THE BLUESBONES - LIVE ON STAGE

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Spijtig genoeg bestaat Het Gompelhof van Jo Mast niet meer, het was daar dat The BluesBones hun officiële start namen op 17 mei 2012. De originele BluesBones waren zanger Nico De Cock en gitarist Andy Aerts die samen in The Blues Conspiracy en Dusty Dollar speelden. Bassist Ronald Burssens en drummer Dominique Christens was het andere koppel, zij speelden samen bij Cora Lee en No Trouble. Het vijfde lid was Stef Paglia, een jonge kerel van achttien jaar, maar een echte virtuoos op de gitaar. Vanaf dat eerste concert wist je al dat dit een band was waar toekomst in zat. Hun eerste CD 'Voodoo Guitar', dat eerder toevallig tot stand kwam, kreeg overal lovende kritieken en ook Nederland ontdekte The BluesBones. In 2013 verscheen 'Live At De Bosuil' met daarop een paar nieuwe songs. Het ging al snel voor de band, maar 2014 vormde een echte piek. Er kwam een tournee door Duitsland en ze stonden op heel wat grote festivals, zoals Blues Peer, Swing Wespelaar en Gevarenwinkel. In Nederland stonden ze onder andere op het Rib’s And Blues Festival in Raalte. Op 26 februari 2015 verscheen het tweede studio album 'Saved By The Blues'. Ondertussen was de sound van de band toch al wat veranderd want gitarist Andy Aerts had de band verlaten en in zijn plaats kwam er geen nieuwe gitarist, maar toetsenist Edwin Risbourg op Hammond kwam de band versterken. In het begin was het wat wennen aan die nieuwe sound, maar Edwin wist zich vrij vlug in te burgeren. In de herfst van 2015 verliet bassist Ronald Burssens de band en sindsdien is het Geert Boeckx die instaat voor het plukwerk op de bas gitaar. Een tijdje later verdween ook Dominique Christens en kwam Koen Mertens in zijn plaats. Nu is het Jens Roelandt die het slagwerk voor zijn rekening neemt. Op 13 februari 2016 verscheen het live album 'Double Live', dat live met publiek werd opgenomen in de Hype Studio in Mechelen. Op uitzondering van 'No Good For Me' waren alle nummers een mix uit de twee studio albums van de band. In 2016 wonnen The BluesBones de Belgian Blues Challenge en mochten zij in het voorjaar van 2017 ons land vertegenwoordigen op de European Blues Challenge in Denemarken. Ook daar behaalden ze met hun tweede plaats een schitterend resultaat. Het derde studioalbum van dit Belgische vijftal verscheen op 23 maart 2018 en op 20 november 2020 verschijnt het nieuwe live album 'Live On Stage' dat in november 2019 in het GC Den Breughel in Haacht werd opgenomen. Dat concert kwam tot stand dankzij samenwerking met de mensen van Swing Wespelaar.

 

 

 

 

 

 

Eind 2019 besloten The BluesBones in samenwerking met het team van Swing Wespelaar Festival om een concert te organiseren, met de bedoeling om een ​​nieuwe live CD op te nemen. De locatie werd het GC Den Breughel in Haacht en de datum werd vastgelegd op negen november 2019. Normaal was dit live album al eerder uitgekomen, maar de Covid 19 pandemie besliste daar anders over. Alle live optredens vielen stil en bijgevolg werd ook de Europese promotietournee van The Bluesbones geannuleerd. Toch besloot de band om 'Live On Stage' nog dit jaar uit te brengen, omdat het album iets speciaals heeft en ze de live corona vrije sfeer van die avond willen delen. The BluesBones hopen dat 'Live On Stage' zal herinneren aan de sfeer van een live concert zonder beperkingen en hoe het leven er in de nabije toekomst hopelijk weer uit zal zien. Ik hoop in ieder geval met Nico, Stef, Edwin, Geert en Jens mee. The BluesBones openen hun concert met het verschroeiende 'Find My Way Out', dat zoals de meeste songs op 'Live On Stage' uit hun recentste studioalbum 'Chasing Shadows' komt. Met zijn wervelende en opwindende Hammond riffs heeft Edwin Risbourg een grote inbreng in de sound van het nummer en ook op zijn uitstekende solo mag Edwin trots zijn. Drummer Jens Roelandt en bassist Geert Boeckx zorgen voor de stomende groove. Na de solo van Risbourg is het de beurt aan Stef Paglia om zich in de schijnwerpers te spelen en met een machtige snarensolo weet hij meteen iedereen in het GC Den Breughel te bekoren. Als zo een uitstekend nummer bovendien nog gezongen wordt door de uitstekende stem van frontman Nico De Cock kan het helemaal niet meer stuk. Voor 'The End' blijft het vijftal bij hun recentste studioalbum 'Chasing Shadows'. De ritme sectie met, Jens Roelandt op drums en Geert Boeckx op bas, trekken samen met een knappe Wah Wah gestuurde gitaar riff van Stef Paglia het nummer op gang en eenmaal de groove vastgelegd komt Edwin op zijn Hammond zijn collega's vervoegen. Deze psychedelische, midtempo song heeft een erg aantrekkelijk ritme en Stef Paglia toont met knap en gevoelvol vingerwerk, dat later overgaat in splijtend en scheurend snarenwerk, nogmaals zijn klasse als gitarist.

