BRUCE KATZ - SOLO RIDE

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

De Amerikaanse toetsenist Bruce Katz is al viermaal (2008, 2009, 2010, 2015) genomineerd voor de Blues Music Award, Pinetop Perkins Piano Player Of The Year door de Blues Foundation van Memphis, TN. Hoewel blues een zeer belangrijk onderdeel van zijn muziek is, heeft Bruce's muziek meer hoeken en invloeden. In de muziek van Bruce komt blues, soul, jazz, jam band rock en Americana samen in een stijl van originele muziek. Naast het leiden van de Bruce Katz Band treedt Bruce regelmatig op met de Delbert McClinton Band, Jaimoe's Jasssz Band, John Hammond en andere artiesten. Hij was tussen 2007 en 2013 lid van de Gregg Allman Band. Bruce was ook veertien jaar (1996-2010) universitair hoofddocent aan het Berklee College of Music en doceerde harmony, Hammond orgellaboratoria, privé lessen en bluesgeschiedenis. Bruce heeft een lange achtergrond in de klassieke piano. Na het horen van een Bessie Smith album toen hij 10 jaar oud was, begon hij zichzelf de blues en de vroege jazz op piano te leren. Hij hoorde toen boogie woogie en swingende muziek en vervolgde zijn muzikale reis naar meer aspecten van jazz en Amerikaanse rootsmuziek. Bruce bezocht halverwege de jaren zeventig het Berklee College of Music en studeerde compositie en performance. Na die studies trad Bruce vijftien jaar op met een hele reeks bekende muzikanten. In 1992 ontmoette hij Ronnie Earl, die hem al snel uitnodigde om zich bij zijn band The Broadcasters aan te sluiten. Tijdens zijn bijna vijfjarige periode bij Earl toerde Katz de wereld rond en speelde hij mee op zes albums, waarbij hij veel van de deuntjes schreef en meeschreef, zoals 'The Color of Love', 'Ice Cream Man' en 'Hippology'. Het album 'Grateful Heart' won de Downbeat Critics Poll voor Best Blues Album uit 1996. Ook in 1992 bracht Bruce zijn eerste soloalbum 'Crescent Crawl' uit en een jaar later volgde 'Transformation'. Door het vele werk bij Ronnie Earl was het daarna vier jaar wachten op het derde album 'Mississippi Moan'. Bruce vond ook dat het hoog tijd werd om met zijn Bruce Katz Band de wereld te gaan veroveren en dus ging hij het album promoten in de USA en Europa. Terwijl hij bleef opnemen en toeren met zijn eigen band bleef Bruce ook actief bij andere muzikanten, zoals met Duke Robillard (2001-2002), John Hammond (2005 - heden), Gregg Allman (2007-2013) en vele andere bekende roots-, blues- en rockartiesten. Bruce is afkomstig uit Boston en verhuisde in 2005 naar Woodstock, NY. In 2008 verscheen het live album 'Live ! At The Firefly', dat overal lovende kritieken kreeg en dat steeg tot op plaats elf van de National Living Blues Radio Chart. Met zijn vierde studioalbum 'Homecoming' uit 2014 kreeg de Bruce Katz Band internationale erkenning. In 2016 volgde 'Out Of The Center' en in 2018 'Get Your Groove'. Met 'Solo Ride', dat op 16 augustus verschijnt, nam Bruce solo een album op met twaalf instrumentale piano nummers.

 

 

 

 

 

 

'Solo Ride' is een ongebruikelijk en een beetje uniek album. Het is een puur solo akoestisch piano album, met elf originele door Bruce geschreven songs en één cover. Het album bevat verschillende stijlen, zo vinden we er blues elementen, maar ook jazz (zoals in stride piano uit de jaren 1930/40) in terug. Verder is er ook een country wals, een moderne hymne en een Ramsey Lewis stijl boogaloo nummer. Natuurlijk mocht ook de boogie-woogie en de New Orleans stijl niet ontbreken op dit album. Bruce opent met het rauwe en levendige 'Down At The Barrelhouse' en zoals de titel al laat vermoeden krijgen we heel wat Barrelhouse toetsenwerk te horen in deze boogie. Een aanrader voor de mensen die graag dansen en voor de boogie woogie en swing blues fans. De liefhebbers van de New Orleans sfeer en Dr. John muziek komen zeker aan hun trekken in 'Crescent Crawl', waarin piano virtuoos Bruce enkele fantastische loopjes met zijn vingers maakt op de zwart witte toetsen van zijn piano. De enige cover op het album is 'It Hurts Me Too' van Tampa Red, een bluesnummer uit 1940 dat al ontelbare malen gecoverd is. Ook hier weet Bruce met zijn gevoelvol pianospel, zijn eigen accenten te leggen. In 'Praise House' vinden we zowel gospel als jazz terug. Met 'Red Sneakers' neemt Bruce Katz ons mee terug naar een eeuw geleden, namelijk het gouden tijdperk van de ragtime.

 

 

 

 

 

Het vredige en serene 'Dreams Of Yesterday' is een emotionele wals, waar de melancholie zo van afdruipt. Bruce Katz bewijst hier nogmaals dat hij geen woorden nodig heeft om zijn gevoelens uit te drukken, want hij kan dat perfect via de piano. De jazz liefhebbers onder ons gaan heel blij met het bijna zes minuten durende 'Midnight Plans', waarin de virtuositeit van Bruce op de piano volledig tot zijn recht komt. Ook met het relaxte 'Easy Living' blijft Bruce in de jazz wereld. Daarna trekt Katz alle registers open met de swingende boogie woogie 'Going Places', die gekruidt word met een paar Jerry Lee Lewis piano riffs. 'The Way To Your Heart' is een treurig en ontroerend liefdesverhaal, dat met erg veel gevoel gespeeld word door Bruce. Halfweg het nummer klinkt er terug een sprankelend lichtje van hoop, maar dat is maar van korte duur. De sfeer slaat volledig om in het levendige en speelse 'Watermelon Stomp'. Bruce Katz sluit dit opmerkelijke project af met 'Redemption'. 'Solo Ride' van Bruce Katz is een album dat de piano liefhebbers onder ons zeker veel luistergenot zal verschaffen. Bruce Katz is een geweldige pianist die de verschillende muziekstijlen op dit album goed weet te verdelen. Misschien zijn twaalf instrumentale piano nummers voor de doorsnee muziekliefhebber wel iets van het goede teveel. (7,5/10)

 

 

 

Walter Vanheuckelom

 

 

DOWN AT THE BARRELHOUSE

CRESCENT CRAWL

IT HURTS ME TOO

PRAISE HOUSE

RED SNEAKERS

DREAMS OF YESTERDAY

MIDNIGHT PLANS

EASY LIVING

GOING PLACES

THE WAY TO YOUR HEART

WATERMELON THUMP

REDEMPTION