BOBBY RUSH - RAWER THAN RAW

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Bobby Rush werd geboren als Emmett Ellis Jr. in Homerus, Louisiana op 10 november 1933. Hij is een Amerikaans bluesmuzikant, componist en zanger. Zijn vader die pastoor was, speelde gitaar en mondharmonica. Als jong kind begon Emmett Jr. te experimenteren met muziek met behulp van een suikerriet siroop emmer en een bezemdraad. Rond 1947 verhuisde het gezin naar Pine Bluff, Arkansas, waar Bobby bevriend raakte met Elmore James, de bottleneckspeler Boyd Gilmore en de pianospeler Johnny 'Big Moose' Walker. Met Boyd Gilmore, Johnny Walker, Pinetop Perkins en Robert Plunkett richtte Bobby Rush zijn eerste band Bobby Rush And The Four Jivers op. In 1953 verhuisde de familie Ellis naar Chicago, waar Bobby al snel een deel werd van de lokale blues scene. In Chicago ontmoette en raakte hij bevriend met Little Walter en Muddy Waters, die bij hem in de buurt woonden. Little Walter bezorgde hem een baan bij de club Skins, waar ze achter een gordijn speelden voor een blank publiek. Bobby begon eveneens te werken voor Jimmy Reed. Door al deze connecties kwam Bobby Rush in het circuit van Etta James, Howlin' Wolf, Muddy Waters en Jimmy Reed terecht. Bobby Rush richtte ook een eigen band op met de jonge Freddie King op gitaar, later kwam Luther Allison als gitarist in de band. De band speelde in de West Side en in de zuidelijke buitenwijken van Windy City. Het duurde tot 1964 voordat Bobby Rush een plaat opnam, namelijk de downbeat bluessong 'Someday'. Met 'Chicken Heads' uit 1971 behaalde Bobby Rush zijn eerste gouden plaat. Alle albums, Awards en prijzen opnoemen die sindsdien volgden gaan we niet doen, maar we willen toch een paar interessante weetjes meedelen. In 2003 speelde Bobby Rush mee in de Martin Scorsese documentaire 'The Road To Memphis'. In 2007 werd hij de eerste bluesartiest die optrad in China en tijdens de ambstermijn van President Bill Clinton mocht Bobby tweemaal optreden in het Witte Huis. In 2015 was Rush ook te zien in de documentaire 'I Am The Blues' en in 2019 in de film 'Dolemite Is My Name'. De absolute hoogtepunten van de zesentachtigjarige bluesman zijn zonder twijfel zijn Grammy Award die hij in 2017 won, zijn vijf Grammy Award nominaties, zijn dertien Blues Music Awards, zijn inwijding in de Blues Hall Of Fame in 2006 en in 2012 wanneer hij werd opgenomen in de Mississippi Musicians Hall of Fame. Met 'Rawer Than Raw' heeft Bobby Rush een nieuw album. Het bevat eigen werk, maar ook heel wat songs van grote bluesmuzikanten, zoals Robert Johnson, Howlin' Wolf, Muddy Waters, Skip James en Sonny Boy Williamson.

 

 

 

 

 

 

'Rawer Than Raw' is het zevenentwintigste studioalbum van Bobby Rush en het bevat vijf originele door Emmett Ellis Jr. geschreven songs en zes covers waarmee Bobby de grote Mississippi blueslegendes wil eren. In 2007 bracht Rush het album 'Raw' uit, een solo album waarin hij zichzelf begeleidde op gitaar, mondharmonica en de maat aangaf door met zijn voet te stampen. Op het album 'Raw' stonden elf nummers van Rush zelf en drie covers. 'Rawer Than Raw' is het vervolg op dit album maar dit keer staan er zes covers op en vijf nummers van Rush zelf. Het opzet is echter hetzelfde: Rush zingt, speelt gitaar en mondharmonica en geeft de maat aan met zijn voet. Dit keer richt Rush zich echter op de bluesmuziek uit Mississippi waar hij, sinds de jaren tachtig, woont. Het album opent met het zelf geschreven 'Down In Mississippi', dat meteen één van de hoogtepunten is op dit uitstekende blues album. Je voelt het plezier dat de oude bluesman beleeft als hij dit nummer zingt en speelt. Ik geloof hem wanneer hij zingt dat het groene gras daar het hele jaar door groeit. Met een prachtige solo op de mondharmonica sluit hij deze fantastische opener op een gepaste wijze af. De eerste cover op het album is 'Hard Times' van Skip James uit 1931. De originele titel van Skip was wel 'Hard Time Killing Floor Blues', maar Rush maakte er simpelweg 'Hard Times' van. De versie van Bobby klinkt veel harder en rauwer dan de originele versie. Het samenspel van de akoestische gitaar, de mondharmonica en de stampende voet zijn de perfecte begeleiding voor een lied dat over harde en moeilijke tijden gaat.

