BRANDON SANTINI - THE LONGSHOT

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Er zijn veel verschillende meningen over de toekomst van de mondharmonica blues. Internationaal vocalist en mondharmonicaspeler Brandon Santini is ontegensprekelijk een waardige speler om in de gaten te houden. Zijn naam wordt tegenwoordig in één adem uitgesproken met deze van James Cotton, Kim Wilson, Dennis Gruenling, Charlie Musselwhite en andere grote mondharmonicaspelers, die hun liefde en respect voor de traditionele blues combineren met een moderne kleurrijke speelstijl. Santini groeide op in de regio Piemonte in Noord Carolina en kocht in 1997 zijn eerste mondharmonica. Hij was op dat moment vijftien jaar en hij kreeg zijn moeder eindelijk mee naar de plaatselijke muziekwinkel om een mondharmonica te kopen voor hem. Hij richtte de Blues Music Award genomineerde band Delta Highway op in 2003 en verhuisde naar Memphis, waar hij de geluiden en de cultuur van de Delta en North Mississippi Hill Country opsnoof. Net zoals Robert Johnson, Muddy Waters en BB King decennia voor hem deden, werkte Brandon zich nacht na nacht in het zweet in de lokale Beale Street clubs. Nu speelt hij meer dan honderd concerten per jaar over de hele wereld. Brandon Santini heeft al vijf Blues Music Award nominaties gewonnen, headliner geweest op festivals en zelfs samen opgetreden met Buddy Guy en Gary Clark Jr.. 'The Longshot', het derde studioalbum van Brandon Santini, dat werd opgenomen bij het Amerikaanse label Showplace Music, neemt de luisteraar mee via een kleine omweg van de traditionele blues snelweg. Het zal je niet verbazen dat de zessendertigjarige zanger en mondharmonicaspeler net zo beïnvloed en geïnspireerd is door legendarische rockartiesten als The Rolling Stones, Tom Petty & The Heartbreakers, The Allman Brothers Band en Creedence Clearwater Revival als door Little Walter, Muddy Waters en Howlin 'Wolf. Er staan elf songs op 'The Longshot', waarvan tien nummers door Brandon Santini werden geschreven. De meeste songs schreef hij alleen, maar voor een viertal nummers kreeg hij hulp. De enige cover op het album is 'Evil' dat geschreven werd door Willie Dixon.

 

 

 

 

 

 

Brandon Santini opent zijn nieuwe album 'The Longshot' met het fantastische en energieke 'Don't Come Around Here', dat Brandon samen met Joël DaSilva schreef. Drummer Moe Watson moet dadelijk aan de bak met geweldig en opwindend slagwerk en Samantha Bono helpt het ritme bepalen door haar enthousiast en ritmisch handgeklap. Meteen valt op dat Brandon over een erg aangename stem bezit en hij weet het nummer op een heel overtuigende wijze te brengen. Met een prachtige gruizige mondharmonica solo plaatst hij zelf de kers op de taart van dit aanstekelig nummer. Chuck Combs zorgt voor een uitstekende vloeiende baslijn en John Ginty is uitdrukkelijk en het gehele nummer aanwezig met wervelend toetsenwerk op het orgel. Na deze heerlijke rocker wordt er wat gas teruggenomen voor de swampy bluessong 'Beggin' Baby', dat Brandon samen met Victor Wainwright en Greg Gumpel schreef. Deze laatste is trouwens sterk aanwezig in dit nummer met vet slide werk op de gitaar. Net als in het eerste nummer pakt Brandon ook hier weer uit met schitterend blaas en zuigwerk tijdens zijn solo op de mondharmonica. In het bijna vijf minuten durende 'One More Day' leren we weer een andere Brandon Santini kennen. De intro neemt Jeff Potts op de akoestische gitaar voor zijn rekening. Vocaal wordt Brandon zijn goede stem ondersteund door de knappe backing vocals van Timo Arthur. John Ginty draagt dit tragere 'One More Day' op een geweldige wijze met zijn warme orgelklanken en Brandon Santini drukt zijn stempel op het nummer met een sublieme gruizige harp solo. In 'Drive You Off My Mind' horen we duidelijke Chris Rea invloeden. Het nummer heeft dankzij de stevige drumbeat van Reid Muchow en de uitstekende baslijn van Chuck Combs een heerlijke vloeiende groove. Greg Kumpel met vet slide werk, John Ginty met bezwerend toetsenwerk en Brandon Santini op mondharmonica kleuren de sound van 'Drive You Off My Mind' op een meesterlijke in. De verschroeiende rocker 'Heartbreaker', die Santini samen met Jeff Jensen en Bill Rufino schreef, is voor mij één van de hoogtepunten op dit prachtige album. Michael Muchow zorgt met een stuwende en dwingende drumbeat beat voor een stomende rockgroove en deze keer zijn John Ginty met wervelend toetsenwerk op het orgel, Brandon Santini met geweldig mondharmonica werk en Timo Arthur met een zinderende snarensolo op de gitaar de smaakmakers van dienst.