 

 

 

 

 

 

In het vloeiende en mysterieuze 'Demon Blues' weten The BluesBones verschillende genres te combineren en ook hier horen we dat het uitstekende instrumentale huwelijk tussen het Hammond van Edwin en de gitaar van Stef voor prima muziek zorgt. Stef Paglia is weer knap aanwezig met zijn door de Wah Wah pedaal gestuurde riffjes en Edwin komt zijn collega aanvullen met uitmuntend toetsenwerk op het Hammond. Zanger Nico De Cock weet zich weer perfect in het nummer in te leven en bewijst nogmaals dat hij over een geweldige stem beschikt. 'Going Down' is een zompige, midtempo swamprocker met een verhaal waar je beter geen deel van uitmaakt. De steeds terugkerende vette slide riff van Stef Paglia is erg bepalend en beheerst de sound van 'Going Down', maar ook zijn slide solo is om duimen en vingers af te likken en aan het applaus te horen, weet het publiek deze solo heel erg te appreciëren. Het gesproken gedeelte weet Nico weer in zijn eigen gekende stijl te brengen en het past als gegoten in dit sterke nummer. The BluesBones hebben altijd al knappe stevige rocknummers geschreven en ook 'A Better Life' hoort in deze categorie thuis. Drummer Jens Roelandt en bassist Geert Boeckx bewijzen nogmaals dat zij een erg solide en betrouwbare ritmesectie vormen, die een uitstekende groove kunnen neerzetten en zo de rode loper uitrollen voor de virtuoze instrumentale uitspattingen van Stef en Edwin. Stef met een vlijmscherpe snarensolo en Edwin met een verschroeiende toetsensolo etaleren nogmaals hun instrumentale virtuositeit. Natuurlijk zorgt de volle, ietwat rauwe stem van Nico voor de kers op de taart. In dit genre van muziek mag Nico zeker tot één van de beste zangers gerekend worden.

 

 

 

 

 

 

Met 'The Witchdoctor' keren The BluesBones terug naar hun beginperiode in 2012 en hun debuutalbum 'Voodoo Guitar'. Natuurlijk kan je 'Voodoo Guitar' uit hun debuutalbum niet meer vergelijken met de versie die The BluesBones momenteel spelen. Sinds het begin heeft dit nummer verscheidene gedaantewisselingen ondergaan en de nieuwe arrangementen van 'Voodoo Guitar' lijken elke keer dat ik The BluesBones hoor nog beter te worden. Deze bijna acht minuten durende versie blijft elke seconde boeiend. De Hammond klanken van Edwin dragen het nummer en Stef Paglia bespeelt met geweldig veel gevoel en met heel veel intensiteit de snaren van zijn sixstring en brengt zo het publiek door het dolle heen. ,Edwin Risbourg schreef het door Hammond klanken gedragen blues nummer 'Betrayal', dat heel mooi en geduldig opgebouwd is. Op elk album van The BluesBones is een beklijvende slowblues terug te vinden, denk maar aan 'Believe Me' en 'I Try'. Ook 'Sealed Souls' hoort in dit rijtje van toppers thuis. Nico zijn vocale kwaliteiten komen hier volledig tot hun recht en hij weet kracht en stemvastheid hier perfect te combineren. Edwin Risbourg draagt deze slowblues met zijn warme Hammond klanken en Stef haalt minutenlang geweldig uit op de snaren zijn sixstring. Hij weet tijdens deze pakkende gitaarsolo, intensiteit, gevoel, passie en klasse te combineren. Het gaspedaal wordt daarna stevig ingedrukt voor de stomende en melodieuze rocker 'Romance For Rent', waarin Nico zingt over een jong meisje uit de Balkan dat in ons land niet de meest romantische ervaringen in de liefde leert kennen.

 

 

 

 

 

 

De band blijft op dit verschroeiende tempo verder gaan met de uptempo roadsong 'Cruisin''. Het werd geschreven door ex bassist Ronald Burssens en zijn vrouw Coralie Verbruggen en het is een song die zelden of nooit ontbreekt op de setlist van The BluesBones en dat tot groot jolijt van het publiek, dat dit uitstekende nummer steeds weet te waarderen. Geert en Jens zorgen weer voor een stomende groove in de stevige psychedelische rocker 'Psycho Mind', waarin Edwin Risbourg en Stef Paglia zich nog eens volledig mogen uitleven op hun instrument en dat levert nogmaals opwindend en begeesterend solo werk op. Het concert wordt afgesloten met het door Nico aan zijn vrouw opgedragen 'Whiskey Drinking Woman'. Op zijn gitaar trekt Stef Paglia dit autobiografisch verhaal op gang. Edwin Risbourg imponeert met een erg knappe solo op zijn Hammond. Daarna neemt Stef Paglia het initiatief over op zijn sixstring en met een minutenlange gevarieerde en knap opgebouwde snarensolo zet hij, onder daverend applaus, de kers op de taart van dit prachtige, meer dan tien minuten durende nummer en bij uitbreiding van dit meer dan uitstekende concert. The BluesBones draaien al bijna tien jaar mee op het hoogste niveau en elke keer bewijzen ze weer dat ze bij de beste bluesrock bands van Europa behoren. Ook dit prachtige nieuwe live album 'Live On Stage' zal weer op het nodige succes kunnen rekenen en vlot verkocht worden eenmaal er terug opnieuw live mag worden opgetreden. Dit uitstekende album kan je trouwens ook online bestellen (https://www.thebluesbones.com/product-page/pre-sale-new-cd-live-on-stage) en het is misschien wel het ideale cadeautje nu de eindejaarsfeesten in aantocht zijn. (8,5/10)

 

 

 

Walter Vanheuckelom

 

 

 

01 Find My Way Out

02 The End

03 Demon Blues

04 Going Down

05 A Better Life

06 The Witchdoctor

07 Betrayel

08 Sealed Souls

09 Romance For Rent

10 Cruisin'

11 Pshycho Mind

12 Whiskey Drinking Woman

 

 

 

Nico De Cock: Zang

Stef Paglia: Gitaar

Geert Boeckx: Bas

Edwin Risbourg: Hammond en Rhodes

Jens Roelandt: Drums