THE BLUESBONES - CHASING SHADOWS

Album Review

Album: 
THE BLUESBONES - CHASING SHADOWS
Artist: 
The BluesBones
Record Label: 
Naked Records
Style: 
Bluesrock
Date: 
23/03/2018
Reviewed by: 
Walter Vanheuckelom
THE BLUESBONES - CHASING SHADOWS
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Spijtig genoeg bestaat Het Gompelhof van Jo Mast niet meer, het was daar dat The BluesBones hun officiële start namen op 17 mei 2012. De originele BluesBones waren zanger Nico De Cock en gitarist Andy Aerts die samen in The Blues Conspiracy en Dusty Dollar speelden. Bassist Ronald Burssens en drummer Dominique Christens was het andere koppel en zij speelden samen bij Cora Lee en No Trouble. Het vijfde lid was Stef Paglia, een jonge kerel van achttien jaar, maar een echte virtuoos op de gitaar. Vanaf dat eerste concert wist je al dat dit een band was waar toekomst in zat. Hun eerste CD 'Voodoo Guitar', die eerder toevallig tot stand kwam kreeg overal lovende kritieken en ook Nederland ontdekte The BluesBones. In 2013 verscheen 'Live At De Bosuil' met daarop een paar nieuwe songs. Het ging al snel voor de band, maar 2014 vormde een echte piek. Er kwam een tournee door Duitsland en ze stonden op heel wat grote festivals, zoals Blues Peer, Swing Wespelaar en Gevarenwinkel. In Nederland stonden ze onder andere op het Rib’s And Blues Festival. Op 26 februari 2015 verscheen het tweede studio album 'Saved By The Blues'. Ondertussen was de sound van de band toch al wat veranderd want gitarist Andy Aerts had de band verlaten en in zijn plaats kwam er geen nieuwe gitarist, maar een toetsenist. Edwin Risbourg op Hammond kwam de band versterken. In het begin was het wat wennen aan die nieuwe sound, maar Edwin wist zich vrij vlug in te burgeren. In de herfst van 2015 verliet bassist Ronald Burssens de band en sindsdien is het Geert Boeckx die instaat voor het plukwerk op de bas gitaar. Een tijdje later verdween ook Dominique Christens uit de band. Op 13 februari 2016 verscheen het live album 'Double Live' dat live met publiek werd opgenomen in de Hype Studio in Mechelen. Op uitzondering van 'No Good For Me' waren alle nummers een mix uit de twee studio albums. In 2016 wonnen The BluesBones de Belgian Blues Challenge en dus mochten zij in het voorjaar van 2017 ons land vertegenwoordigen op de European Blues Challenge in Denemarken. Ook daar behaalden ze met hun tweede plaats een schitterend resultaat. Het derde studioalbum van dit Belgische vijftal verschijnt op 23 maart en de CD release zal net als bij 'Saved By The Blues' in De Muziekodroom in Hasselt plaats vinden. Er staan elf nummers op het album die door Nico, Stef, Edwin en Geert geschreven zijn. Ook deze keer is Tim Janssens de producer.
 
 
 
 
 
 
Dat de sound van The BluesBones niet meer dezelfde is als in hun beginperiode weten we al langer. Sinds toetsenist Edwin Risbourg de band kwam vervoegen heeft het Hammond en de Rhodes steeds meer een grotere invloed gehad op de sound van dit uitstekende Belgische vijftal. Op 'Chasing Shadows' heeft Edwin helpen meeschrijven aan negen nummers en dat is dan ook duidelijk merkbaar als je deze 'Chasing Shadows' vergelijkt met 'Voodoo Guitar' en 'Saved By The Blues'. Is dat slecht? Dat geloof ik niet, want een band moet van tijd tot tijd durven veranderen en zolang de basis, namelijk sterke nummers, prima muzikanten, een geweldige zanger en een goed groepsgevoel, er is dan is die verandering eigenlijk heel positief. Het album opent met het geweldige 'Find My Way Out', waarin de klasse van deze band volledig tot zijn recht komt. Edwin Risbourg is uitdrukkelijk aanwezig en pakt regelmatig uit met waanzinnige, wervelende toetsen riffs. Drummer Koen Mertens en bassist Geert Boeckx zorgen voor de stomende groove en gitaarvirtuoos Stef Paglia weet een machtige solo uit zijn sixstring te toveren. Drummer Koen Mertens staat gewoonlijk iets minder in de schijnwerpers, maar hij schittert wel met stevig en knap slagwerk tijdens de outro van 'Find My Way Out'. Als zo een uitstekend nummer bovendien gezongen wordt door de uitstekende stem van frontman Nico De Cock kan het helemaal niet meer stuk. 'Going Down' is geen cover van de gekende Freddie King song, wel een eigen geschreven nummer dat als single uitkomt om het album te promoten. 'Going Down' is een zompige midtempo rocker met een verhaal waar je beter geen deel van uitmaakt. De steeds terugkerende vette slide riff van Stef Paglia is erg bepalend en beheerst de sound van 'Going Down', maar ook zijn slide solo is om duimen en vingers af te likken. Het gesproken gedeelte weet Nico weer in zijn eigen gekende stijl te brengen en het past als gegoten in dit sterke nummer. In 'Demon Blues' weten The BluesBones verschillende genres te combineren en ook hier horen we dat het uitstekende instrumentale huwelijk tussen het Hammond van Edwin en de gitaar van Stef voor prima muziek zorgt. Stef Paglia is weer knap aanwezig met zijn door de Wah Wah pedaal gestuurde riffjes en Edwin komt zijn collega aanvullen met uitstekend toetsenwerk op het Hammond.
 