 

 

 

 

 

 

Het zelf geschreven 'Let Me In Your House' verscheen in 2011 op het album 'Show You A Good Time'. Toen had het nummer een dwingende drumbeat en diepe bas groove. Nu geeft Bobby het ritme aan met zijn voeten en met geklop op de klankkast van zijn akoestische gitaar. Zijn smeekbede aan een vrouw om in haar huis te mogen en om in haar bed te mogen slapen klinkt hier veel intenser en smekender dan in de originele versie. Voor Howlin' Wolf moet Bobby Rush een speciaal boontje hebben, want hij is de enige blueslegende die tweemaal op het album voorkomt. Eerst met 'Smokestack Lightning' waarin Bobby uitstekend uithaalt met knap rootsy mondharmonica werk en het gesprek tussen hem en zijn vrouw boeiend weet te vertellen. In 1962 nam Howlin' Wolf het door Willie Dixon geschreven 'Shake For Me' op. Bobby Rush blaast deze cover nieuw leven in met een speelse en sexy vertolking. 'Shake It For Me' heeft een heerlijke gitaar, speels en uitstekend voetenwerk en prachtig blaas en zuigwerk op de mondharmonica. 'Shake It For Me' werd gekozen als eerste single om dit album te promoten en dat is een heel logische en uitstekende keuze. In het pakkende 'Sometimes I Wonder' vraagt Bobby aan zijn geliefde waarom zij hem zo behandeld. Het raakt je als een zesentachtigjarige zingt: Soms vraag ik me af wat er met me gaat gebeuren wanneer ik te oud ben? Bobby Rush weet het nummer op de juiste wijze en met veel overtuiging te brengen. Bobby is zo ervaren en leeft zich helemaal in het lied in, dat het een plezier is om naar zijn verhaal te luisteren. Hij legt de juiste klemtonen en verheft zijn stem op het gepaste moment. Hetzelfde kan gezegd worden van zijn gitaar en

mondharmonica werk. 'Sometimes I Wonder' is een top nummer.

 

 

 

 

 

 

 

'Don't Start Me Talkin'', één van de bekendste songs van mondharmonica virtuoos Sonny Boy Williamson, is één van de meest swingende songs op dit album. Het spelplezier van Bobby Rush straalt zo van het nummer af en zijn mondharmonicaspel is weer van uitstekende kwaliteit. Het stompende 'Let's Make Love Again' straalt net zoveel sexualiteit en sensualiteit uit als de titel laat vermoeden. Bobby Rush was en is nog steeds een grote fan van Muddy Waters en met een cover van het in 1969 opgenomen 'Honey Bee, Sail On' brengt hij een prachtig eerbetoon aan deze blueslegende. Ook Leadbelly nam dit nummer op, al had het toen 'Sail On, Little Girl' als titel. De versie van Bobby Rush ligt toch het dichtste bij de Muddy Waters versie. Deze keer geen mondharmonica, alleen maar de gitaar, maar dit is meer dan genoeg voor Bobby Rush om een knappe versie neer te zetten. Het laatste originele nummer van Bobby Rush op 'Rawer Than Raw' is het grappige 'Garbage Man'. In de hilariteit gaat Bobby zo ver dat als hij een vuilnisbak ziet of moet vullen, hij elke keer aan zijn vrouw en de vuilnisophaler, waarmee zijn vrouw er vandoor is, denkt. Bobby schittert hier weer met heerlijk blaas en zuigwerk op de mondharmonica. Afsluiten doet Rush met de Robert Johnson cover 'Dust My Broom', één van de meest gecoverde bluesklassiekers. Er gaat zoveel energie uit van Bobby zijn versie, dat je nauwelijks kan geloven dat hier een zesentachtigjarige one man band aan het werk is. 'Rawer Than Raw' is een subliem akoestisch bluesalbum. Er staan dan wel geen nieuwe songs op het album maar de bluesfans gaan zeker blij zijn met de benadering van Bobby Rush aan deze klassiekers. 'Rawer Than Raw' is een absolute aanrader voor de bluesliefhebbers. (8,5/10)

 

 

 

Walter Vanheuckelom

 

 

 

 

01. Down in Mississippi

02. Hard Times

03. Let Me In Your House

04. Smokestack Lightning

05. Shake It For Me

06. Sometimes I Wonder

07. Don’t Start Me Talkin’

08. Let’s Make Love Again

09. Honey Bee, Sail On

10. Garbage Man

11. Dust My Broom