BRAD ABSHER AND THE SUPERIALS - TULSA TEA

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Brad Absher werd geboren in Tulsa als zoon van een school leraar en lerares. Het gezin begon door heel het land te reizen op het moment dat zijn vader besloot om in de oliesector te gaan werken in plaats van voor de klas te staan. De baan van zijn vader bracht het gezin uiteindelijk naar Iran. De Abshers brachten drie jaar door in Teheran. In 1969 keerde het gezin terug naar de Verenigde Staten, eerst naar Lake Charles, Louisiana, waar Absher de kleuterschool doorliep en later naar een stad net buiten Tulsa, juist op tijd voor hem om daar naar de middelbare school te gaan. Op een dag, terwijl hij tijd doorbracht in het huis van zijn grootouders, deed hij een ontdekking die zijn leven veranderde, want hij vond een elektrische gitaar onder een van de bedden. Toen Absher's moeder een Silvertone gitaar voor hem kocht, was er geen weg meer terug. Ik voelde me nooit meer alleen nadat ik die gitaar had gekregen zei Brad later. Toen Absher na de middelbare school in clubs begon te spelen, sloot hij zich aan bij diverse bands in Tulsa. Hij hield ervan om deel uit te maken van een team, maar zijn zangstem eiste een rol in de schijnwerpers op. Absher's zang in combinatie met zijn smaakvolle elektrische gitaarspel maakte hem een favoriete frontman in de levendige Tulsa muziekscene van de jaren 80 en 90. Een verhuizing naar Houston veranderde in de verovering van een ander regionaal circuit. In 2013 en 2014 was Absher de regionale winnaar van de International Blues Challenge van de stad. Hij ging Houston vertegenwoordigen op de prestigieuze IBC's in Memphis, waar hij het opnam tegen honderden bands van over de hele wereld. Absher en zijn toenmalige band Swamp Royale waren dat jaar finalisten, waardoor hun Houston fans trots waren en een nieuwe fanbase ontstond die zich buiten de Gulf Coast verspreidde. Vandaag, terug in Tulsa, maakt Absher opnieuw verbinding met zijn wortels en ontdekt hij hoeveel impact hij daar twee decennia geleden heeft gemaakt. Absher is thuis in Tulsa en denkt na over het pad dat hij is ingeslagen naar zijn nieuwe album 'Tulsa Tea'. Het is zijn negende album, en het eerste met producer Chris Combs, een virtuoze jazzmuzikant met een talent om het beste uit Tulsa's goed gedocumenteerde schaamte van artistieke rijkdom te halen. Het paar besloot om live op te nemen in Paradise Studio, die Leon Russell in de jaren 70 bouwde op het nabijgelegen Grand Lake. JJ Cale, Bob Dylan, Bob Seger, Freddie King, Phoebe Snow en natuurlijk Russell zelf namen daar op. Brad Absher schreef zeven originele nummers voor 'Tulsa Tea'. Twee daarvan schreef hij samen met Shawn Parks en 'So Tired' werd geschreven door The Iguanas.

 

 

 

 

 

 

De soulvolle opener 'Be The Luv' is een Southern rhythm & blues song met opwindend toetsenwerk van Danny Timms op zijn Hammond B3. De heerlijke blazers van The No A/C Horns, met Zak Elkins en Andy McCormich op saxofoon en Matthew Leland op trombone, blazen de nodige soul in het nummer. Brad Absher heeft een goede en erg aangename stem. Vocaal wordt hij hier bijgestaan door de sterke stemmen van Charlie Redd en Briana Wright. In 'Neutral Ground' houdt Brad een pleidooi voor liefdevolle compromissen. Het is een sfeervol nummer met veel NOLA invloeden. Timms zit deze keer achter de Wurlitzer en Brad heeft de bottleneck rond zijn vinger gedaan. De bottleneck blijft rond de vinger van Brad Absher voor het hartverscheurende 'Goodbye For Now', een nummer dat Absher schreef voor zijn dochter en enig kind Madison, die in 2016 op vierentwintigjarige leeftijd overleed. Dat dit verlies nog elk moment pijn doet hoor je in de stem van Brad. 'Goodbye For Now' bevat een boodschap van pijn en hoop, verpakt in een belofte aan zijn overleden dochter. Met zijn geweldig en gevoelvol slidewerk zal Brad zeker heel wat mensen weten te raken. De pijn en verdriet van een artiest hoor je veel meer in het geluid van zijn instrument dan in de woorden die hij zingt. Prachtig emotioneel en hartverscheurend nummer.

 

 

 

 

 

 

'As Hard As I Can' is het favoriete nummer van Brad Absher. Het begint als een meeslepende ballade, maar krijgt na ongeveer één minuut een prachtige ritme versnelling zodat het een vloeiende en radiovriendelijke country/rock song wordt. Timms schittert weer op het Hammond B3 en gitarist Brad Absher (of Jake Hemphill) legt heel zijn hart en ziel in zijn mooie en melodieuze snarensolo. De muziek van Brad Absher And The Superials wordt wat zwaarder en dreigender in 'Hard Times', waarin Brad het heeft over de huidige onrust in de wereld. Drummer Matt Martin en bassist Dylan Layton zorgen voor een heerlijke groove. Timms is het hele nummer uitdrukkelijk en uitstekend aanwezig met wervelend en huilend toetsenwerk op het Hammond B3. Het splijtende gitaarwerk van Absher of Hemphill is weer van prima makelij en de backingzangers Charlie Redd en Briana Wright zijn weer uitdrukkelijk aanwezig. 

 

 

 

 

 

 

De enige cover op het album is 'So Tired' van The Iguanas, een band uit New Orleans. Volgens het promoblaadje is het een humeurig, heen en weer schuifelend nummer, dat het verlangen en de pure uitputting van geliefden weergeeft, die elkaar proberen te geven wat ze nodig hebben. Er hangt een zwoele sfeer in het nummer. De lome koperblazers en het opwindende slidewerk kleuren het instrumentale gedeelte. Danny Timms draagt de melodie van het lome, soulvolle 'Should Be Playin'', waarin Brad zingt dat ze hun vuist hebben gebald terwijl ze eigenlijk zouden moeten bidden. Bovendien weet hij nog te bekoren met erg knap solowerk. De jammerende gitaar van Absher geeft zijn woorden nog meer betekenis. Het afsluitende 'Turn It Up is een zwoel duet met de prachtige stemmen van Brad Absher en Tulsa zangeres Briana Wright in de hoofdrol. 'Tulsa Tea' van Brad Absher And The Superials is een heerlijk album dat zeker in de smaak zal vallen bij een heel breed publiek.  (8/10)

 

 

 

 

 

Walter Vanheuckelom

 

 

 

 

01. Be The Luv

02. Neutral Ground

03. Goodbye For Now

04. As Hard As I Can

05. Hard Times

06. So Tired

07. Should Be Prayin'

08. Turn It up

 

 

Brad Absher - gitaar / zang

Matt Martin - drums / percussie

Dylan Layton - bas

Jake Hemphill - gitaar

EZ Mireles - toetsen

Danny Timms - Wurlitzer / Hammond-orgel

Charlie Redd & Briana Wright - achtergrondzang

Abbie Rose - handklappen

The No A/C Horns

Zak Elkins: bas en bariton saxofoon

Andy McCormich: Tenor saxofoon

Matthew Leland: trombone