 
 
 
 
 
 
The BluesBones hebben altijd al knappe stevige rocknummers gebracht en ook 'A Better Life' hoort in deze categorie thuis. Drummer Koen Mertens en bassist Geert Boeckx bewijzen nogmaals dat zij een erg solide en betrouwbare ritmesectie vormen die een uitstekende groove kunnen neerzetten en zo de rode loper uitrollen voor de virtuoze instrumentale uitspattingen van Stef en Edwin. Ook hier bewijzen Stef met een vlijmscherpe snarensolo en Edwin met een verschroeiende toetsensolo dat ze uit het goede hout gesneden zijn. Natuurlijk zorgt de volle, iets rauwe stem van Nico voor de kers op de taart. In dit genre van muziek mag Nico zeker tot één van de beste zangers gerekend worden. Het toetsenwerk van Edwin Risbourg tijdens het soulvolle en Latijns getinte 'Love Me Or Leave Me' roept herinneringen op aan Ray Manzarek bij The Doors. Natuurlijk toont ook Stef in deze song zijn klasse met spetterend gitaar werk. Op elk album van The BluesBones is een beklijvende slowblues terug te vinden, denk maar aan 'Believe Me' en 'I Try'. Ook 'Sealed Souls', met zijn meer dan zeven minuten, het langste nummer op dit album hoort in dit rijtje van toppers thuis. Nico zijn vocale kwaliteiten komen hier volledig tot hun recht en hij weet kracht en stemvastheid hier perfect te combineren. Edwin Risbourg draagt deze slowblues met zijn warme Hammond klanken en Stef haalt minutenlang lang geweldig uit op de snaren van het fretboard van zijn sixstring. Hij weet tijdens deze pakkende gitaarsolo, intensiteit, gevoel, passie en zijn instrumentale virtuositeit en klasse te combineren en ik ben er zeker van dat dit bij vele luisteraars voor kippenvel zal zorgen. De fans van The BluesBones kennen ondertussen 'Romance For Rent' al, want deze song staat regelmatig op de setlist tijdens hun concerten. In deze melodieuze rocker zing Nico over een jong meisje uit de Balkan dat in ons land niet de meest romantische ervaringen in de liefde leert kennen. Geert en Koen zorgen weer voor een stomende groove in de stevige psychedelische rocker 'Psycho Mind', waarin Edwin Risbourg en Stef Paglia zich nog eens volledig mogen uitleven op hun instrument en dat levert nogmaals opwindend en begeesterend solo werk op.
 
 
 
 
 
 
 
Alle nummers werden door minstens twee muzikanten van The BluesBones geschreven, behalve 'Betrayal' dat door Edwin Risbourg werd geschreven. Dit door de Hammond klanken gedragen blues nummer wordt heel mooi pgebouwd en kent een verrassend en plots einde. De vreemde eend in de bijt op dit album is 'Seesaw Blues', een rock'n roll nummer met country invloeden dat ons terug naar onze jeugdjaren katapulteert. Het nummer vertelt het verhaal van The BluesBones on the road en de mooie ervaringen die ze dankzij hun muziek mochten beleven. De liefhebbers van The Line Dance en van rock'n roll zullen zich in dit vrolijke, vloeiende nummer kunnen uitleven. 'The End' is al een ouder nummer dat nog nooit opgenomen werd. De ritme sectie met Geert Boeckx op bas en Koen Mertens op drums trekken samen met een knappe Wah Wah gestuurde gitaar riff van Stef Paglia het nummer op gang en eenmaal de groove vastgelegd komt Edwin op zijn Hammond zijn collega's vervoegen. Deze psychedelische song heeft een erg aantrekkelijk ritme en Stef Paglia toont met knap en gevoelvol vingerwerk nogmaals zijn klasse als gitarist. 'Chasing Shadows' van The BluesBones is opnieuw een schitterend album geworden en een meer dan waardige opvolger voor het uitstekende 'Save By The Blues'. Een aanrader voor alle muziekliefhebbers. Wie The BluesBones live aan het werk wil zien kan dat op CD release party in De Muziekodroom in Hasselt op 22 maart 2018, de inkom is gratis, op 15 april in De Boerderij te Zoetermeer (Nl) en daarna trekken de jongens op tournee door Duitsland. Op 28 april zijn ze terug in Nederland en zijn ze te gast in De Gouden Leeuw in Nispen (NL), op 4 mei staan ze op het Moulin Blues Festival in Ospel (NL) en op 5 april op het Bevrijdingsfeest in Wageningen (Nl). (8,5/10)
 
 
 
 
 
Walter Vanheuckelom
 
 
 
01. Find My Way Out
02. Going Down
03. Demon Blues
04. A Better Life
05. Love Me Or Leave Me
06. Sealed Souls
07. Romance For Rent
08. Psycho Mind
09. Betrayal
10. Seesaw Blues
11. The End
 
Nico De Cock: Zang
Stef Paglia: Gitaren, backing vocals
Edwin Risbourg: Hammond, Rhodes, backing vocals
Geert Boeckx: Bas
Koen Mertens: Drums
additonal musicians:
Whitney Tai: backing vocals op 2 en 5
Tim Janssens: orkest arrangementen op 2 en 6