BRAD VICKERS AND HIS VESTAPOLITANS - TWICE AS NICE

Album Review

Album: 
BRAD VICKERS AND HIS VESTAPOLITANS - TWICE AS NICE
Artist: 
Brad Vickers And His Vestapolitans
Record Label: 
Man Hat Tone Records
Style: 
Vintage Blues, Rag en Jazz
Date: 
01/10/2019
Reviewed by: 
Walter Vanheuckelom
BRAD VICKERS AND HIS VESTAPOLITANS - TWICE AS NICE
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Brad Vickers is een Amerikaanse gitarist,zanger en songwriter uit Pine Barrens, Suffolck County, Long Island, NY. Hij stamt uit een muzikale familie. In zijn beginjaren was Brad Vickers bassist bij Little Mike And The Tornadoes. In die hoedanigheid mocht hij met tal van beroemde Amerikaanse blues en roots meesters het podium delen. Zo mocht hij samen spelen met Jimmy Rogers, Hubert Sumlin, Bo Diddley, Chuck Berry, Odetta, Sleepy LaBeef, Rosco Gordon en Pinetop Perkins. Brad speelde mee op 'Born In The Delta' en 'Ladies Man', twee Grammy genomineerde albums van  Pintop Perkins. Sinds 2008 heeft Brad zijn eigen band. Met zijn Vestapolitans bracht hij al zes albums uit. 'Le Blues Hot' uit 2008 was zijn debuutalbum, daarna volgden 'Stuck With The Blues' uit 2010, 'Traveling Fool' uit 2011, 'Great Day In The Morning' uit 2013, 'That What They Say' uit 2015 en het op tien oktober 2019 verschenen 'Twice As Nice'. Het album heeft een goede mix van originele songs, die geschreven werden door Brad Vickers of bassist Margey Peters, en covers. Met hun muziek nemen Brad Vickers And His Vestapolitans ons mee terug naar de jaren zestig of nog vroeger, voor een flinke portie van wat zij blues, folk, jump en Amerikaanse roots 'n' roll noemen.
 
 
 
 
 
Het album opent met de blues shuffle 'Worried Life Blues', een cover van pianist/zanger Big Maceo Merriweather. Chuck Berry nam het nummer ook op en Brad en zijn jongens leunen dichter aan bij Chuck's versie. De zoete stemmen van Brad Vickers en Margey Peters vullen elkaar goed aan en instrumentaal is het genieten van de heerlijke zoete saxofoon solo van Jim Davies, het uitstekende snarenwerk van gitarist Dean Shot en het aantrekkelijke pianospel van Dave Keys. Brad gaat verder met het zelf geschreven 'Mississippi Swamp', een swingend swampy nummer dat ons meeneemt naar de moerasgebieden rond de Mississippi Delta. Drummer Bill Rankin zorgt voor een knappe drumbeat en bassiste Margey Peters is op haar dikke snaren het kloppende hart van het nummer. Mikey Junior is met zijn mondharmonica het gehele nummer aanwezig op de achtergrond en hij pakt halfweg de song uit met een knappe solo. Frontman Brad Vickers laat zijn bottleneck gezwind over de snaren op de hals van zijn gitaar glijden en dat levert prachtig slidewerk op. Het soulvolle, door Margey Peters geschreven, 'Love Can Win' is een nummer met een boodschap. Het is een politieke aanklacht tegen de politieke leider van haar land. Sinds zijn bewind is de haat en de verdeeldheid in haar land enorm toegenomen volgens Margey. Ze gelooft nog steeds in een ommekeer want 'Love Can Win' wordt op het laatst 'Love Will Win'. Jim Davis op zijn tenor sax en V.D. King op zijn bariton sax kleuren de sound met hun prachtig blaaswerk en het frivole orgelwerk van Dave Keys geeft het nummer een extra touch.
 