 

 

 

 

 

 

'Back To You' is nog zo'n begeesterende bluesrocker, waarop Brandon Santini met zijn  goede stem en subliem mondharmonica spel weet te bekoren. Zowel zijn riffs als de solo op de harp zijn om duimen en vingers van af te likken. Ook de opvolger 'My Worried Mind' is een opwindende bluesrocker. Timo Arthur haalt zinderend uit op zijn sixstring en dat levert een verschroeiende snarensolo op. John Ginty is zowel op het orgel als op de piano weer schitterend aanwezig. Brandon die doet wat hij al het hele album doet, namelijk met sterk en gruizig blaas en zuigwerk uitpakken op de mondharmonica. Geen Timo Arthur op gitaar in het opdwepende 'Going Home', maar wel Jimmy Bennett. In dit uptempo nummer krijgen we sterk vingerwerk van Jeff Potts op de akoestische gitaar. Brandon Santini op mondharmonica en Jimmy Bennett op de elektrische gitaar wisselen elkaar af voor het uitstekende solowerk. De enige cover op het album is het door Willie Dixon geschreven 'Evil (Is Going On) en dit kennen de meesten onder ons wel in de versie van Howlin' Wolf. Wat Brandon hier allemaal uit zijn kleine mondharmonica weet te toveren is fenomenaal. John Ginty is weer schitterend aanwezig op de toetsen en ook Chuck Combs levert weer een erg knappe baslijn. Voor de instrumentale afwerking zorgen Michael Bram op percussie en Doug Hinrichs op congas en bongos. Santini sluit zijn uitstekende album 'The Longshot' af met de zware midtempo bluesrocker 'Somebody's Gotta Go', waarin hij voor de laatste keer op dit album alle registers opentrekt op zijn mondharmonica. Timo Arthur draagt met een splijtende en scheurende gitaar solo ook meer dan een steentje bij aan het succes van het nummer en toetsenist John Ginty is net als in alle andere nummers op het album een bepalende factor in de muziek van Brandon Santini. Wie van mondharmonica houdt moet dit album zeker en vast aanschaffen, maar ook andere muziekliefhebbers gaan met dit prachtige album aan hun trekken komen. 'The Longshot' is een verzameling van sterke originele songs die gespeeld worden door uitstekende muzikanten. De productie was in handen van specialisten als Ben Elliott, John Ginty en Brandon Santini en het album werd opgenomen en gemixt door Ben Elliott in de Showplace Studios. Als je de som van dit alles maakt weet je dat 'The Longshot' een aanrader is voor elke muziekliefhebber. (8,5/10)

 

 

 

 

Walter Vanheuckelom

 

 

 

 

01. Don’t Come Around Here

02. Beggin‘ Baby

03. One More Day

04. Drive You Off My Mind

05. Heartbreaker

06. Broken Bones

07. Back To You

08. My Worried Mind

09. Going Home

10. Evil (Is Going On)

11. Somebody’s Gotta Go

 

Album line-up:

Brandon Santini: Zang, Mondharmonica

Timo Arthur: Elektrische gitaar behalve op # 9, Backing vocals op # 3 en 5

Jeff Potts: Akoestische guitar

Greg Gumpel: Elektrische slide gitaar op # 2, 4 en 6

Jimmy Bennett: Elektrische gitaar op # 9

Chuck Combs: Bas

John Ginty: Orgel, Piano, vintage vibe, Shaker, Tambourijn, Drums op # 3 en 6

Reid Muchow: Drums

Michael Bram: Percussie op # 2, 4 en 10

Doug Hinrichs: Congas, Bongos op # 3 en 10

Moe Watson: Backing vocals op # 1 en 3

Samantha Bono: handclaps op # 1