BOB MALONE – MOJO DELUXE

http://www.bobmalone.com/
https://www.facebook.com/pages/Bob-Malone/49377277106

Begin dit jaar schreef ik al een recensie over de voorloper van deze ‘Mojo Deluxe’, namelijk de EP ‘Mojo’. De eerste zes songs op ‘Mojo Deluxe’ zijn dezelfde als op de EP, dus lijkt het me niet meer dan logisch dat ik een kopie maak van de EP recensie en dan verder ga met het tweede deel van dit mooie album.

Bob Malone werd geboren op 2 december 1965 in New-Jersey, onder de naam Robert Maurice Meloon. Na tussenstops in New York, New Orleans en Boston woont Bob nu al geruime tijd in Los Angeles. Bob is in Amerika een bekende toetsenist die al met heel wat grote namen samenwerkte, maar hij geniet er ook veel aanzien als componist en zanger. In 1987 studeerde Malone af als pianist aan het Berkeley College Of Music. Sinds zijn achttiende leeft Bob Malone van de muziek. In de jaren negentig toerde hij regelmatig in Amerika, Australië, Europa en Azië. Hij speelde toen ongeveer honderd shows per jaar. Sinds 2011 is hij de vaste man op de toetsen en accordeon tijdens de concerten van CCR frontman John Fogerty. Ook op diens laatste album ‘Wrote A Song For Everyone’ was Bob van de partij. Malone heeft sinds zijn debuut cd in 1996 al zeven albums opgenomen.

In 2013 verscheen ‘Ain’t What You Know’ en voor dat album was Bob verleden zomer in Europa voor een reeks concerten. Tijdens die tour was hij ook te bewonderen in De Crossroads te Antwerpen en was hij ook te gast in Nederland en Duitsland voor een paar optredens. Verleden jaar verscheen de ‘Mojo EP’, de voorloper van het nieuwe album ‘Mojo Deluxe’. Er staan twaalf songs op waarvan er tien door Bob geschreven zijn. De producer is Bob Demarco, dezelfde als op ‘Ain’t What You Know’ en er werken heel wat bekende namen mee op ‘Mojo Deluxe’. Kenny Aronoff, die we kennen door zijn werk met John Fogerty, Joe Cocker, John Mellencamp enz. is te horen op drums in Certain Distance. Stan Behrens van de band War speelt mee op mondharmonica in Certain Distance, Toxic Love en She Moves Me. Tim Lefebvre van Tedeschi Trucks Band speelt contrabas in Hard Times, Paris en She Moves Me. Mike Baird bekend van Bob Dylan, Joe Cocker en Journey speelt drums op alle songs behalve in Certain Distance, Looking For The Blues’, She Moves Me en Chinese Algebra. David Santos speelt bas op ‘Watching Over Me‘ en Karen Nash, de vrouw van Bob Malone horen we in een paar songs als backing vocaliste.

Bob Malone opent met de uptempo rocker Certain Distance waarin niet alleen de piano een paar knappe en pompende rock riffs laat horen, maar waar ook de mondharmonica van Stan Behrens lekkere vette blues klanken vermengt met de boogie rock van het nummer. Een aanstekelige song waar je onvermijdelijk gaat op bewegen. Malone maakt goed gebruik van zijn stomp box en hij beschikt bovendien over een goede, volle en aangename stem. Delta blues vermengd met zompige moeras swamp, dat zijn de ingrediënten van het zwoele Toxic Love. Een uitstekende dobro, levendige toetsen en een verschroeiende mondharmonica zijn de overige kruiden die aan de muziek worden toegevoegd om het geheel nog wat pittiger te maken. Hard Times, één van de twee covers op dit album wordt beheerst door de piano en de Hammond B3 van Bob. Producer Bob Demarco laat in deze Ray Charles song horen dat hij ook aardig met de gitaar overweg kan. Het wordt heel wat levendiger in het funky blues I’m Not Fine. Het heeft een heel catchy refrein en de krachtige backing vocals van Lavone Seetal en Sarah Nolan geven het nog een extra schwung. Voor de heel intieme ballade Paris heeft Bob een paar strijkers ingehaald die het romantische en het weemoedige van de song nog eens extra in de verf zetten. Paris gaat over een liefde die over is en dat een bezoek aan die romantische stad nooit meer hetzelfde is en zal zijn zonder die verloren geliefde. Malone zelf zorgt met zijn subtiele, maar mooie spel op de accordeon en zijn iets hese stem voor een perfecte persoonlijke inbreng. Dat Malone heel veelzijdig is bewijst hij met het vette bluesy Rage & Cigarettes dat gevuld is met de lekkere groovy baslijnen van Jeff Dean. Halfweg is de song op sterven na dood maar wordt ze op vakkundige wijze door Bob en de backing vocals Lavone Seetal en vrouwtje Karen Nash nieuw leven ingeblazen. Bob Malone verzorgt met de Wurlitzer, de elektrische piano en de Hammond B3 voor gevarieerd werk op de toetsen.

