BROKE FUSE - ROCKET RIDE

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Broke Fuse is een one man blues/roots band uit Toronto, Canada. Met zijn koffer kick-drum, een doos met mondharmonica's, een versleten gitaar, een mini wasbord, een ukelele en een kazoo trekt Jay Moonah naar zijn optredens. Hij speelt een mix van eigen originele songs en covers van oa Willie Dixon, Jimmy Reed, Little Walter en Tom Waits. Jay Moonah is reeds vijfentwintig jaar actief in de Canadese muziekscene en is een voormalig lid van indie roots rockers Uncle Seth en retro folk act The McFlies. Jay is ook mede oprichter van de Scarborough Uke Jam. In 2017 vormde Jay samen met de legendarische gitarist Mike McKenna (Luke & The Apostles, McKenna Mendelson Mainline) het McKenna Moonah Blues Duo. Mike en Jay richtten later de rockabilly band Mike McKenna's Rockin' Redcoats op. Als Broke Fuse begon Jay Moonah in 2014 op te treden. In 2015 bracht hij met Broke Fuse zijn debuut EP 'The Underground' uit en in 2017 volgde met 'Broke Down & Blue' de volgende EP. Begin 2020 besloot Jay dat het misschien tijd was om wat extra leden toe te voegen aan Broke Fuse en met dat doel voor ogen begon hij te repeteren met andere muzikanten. Helaas stak Covid 19 stokken in de wielen. De creatieve Jay Moonah besloot dan maar om op afstand met zijn muzikale vrienden samen te werken. Het was soms een hobbelig proces, maar het resultaat verscheen op 25 juni 2020 en kreeg als titel 'Why Should I Be Blue?'. Er staan acht originele, door Jay Moonah geschreven songs op deze CD. Zeven nummers schreef hij alleen, voor 'The Runner Duck' kreeg hij hulp van Attila Baraczka. Exact één jaar later op 25 juni 2021 verscheen met 'Rocket Ride', het nieuwe album van Broke Fuse.

Er staan twaalf originele, door Jay Moonah geschreven songs op het album.

 

 

 

 

 

 

In het amper zeventig seconden durende instrumentale 'The Stephenson Swamp Stomp' staan de mondharmonica kunsten van Jay Moonah in de kijker. Het ritme gaat de hoogte in voor de erg aantrekkelijke titeltrack 'Rocket Ride'. Ook hier etaleert Jay Moonah zijn klasse op de mondharmonica. Bovendien kan je hier genieten van zijn aangename stem en van de soulvolle backing vocals van Debbie Fleming. Tijdens de harpsolo trekt Jay alle registers open. Ook de opwindende slide solo van Mike McKenna kan me erg bekoren. We komen in vakantiesfeer met het dromerige  liefdeslied 'Strawberry Moon', waarin Jay's vrouw Karen Moonah de backing vocals voor haar rekening neemt. De opwindende mondharmonica van Jay Moonah en het heerlijke barrelhouse pianospel van Eric Lambier vertolken de instrumentale hoofdrollen in het NOLA begeesterde 'One Shot'. De strakke en dwingende ritmesectie bepaalt het ritme van het bluesnummer 'Stingray Blues'. Ook hier toont Jay Moonah dat hij een begenadigd mondharmonicaspeler is. In de lange instrumentale outro is het met volle teugen genieten van het uitstekende toetsenwerk op het orgel. 

 

 

 

 

 

 

Het progressieve en agressieve instrumentale rocknummer 'Agitation - For The Common Good Part I', waarin Jay Moonah zich nogmaals in de kijker speelt met zijn uitstekend blaas en zuigwerk op de mondharmonica duurt amper twee minuten. Jay Moonah pikt zich niet vast op één welbepaald muziekgenre. Luister maar eens naar het aantrekkelijke hillbilly cajun nummer 'Hear The Rain'. Met zijn ukelele bepaalt Jay de sound van dit lied. Je waant je in de jaren zestig tijdens het vloeiende en radiovriendelijke 'Miss Me When I'm Gone', een mix van pop, rockabilly en rock. De melodieuze en soulvolle liefdesballade 'Stolen Time' is zeker één van de hoogtepunten op dit album. Jay en zijn vrouw Karen zingen dit nummer met erg veel gevoel en aan hun stemmen kan je horen dat hun liefde nog steeds heel intens en oprecht is. De ingetogen mondharmonica geeft deze song nog een extra touch. 

 

 

 

 

 

 

Wie de beentjes eens wil uitsmijten kan dat in de uptempo boogierocker 'I Don't Care', waarin Jay Moonah weer schittert op de mondharmonica. In het instrumentale 'Los Detalles Del Diablo' probeert Jay Moonah ons op zijn mondharmonica details over de duivel te vertellen. De liefhebbers van dit kleine instrument zullen weer met volle teugen genieten van het uitstekende blaas en zuigwerk van Jay Moonah. Veel details of geheimen blijkt de duivel niet te hebben, want het nummer duurt nog geen twee minuten. De langste song heeft Moonah voor het laatst bewaard. 'The Ballad Of Sonny Shade' duurt meer dan vijf minuten en het ritmisch handgeklap helpt het ritme bepalen. Voor dit nummer heeft Jay Moonah ook wat gastmuzikanten uitgenodigd. Zo horen we met Paul Butters, in de eerste, en Alex Matthew in de tweede gitaarsolo uitstekend snarenwerk verrichten en ook Matthew Bartram tovert een prachtige solo uit zijn orgel. 'Rocket Ride' van Broke Fuse is een heel gevarieerd en prima luisteralbum. (7,5/10)

 

 

 

 

Walter Vanheuckelom

 

 

 

01. The Stephenson Swamp Stomp

02. Rocket Ride

03. Strawberry Moon

04. One Shot

05. Stingray Blues

06. Agitation - For The Common Good Part I

07. Hear The Rain

08. Miss Me Whem I'm Gone

09. Stolen Time

10. I Don't Care

11. Los Detalles Del Diablo

12. The Ballad Of Sonny Shade

 

 

Jay Moonah: Zang, mondharmonica, gitaar, bas, ukelele, percussie

Debbie Fleming: Zang en arrangementen op #2 en 10

Mike McKenna: Gitaar solo in #2

Eric Lambier: piano in #4

Sheila McGovern: Zang op #7

Chris Patheiger: Zang op #8

Neil Bennett: Zang op #12

Paul Butters: Zang en eerste gitaarsolo in #12

Matthew Bartram: Zang en orgelsolo in #12

Alex Matthew: tweede gitaarsolo op #12

Karen Moonah: Zang op #3 en 9

Karen Moonah, Sheila McGovern en Debbie Fleming: Backing vocals