 
 
 
 
 
De tweede cover op het album is 'Close Together' van Jimmy Reed. Ze vertragen het ritme van het origineel. Brad en Margey zingen deze meeslepende Chicago blues samen. Jim Davis zijn prachtige tenor sax past perfect bij de sfeer van het lied. De band trekt het ritme omhoog met de knappe vintage rock'n roll song 'Coast To Coast', een nummer dat Margey Peters schreef en dat opgedragen wordt aan The Mad Peck, een Amerikaanse cartoonist en ontwerper van rock posters. Drummer Bill Rankin en bassist Margey Peters zorgen voor een heerlijke groove en bariton saxofonist V.D. King blaast het nummer steeds weer nieuw leven in met zijn korte stuwende riffjes. Instrumentaal is het verder nog genieten van de pittige snarensolo van Brad en de swingende piano solo van Dave Keyes. Dit aanstekelige nummer zuigt je naar de dansvloer. Na de rock'n roll uit de jaren zestig, neemt de band ons nog verder mee terug in de tijd met de titeltrack 'Twice As Nice', dat gespeeld wordt met een akoestische setting. Margey schreef dit jazzy blues nummer en haar ouderwetse wijze van zingen is erg knap. De klarinet van Jim Davis geeft het nummer nog meer kleur. Verder is het genieten van het knappe slidewerk van Brad op de akoestische gitaar en de prachtige banjolele (een banjo met vier nylonsnaren die gestemd worden als een ukelele) van V.D. King. In 'Red Dust' neemt Brad Vickers het op voor de indianen, wiens enige misdaad was dat ze niet blank waren. De onheilspellende en dreigende drumbeat van Bill Rankin op zijn basdrum en zijn jawbone domineert het nummer en creëert een zeer speciale sfeer. Brad en Margey zingen het nummer samen. De knappe slide riffs van Vickers zijn weer om duimen en vingers af te likken.
 
 
 
 
 
 
Het door Margey Peters geschreven 'Everything I Need' is een aanstekelijke Chicago blues shuffle, waarin Brad Vickers schittert met een pittige snarensolo. Even later neemt V.D. King met zijn bariton saxofoon onweerstaanbaar over. De stem van Margey Peters krijgt in 'Stealin' Stealin'' ondersteuning van Mikey Junior, die ook de knappe mondharmonica partij voor zijn rekening neemt. 'Stealin' Stealin'' is een cover van de William Shade jugband, die bijna een eeuw oud is. Brad Vickers And His Vestapolitans spelen het nummer akoestisch. Met knap vingerwerk van Brad Vickers is de akoestische gitaar uitdrukkelijk aanwezig en het geluid uit de banjolele van V.D. King kleurt de sound van dit aantrekkelijke nummer. Jim Davis zet de kers op de taart met een knappe saxofoon solo. De laatste cover op het album is de Tampa Red klassieker 'Look A There, Look A There', een swingend nummer met heerlijk saxofoonwerk van Jim Davis en V.D. King. Het gruizig mondharmonicawerk van Mikey Junior en het pittige gitaarwerk van Dean Shot maken het instrumentale gedeelte helemaal compleet. Het album wordt afgesloten met 'Brooklyn Evenings', mijmeringen en herinneringen die heel ontspannen gezongen worden door Margey Peters. Gastgitarist David Gross pakt uit met een knappe snarensolo en violist Charlie Burnham drukt met zijn uitstekend vioolspel zijn stempel op deze afsluiter. Het album 'Twice As Nice' van Brad Vickers And His Vestapolitans is een zeer aangenaam en gevarieerd album, dat ons wat sfeer betreft wel een hele tijd terugslingert in de tijd. Ze doen dat wel op een knappe en stijlvolle manier. (7,5/10)
 
 
 
 
Walter Vanheuckelom
 
 
 
 
01. Worried Life Blues
02. Mississippi Swamp
03. Love Can Win
04. Close Together
05. Coast To Coast
06. Twice As Nice
07. Red Dust
08. Everything I Need
09. Stealin’ Stealin’
10. Look At There Look At There
11. Brooklyn Evenings
 
Brad Vickers: vocs, bottleneck guitar, guitar
Charles Burnham: violin
Jim Davis: clarinet, tenor sax
Dave Gross: guitar
Mikey Junior: vocs, harmonica
Dave Keys: piano, organ
V.D. King: gtr/upright bass, banjolele, percussion, sax keys, vox
Margey Peters: bass, vocs
Bill Rankin: drums
Dean Scott: guitar