwe doorleefde stem van Oscar Wilson. Billy Flynn laat op meesterlijke wijze horen hoe old school blues gitaar moet klinken en Joe Nosek is weer uitstekend en uitdrukkelijk aanwezig op zijn gruizige bluesharp. Queen Lee Kanehura zorgt voor de instrumentale afwerking met haar knappe vingerwerk op de klavieren van haar piano, met als resultaat heel fijne en uitstekende piano riffjes.
 
 
 
 
 
 
In het swingende blues nummer 'Back Off' laat Joe Nosek horen dat hij buiten een begenadigd mondharmonicaspeler ook nog een goede zanger is. Hij domineert dit aantrekkelijke en erg dansbare nummer met zijn stem en zijn mondharmonica. De eerste cover op het album is 'I'm The Man Down There' een Jimmy Reed cover uit 1965. The Cash Box Kings blijven met hun versie redelijk dicht bij het origineel. Met de uitstekende slowblues 'Poison In My Whiskey' keren Nosek en Wilson terug naar de glorie periode van de bluesmuziek. Joe en Oscar weten als geen ander die old school blues sfeer te creëren. In dit bijna vijf minuten durende nummer etaleren gitarist Billy Flynn met Wah Wah gestuurd snarenwerk en Joe Nosek met een zinderende gruizige harpsolo hun instrumentale virtuositeit. Voor mij is deze 'Poison In My Whiskey' één van de hoogtepunten van dit uitstekende album. Joe Nosek en Oscar Wilson vallen op met hun hilarische vertelkunst en humor in het duet 'Joe, You Ain't From Chicago'. Het is een nummer met een Bo Diddley beat en om het verhaal echt te begrijpen moet je eigenlijk uit Chicago komen, want het gaat tussen de rivaliteit tussen de mensen van uit de stad en die van uit de voorsteden. Hoewel Joe volgens de titel niet echt uit Chicago komt brult zijn mondharmonica heerlijk mee op het Bo Diddley ritme. In het uitstekende 'Bluesman Next Door' zingt een vastberaden Oscar Wilson, dat de blues niet geboren is in Engeland, maar op de plantages in de USA, ten tijde van de slavernij. Hier krijgen we niet het vertrouwde gitaargeluid van Billy Flynn, maar Xavier Lynn neemt op een prachtige wijze het gitaarwerk over. 'Bluesman Next Door' heeft weer een heerlijke groove en Queen Lee Kanehira is het gehele nummer uitstekend aanwezig op het orgel.
 
 
 
 
 
 
Het derde nummer dat door Joe Nosek wordt gezongen, is de door hem geschreven shuffle 'Hunchin' On My Baby'. Hij zingt het nummer heel relaxed en overtuigend. Ook instrumentaal is hij weer zeer bepalend aanwezig met zijn gruizig mondharmonicawerk. Ook gitarist Billy Flynn en toetseniste Queen Lee Kanehira laten zich weer positief opmerken. Dat de teksten van The Cash Box Kings over actuele onderwerpen gaat hoorden we al in een paar songs. De krachtige bluesrocker 'Jon Burge Blues' is een aanklacht tegen de decennia lange mishandeling, waarmee de Afrikaans-Amerikaanse gemeenschap van Chicago te maken kreeg onder de tirannie van agent Jon Burge. Deze agent martelde menig verdachte om maar een bekentenis los te krijgen. Dit stomende nummer is een ander hoogtepunt op 'Hail To The Kings'. Geen Kenny Smith en Billy Flynn in deze 'Jon Burge Blues', maar wel gitarist Xavi Lynn en drummer Derek Hendrickson, twee rijzende sterren in de blueswereld van Madison. De tweede cover op het album is 'Sugar Daddy' van Mercy Dee Walton. Het origineel was het een piano gedreven ballade met mondharmonica en daar hebben The Cash Box Kings wel verandering in gebracht. Instrumentaal is het nummer nu veel voller en rijker. Ook in deze versie zijn de mondharmonica van Joe Nosek en het toetsenwerk van Queen Lee Kanehira uitdrukkelijk aanwezig en bepalend voor de sound, maar ook het fijne en pittige snarenwerk van Billy Flynn kan weer erg bekoren. Het album wordt vrolijk afgesloten met het erg dansbare 'Wrong Number', een nummer over een SMS sturen naar een verkeerd telefoonnummer. 'Wrong Number' is een mooie swingende afsluiter voor 'Hail To The Kings', een mooi blues album dat zeker het succes van 'Royal Mint' zal evenaren of overtreffen. (8/10)
 
 
 
Walter Vanheuckelom
 
 
 
01. Ain’t No Fun (When the Rabbit Got the Gun)
02. The Wine Talkin’
03. Take Anything I Can
04. Smoked Jowl Blues
05. Back Off
06. I’m The Man Down There
07. Poison In My Whiskey
08. Joe, You Ain’t From Chicago
09. Bluesman Next Door
10. Hunchin’ On My Baby
11. Jon Burge Blues
12. Sugar Daddy
13. The Wrong Number
 
 
 
 
Groepsleden
Joe Nosek: Harmonica, Vocals #5, 8 and 10
Oscar Wilson: Vocals except 5 and 10
Billy Flynn: Guitar except 9, Mandolin
Kenny “Beedy Eyes” Smith: Drums except 1 and 11
John W. Lauler: Upright and Electric Bass
With
Queen Lee Kanehira: Piano and organ
Xavier Lynn: Lead guitar #9 en 11
Derek Hendrickson: Drums #1 and 11
Little Frank Krakowski: Rhythm guitar except 9 and 11
Shemekia Copeland: Vocals #2
Alex Hall: Percussion #8 and 11