De stomende en meeslepende blues song Looking For The Blues is voor mij één van de beste nummers op deze zeer aangename cd. De echt vette gitaar solo van Tommy Williams, de lekkere backing vocals en de uitgebreide blazerssectie kleuren dit nummer en geven het nog meer glans. Bob Malone imponeert ook hier weer met zijn stem en geniaal vingerspel op de piano en het Hammond B3. De tweede cover op dit album is She Moves Me dat we wel kennen van Muddy Waters. Bob heeft voor dit nummer wat nieuwe arrangementen geschreven zodat zijn versie heel wat moderner klinkt dan het origineel. Tim Lefebvre schittert op de contrabas, net als Stan Behrens die constant aanwezig is met uitstekend rauw blaas en zuigwerk op de bluesharp. Met de stompbox vervangt Malone de drums en hij beroert de piano met heel veel gevoel en klasse. Voor Don’t Threaten Me heeft Bob weer heel zijn big band opgeroepen. Zo krijgen we maar liefst vijf backing zangeressen en is de volledige blazerssectie weer van de partij. Lee Thornburg op trompet, Nick Lane op trombone en Tom Evans op saxofoon vullen heel knap de gaatjes op, maar het zijn vooral de twee Bob’s, Malone en Demarco, die de show stelen. We horen Malone na Certain Distance’ en I’m Not Fine voor de derde maal gebruik maken van de clavinet. In de blues ballade Watching Over Me heeft Bob het over een vroegere ervaring. Het heeft de sympathieke toetsenist vijfentwintig jaar gekost om deze song te schrijven. Het gaat over de moeilijke tijd die hij meemaakte in het begin van de jaren negentig, net nadat hij naar Los Angeles was verhuisd. Hij had een optreden in Las Vegas en had onderschat hoeveel geld hij zou nodig hebben om daar te geraken in zijn versleten Dodge busje. Toe hij in Vegas aankwam had hij niets meer. Geen geld op zijn bankrekening, nog juist één dollar in zijn broekzak. Hij stak hem in een gokautomaat en won tweehonderd dollar. Op dat moment dacht Bob wel dat er iets was daarboven in de hemel, iemand die hem in de gaten hield en voor hem zorgde. Hij zingt deze ballade met veel emotie in zijn stem. Het tempo wordt wat omhoog getrokken voor het instrumentale Chinese Algebra met prachtige en verschroeiende slide parijen van Bob Demarco en Marty Rifkin. De afsluiter Can’t Get There From Here is een emotioneel nummer waarin Bob Malone terugkijkt op zijn leven. Hij beseft dat hij halfweg is in dit leven en dat de tijd heel snel gaat. In deze trage gevoelige song belooft hij om te proberen de schade die hij in de eerste helft gemaakt heeft goed te maken. ‘Mojo Deluxe’ is een zeer mooie en aangename cd geworden met veel afwisseling. Een aanrader.

Tracklist:
01. Certain Distance
02. Toxic Love
03. Hard Times
04. I’m Not Fine
05. Paris
06. Looking For The Blues
07. Rage & Cigarettes
08. She Moves Me
09. Don’t Threaten Me (With A Good Time)
10. Watching Over Me
11. Chinese Algebra
12. Can’t Get There From Here